UÇURUM MİSALİ

5.BÖLÜM:CEHENNEMİNE HOŞGELDİN❄

Karanlık,karanlıkta kaybolmuş gibiyim...
Geçtiğim sokaklar kırık dökük binalarla doluydu.Burası neresiydi hiçbir fikrim yoktu...Üstümde beyaz uzun bir elbise vardı,ayaklarım çıplaktı .Bastığım soğuk zemin ülpermeme neden oluyordu...Rüzgar saçlarımı savuruyordu. Gözlerimi ,sert esen rüzgar nedeniyle kapatıp başımı yan tarafa doğru çevirip ellerimle rüzgara direnmeye çalışıyordum fakat sert esen rüzgar nedeniyle bir iki adım geriledim.Rüzgar yavaş yavaş dinmeye başlamıştı ,gözlerimi açtığım sırada görüş açım netleşmeye başlamıştı ki bir karartı belirmeye başladı sokağın sonunda .Bana yardım edebilir belki diyerek ona doğru yürüdüm yavaş adımlarla.Aramızdakı mesafe azalmıştı ve bu karartının yüzü seçilmeye başlamıştı bu o çocuktu beni hastaneye kadar bırakan çocuktu.Tam bir adım daha atacağım sırada kısık sesi doldurmuştu boş sokağı "Dur ! Sakın yaklaşma! Ezgi".İnatla bir adım daha attım ve o an sol tarafımda hissettiğim keskin bir acıyla başımı üzerime çevirdim,üzerimdeki beyaz elbise yavaş yavaş kanıma bulanıyordu.Zorda olsa başımı çocuğa çevirdim elinde tuttuğu silahı bana doğrultmuş bir şekilde bakıyordu .Yüzünde en ufak bir pişmanlık yoktu.Tetiği tekrar çekti...Ardından bedenim soğuk zeminle buluştu.Kulağıma kısık sesi çarpıyordu "seni uyarmıştım ,yaklaşma demiştim ama beni dinlemedin CEHENNEMİNE HOŞGELDİN" demişti ve sesi son bulmuştu,ardından göz kapaklarım daha fazla direnemeyip yavaş yavaş kapanmaya başladı...

Annemin beni sarsmasıyla uyandım "Ezgi kızım kâbus mu gördün?" Diye telaşla sormuştu." Evet anne, hem de çok kötü bir kâbus "diyerek sırtımı yatağın başlığına yasladım."Dur sana su getiriyim "diyerek mutfağa gitti annem .Yüzümdeki ıslaklıkla ,elimi yüzüme götürdüm ,hangi ara ağlamıştım ben?. Annem odaya girdiğinde gülümseyerek uzattığı suyu dudaklarıma götürüp tek dikişte bitirmiştim.Ardından teşekkür edip bardağı geri uzatmıştım annemse "Hadi şimdi uyu ,yarın konuşuruz "diyerek uzattığım bardağı alıp alnıma bir öpücük kondurmuştu.Bu gerçekten çok iyi hissettirmişti.Ardından ışığı kapatıp odadan çıkmıştı.Gözlerimi yavaş yavaş örttüm ,düşüncelerimin beynimi ele geçirmesine izin vermeden...

Sabah kâbuslarım yüzünden değil de birilerinin üzerime atlamasıyla uyanmıştım.Bilin bakalım kimdi bunlar? Tabiki bizim kızlardı.Gülümseyerek açtım gözlerimi akşamın aksine.Begüm "Hadi kalk uykucu "diyerek beni sarsıyordu.Çektikleri yorganı tekrar üzerime almaya çalışıyordum ki demet"Kalk kız !eğer kalkmazdan su dökeriz biliyosun suyun kaldırma kuvveti var "diyerek kendi esprisine güldü.Bu kız Tuna'yla vakit geçire geçire ona beziyordu...Pes etmeyeceklerini anlayıp yataktan doğruldum ve hepsine kötü kötü bakıp "Kalktım oldumu" diyerek çemkirdim.Kızlarsa benim aksime "Çok güzel oldu"diyerek gülmeye başladı.O sırada gözlerimi kapının kenarına yaşlanmış olan annemin gülen yüzüne odakladım."Günaydın tatlım" demişti içten bir tebessüm yollamıştım...Yüzümü yıkamak için lavaboya girdim ,soğuk su tenimle buluşunca dün ki kâbusum canlandı gözümde ,kafamı sallayıp düşüncelerden sıyrıldım .Ardından ahşap merdivenlere yönelip mutfağa doğru ilerledim.Mutfağa girdiğimde sofrada bir tek kuş sütü eksikti.Kızlar"ooo Ayça teyze döktürmüşsün "diyerek sofraya iştahla bakıyorlardı.Tam da o sırada buket"Ama ayça teyze yapılırmı bu bana?ben diyetteyim"diyerek yüzünü asmıştı.Bu hâline güldüğümüz sırada annem"bir kereden bişey olmaz hem gayet zayıfsın alsan bile eritirsin"demişti.Kabul bir doktordan bunları duymak kulağa ilginç geliyordu ama söz konusu annem olunca işler değişiyordu.Hastaneden çıktığımız bir hafta oluyordu .Günden güne daha da artıyordu neşesi ve bu ikimizin birden toparlanmasına yardımci oluyordu .En büyük destekçilerimiz arkadaşlarımdı.Onların sayesinde toparlanıyorduk,onlara borçluyum herşeyi...
Kahvaltımızı ettiğimiz sırada annem"Ezgi  biliyorum zor bi dönemdeyiz ama okuluna devam etmelisin ,bu arada kaydını kızların okuluna aldırdım böylesi daha iyi olur senin için "demişti.Başımı sallayıp onay verdim.Yeni okul aslında kulağa çok kötü gelmiyordu ,kimi kandırıyorum berbat geliyordu ama arkadaşlarım sayesinde ayak uydurabilirdim .Kahvaltımız bittiğinde sofrayı toparlayıp odama doğru yol aldık ,dolabımı açıp siyah pantolonuma uzanıyordum ki Buket beni kenara itip"yine mi siyah pantolon ? biraz renk katmak lazım sana diyerek dolabıma el koymuştu.En sonunda
Kırmızı ,omuz kısımları açık bir kazak ve altına buz mavisi üzerinde hafif yırtıkları olan bir pantolonda karar kılmıştı. Elindekileri alıp vakit kaybetmeden üstüme geçirdim ardından siyah  saçlarımın omuzlarıma dökülmesine izin verdim.Ayağıma beyaz spor ayakkabılarımı geçirdiğim gibi evden çıkıp buket'in arabasına doğru yol aldık ,buket lise son olduğu için ehliyeti vardı .Formalarımı alacağımız mağazanın önünde durduk.Mağazanın içine girip formaların parasını ödeyip çıktık .Siyah bir etek,beyaz bir gömlek ve üzerinde kolej'in arması olan bir çeket.Siyah sadece ruhumu değil yavaş yavaş bedenimi de ele geçiriyordu.Her ne kadar engel olsalar bile...

Eve gitmeden önce birkaç mağaza gezmiştik ardından yorgunluktan bitkin düşmüş ve evlerimize geçmeye karar vermiştik.Gezmekten bitkin düşen bedenim sıcak yatakla buluştuğunda gözlerim kendiliğinden kapanmıştı bile...

DEĞERLİLERİM ...LÜTFEN AMA LÜTFEEN OY VERMEYİ UNUTMAYIN SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM SAĞLIKLI KALMANIZI TEMENNİ EDEREK UZAKLAŞIYORUM...
~~AREZ~~

LÜTFEN OY VERMEYİ UNUTMAYIN😘❤