Stavros 2: STONE COLD

36

"Are you okay?" napatingin ako kay Moris na kasama ko rito sa rooftop na hinihintay ang pagdating ng chopper na maghahatid sa kambal at Jaime.

Nakakalat ngayon ang security team namin rito at kanina ay dumating ang karagdagan ng mga ito... Now our security is tighten up...and they are evrrywhere near us.

"I'm not, Moris." sagot ko rito at hindi ako mapakali sa pwesto ko, nagulat ako ng akbayan ako nito kaya napatingin ako sa kanya...

Natunhayan ko ay ang nakangiting mukha nito na tila sinasabing naiintindihan nya ang lahat... Inalog pa nya ako... "You'll be soon...D.A.... I witnessed how you strived hard while being with you more than a decade... I know you as a tough and strong lady back then... And seeing you weak, hurt and wounded that time is one of the painful scene I ever seen...and I hated myself dahil wala akong magawa kundi ang panuorin at pakinggan ka sa pagtangis mo... " huminga pa ito ng malalim at tumingin sa malayo. Tila may mabigat na bagay ang ipinatong sa puso ko ... Dahil sa naaalala ko sa mga sinasabi nito... "That's why I made it my mission to be with you ...to protect and help you in any way I can... Dahil alam ko kung gaano kasakit ang malagay sa sitwasyon mo... Seeing someone you loved the most...happy with someone else but you." suminghap pa ito na tila may bumabara sa kanyang lalamunan... Bago tumingin sa akin at ngiti ng malungkot...

"Moris..." halos bulong kong tawag rito.

"Did you ever wonder... Why I joined you to your long journey of moving on?" malungkot na tanong nito sa akin at inlis ang akbay niya sa akin ...

Kinakabahang napatitig ako sa mata nito... At tila sinasakal ako dahil sa sakit at lubgkot na lumulukob roon... Hindi ko alam pero parang nakikita ko ang sarili ko kay Moris...

"M-Moris... A-ano..."

"I was a broken hearted and broken soul man... And it is absurb...but I still am... Kahit na sumama ako at umasang makakamove on tulad ng ginagawa mo... But yet... I am still crazily...trully...and completely inlove with her..." tumawa ito ng pagak at pasimpleng pinunasan ang mga luha sa mga mata niya...

I am crying for his pain... Dmn... How could I be so selfish...for not noticing his pain all this time...? Why am I not aware ?

"... That girl... Is The queen of my world and life... Yet I am nothing but his knight... His dark knight... Na ang tanging role lang sa buhay niya ay ang protektahan siya at siguraduhing masaya...hanggang sa pagbabalik ng kanyang hari... " pagpapatuloy niya at ngumiti sa akin habang puno ng luha ang mga mata nito... Kasunod ng papalapit na paglapag ng hinihintay namin sa helipad...

Sa gulat ko ay yinakap niya ako ng mahigpit ...
"...please... Be happy...D.A... Huwag mo akong tularan na walang ginawa kundi ang magtago sa dilim ng maskara ng kahapon... Na pinagkasya ang sarili sa mga nakaw na sandali... Tandaan mo...lagi kong naririto para sa iyo... Ngayon at naririto na si Jaime... Mapapanatag na akong iwan ka sa anu mang sandali... Dahil alam kong hindi ka na matutulad pa sa akin... Hindi kana makakaramdam ng sakit ... At hindi ka na magiisa... Pagkatapos nang lahat ng problema rito at project PH....I have to go back to my normal life... I have to go back as the dark knight.. " pinunasan nito ang mga luha ko...at muling yinakap."At kung sa kali mang magkaroon kayo ng di pagkakaunawaan... Wag matigas ang puso D.A. pakinggan mo siya...at intindihin... That man... Nagawa na nya ang lahat para lang patunayan ang pagmamahal nya sayo... He is a gem. A gem that meant for you...only you... " Pagpapatuloy nito bago ako pinakawalan kasabay ng pagngiti sa akin . "I'll take care of the kids. Please be happy." anya matapos ay tumalikod sa akin at naglakad palapit sa tatlong taong kanina pa namin hinihintay...

Ang kambal na nakakapit sa magkabilang kamay ng lalaking naging sanhin ng extremes sa buhay ko....at ang dahilan ng aking pangugnulila...

Kinuha ni Moris ang kambal matapos batiin si Jaime at tapikin... May binulong pa ito bago umalis kasama ng kambal...

Kami lamang ni Jaime ang natirang nakatayo roon... Habang nagtititigan na sa kabila ng kadiliman ng gabi ay nakikita ko ang emosyong kay tagal kong sinubukang kalimutan...ngunit nabigo ko...

"J-Jaime..." garalgal ang tinig kong tawag rito.

Ngumiti ito sa akin ngunit may mga luha ang mga mata nito...at binuka ang dalawang kamay niya na tila niyayaya kong pumaloob roon.

"I missed you so much...Ai..." anya na nagudyok sa akin upang patakbong yumakap sa kanya at doon ko ibinuhos lahat lahat ng nararamdaman ko...

Sa loob ng bisig ng aking pinakamamahal...

"Welcome home... My own kind of Stavros Love." sambit ko sa pagitan ng aking pagiyak. "... Welcome home....Ai. Wala na akong pkialam kahit pa hindi mo kayang sabihin ang totoo sa akin sa nakaraan... I don't fucking care.... " dagdag ko pa at suminghap... "I love you so much, Jaime... I love you deeper than the deepest ocean... Harder than the hardest diamond and fuck.... I can't even explain how much I love you... And damn you... For making me feel this kind of feeling... My own fucking version of Stavros Love.... I...I love you...Jaime Leviste..."

Tila natigilan ito sa aking sinabi ng ilang sandali at pagkatapos ay hinigpitan ang yakap sa kin... Alam kong lumuluha rin ito katulad ko...

"Thank you...Ai... I love you so much... I love you more than my own life...Devone... I am ready now... I am ready to face everything... I am ready to answer your questions... I am ready to give my everything to you...my love... My Stavros... I am ready to make you my own Leviste... " garalgal ang tinig na sabi nito sa kin.

"I love you...deep...ha---" napapikit ako nang sakupin ng mga maiinit na labi nito ang akin... Agad kong tinugon ang mga halik nito sa kaparehong intensidad... At buong pagmamahal...

Damn... It feels like....home...after a decade of wandering around...

You are my fucking home...Jaime dela Marced Leviste.... You are my own version of Stavros Love.