Jestem Sky Roberts. Mam 16 lat i mieszkam w Central City wraz z moim wujostwem. Moi rodzice nie żyją, a ja sama muszę odkryć jak chce żyć. Albo żyć normalnie jak każdy człowiek, albo tak jak moi rodzice zostać bohaterem. Liga mówi, że nadaje się do...
Otworzyłam powoli oczy. Pierwsze co zobaczyłam to to, że byłam przywiązana do jakiegoś krzesła linami. Ręce miałam za plecami, a to nie było za wygodne. Chciałam spróbować uwolnić ręce, ale nie dałam rady. Jakikolwiek ruch sprawiał mi ból.
-To na nic. Już próbowałem. –powiedział głos za mną. Odwróciłam głowę i dostrzegłam tam siedzącego w podobnej pozycji co mojej, Wally'ego, który był w stroju Kid Flsha *Pewnie się przebrał.*
-Co się stało? –spytałam go telepatycznie
-Walczyłem z nim, ale w pewnym momencie dostałem w głowę. A ty jak zostałaś pokonana?
-Gaz usypiający.
-Nieźle. Przynajmniej nie poczułaś bólu tak jak ja.
-Żartujesz w takiej sytuacji? Nie wiemy gdzie jesteśmy, nie wiemy kto nas porwał, nie wiemy jak się wydostać. Nie wiemy nic.
-Mam pomysł na ucieczkę, ale nie wiem czy to zadziała.
-Gorzej być nie może. Mów.
-Flash umie przenikać przez różne rzeczy. Jeśli będę szybko ruszał rękami, może uda mi się wydostać.
-Robiłeś to już kiedyś?
-Nie, ale mogę spróbować.
Już chciałam mu odpowiedzieć, ale wtedy do pomieszczenia ktoś wszedł. Kiedy tylko ta osoba podeszła do światła rozpoznałam go, Joker.
-Proszę, proszę. A kogo mu ty mamy? –spytał Joker i spojrzał na mnie
-Dziewczynę, która ostatnio pokonała ciebie, Poison Ivy i Atomową Czaszkę. –rzekłam do mężczyzny i dodałam -Nieźle jak na szesnastolatkę. –moje słowa musiały go nieźle zdenerwować, bo wziął zamach i uderzył mnie w twarz
-Co ty robisz?! –spytał mnie Wally
-Zaufaj mi.
Nie wiedziałam czemu tak powiedziałam, po prostu chciałam go jakoś uspokoić. Po krótkiej chwili wymyśliłam plan, który trochę mi się nie spodobał. *Będę tego później żałowała.*
-Jak na jednego z najgorszych złoczyńców Gotham to dość słabo bijesz. –wtedy na niego spojrzałam rozszyfrowując go tym samym –Czego ode mnie chcecie?
-Oj. Nie mogę ci powiedzieć. Co to by wtedy była za niespodzianka? –w między czasie, gdy ten próbował mnie zdenerwować ja próbowałam rozwiązać ręce Wally'ego -Moi sojusznicy powiedzieli, abyś była żywa. Ale nic nie powiedzieli, abyś nie była uszkodzona. –w tamtym momencie walnął mnie tak mocno, że spadłam z krzesła, ale przynajmniej nie zauważył jak Wally był wolny –Więc się trochę zabawimy.
Kopnął mnie, a ja z bólu jęknęłam. Ale musiałam wytrzymać jeszcze chwilę dopóki Wally miał jeszcze związane nogi.
Po paru uderzeniach Kid Flash uwolnił się i uderzył Jokera, tym samym dając mi chwilę spokoju. Wykorzystałam to i uwolniłam się z więzów.
Kiedy byłam wolna, wstałam i zobaczyłam jak Joker jest bliski do zadania Wally'emy, zapewne, śmiertelnego ciosu.
-Nie! –wydobyło się z moich ust, a ja poczułam ja ogarnia mnie gniew
Moje oczy zmieniły się z koloru zielonego na fioletowy, a mój strój zmienił się, zamiast ciuchów, w których byłam w szkole miałam na sobie czarno-fioletowy kostium z czarną peleryną z kapturem i czarną maską na twarzy. Na środku tego stroju był fioletowy klejnot, który lekko świecił.
Uniosłam się trochę w powietrzę i użyłam telekinezy zatrzymując wszystko co się działo w pomieszczeniu. Dosłownie wszystko. Nawet krople wody cieknące z sufitu zatrzymałam.
Odciągnęłam Jokera od rudowłosego i jednym ruchem związałam go linami.
Później przestałam używać telekinezy i wylądowałam na ziemi. Pierwsze co zrobiłam to złapałam się za głowę, w której zaczęło mi się kręcić. Obok mnie zjawił się Wally, który mnie podtrzymał, tak abym nie upadła na ziemię.
-Dzięki. –szepnęłam do niego
-To ja powinienem ci podziękować. –rzekł, a ja na niego spojrzałam –Więc, dziękuje.
-Powiadom Ligę o tym zdarzeniu.
-Najpierw się stąd wydostańmy.
-A co z nim? –pokazałam na Jokera
-Nigdzie nie ucieknie. Chodź, musimy stąd wyjść.
Oboje wyszliśmy z pomieszczenia, w którym byliśmy uwięzieni. Podczas naszej drogi do wyjścia, natrafiliśmy na nieproszonych gości w postaci sługusów Jokera, ale na moje szczęście Wally się nimi zajął.
Po paru minutach wyszliśmy z budynku, którym okazała się stara fabryka zabawek w Central City.
-A swoją drogą, co to było tamto? –spytał mnie nagle Wally
-Które? –nie za bardzo wiedziałam o co mu chodziło, mój mózg nie dał rady myśleć w takiej sytuacji
-No ta twoja przemiana.
-A to. –złapałam się za rękę i uciekłam wzrokiem od niego –To długa historia.
-Opowiesz mi ją?
-Może kiedy indziej.
-Jasne. Zabiorę cię do domu.
Zanim zdążyłam coś powiedzieć, ten wziął mnie na ręce jak pannę młodą i pobiegł do mojego domu.
Strój Sky:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
