Mandaldan kurtarıp fotoğrafını aldım,içimdeki odadan. Karşıma astım, içimde durduğu yeter. Gülümseyen yanımı rafa kaldırdım,ağır değildi. Ağır olan herşey, belimi dahi büken o fotoğrafta gizliydi. Önce yüzüne söyleyemediklerimi sövdüm bir şiirde. Gözlerine baktım. -bu uzunca bir zamanımı aldı.-
Sonra gece çöktü. Penceremden içeri giren ışık odamı aydınlatmaya yetmiyordu.Öyle bir karanlık ki içimden gelen ışığı yeniyordu. Sana olan sevgimin, bütün duygularıma kafa tuttuğu gibi.-burada karanlık galip geliyor.-
Sana çıkacağını umduğum bir yolda, gözümün önünü görmeden yürüdüm. Sokaklarında rastgele adımlar atıp, şiirlerimde rastgele cümleler sarf ediyorum. Önce bir
tabela görüyorum sana giden yolun kenarında: 'Dikkat! Kalp kırılabilir.' Daha ne kadar kırılabilir ki diyerek ilerliyorum. İleride bir tabela daha. 'Dikkat! Ölüm tehlikesi.' Kafamı sola çeviriyorum, mezarlık. Öptüğün kadınların listesi.
Keşke diyorum bir mezar daha kazsak.
Bir korku kaplıyor içimi. Peki ya ileride, dokunduğun kadınlara denk gelirsem?
Sanırım son durak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deneyimsizden Denemeler
ChickLitgeliyor yavaş yavaş camdan ayırt edemiyorum içimdeki kıpırtılarla dışımdaki tangırtıları yaptıklarımsa hep yanılgılardan, yanılgılar yanıl. ne nasıl ? birleştiremiyorum içimdeki kopukluklarla dışımdaki bozuklukları yazdıklarımsa hep yansılardan...
