Nasıl başladığını bilmediğim, ne zaman bittiğinden ise haberimin olmadığı, yaşadığıma neredeyse emin olamadığım onca şey var içimde; tam olarak nerede olduğunu da bilemediğim. Böylesi bir durumda görünür olmalarına çok az kala başka şeyler atıyorum içime, bulandırıyorum netleşmesinler diye. Karşılaşacağım yüzlere yabancı olmak daha kolay geliyor, kıyasla tanıyormuşum gibi yapmak yerine.
Diğer yandan, yüzleşecek cesaretim de yok işin aslı. Korktuğumu ise itiraf etmek niyetinde hiç değilim. Ama güvensiz hissettiğim doğrudur. Bazılarını hiç tanımadım bile; tanıdığım insanlardan korkmayı tercih ediyorum ben. Ne hissettiğini umursadığım; beni umursayan insanlardan…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deneyimsizden Denemeler
ChickLitgeliyor yavaş yavaş camdan ayırt edemiyorum içimdeki kıpırtılarla dışımdaki tangırtıları yaptıklarımsa hep yanılgılardan, yanılgılar yanıl. ne nasıl ? birleştiremiyorum içimdeki kopukluklarla dışımdaki bozuklukları yazdıklarımsa hep yansılardan...
