Battery of Life

Chapter 1

Chapter 1

Dark corners

I woke up feeling tired and drained. Kagigising ko lang pero pagod na pagod na ang pakiramdam ko. I checked my clock beside my bed, nakapatong iyon katabi ng mga tambak kong trabaho.

"Shit!" It's already 7:30 am in the morning! 8 am ang pasok ko at kung ika-calculate ko ang biyahe mula samin hanggang office at isama pa ang traffic I will be 30 minutes late, that's for sure!

Nagmadali akong bumangon at medyo dumilim pa ang paningin ko sa ginawa kong pagbangon. I shake my head. Dinampot ko ang tuwalya na nakasabit sa upuan ko na katapat ng aking working table at nagmadali na pumasok sa banyo.

Wala pa ata akong 5 minutes naligo sa pagmamadali ko.

"Huh? Nandito ka pa din?" Aiva said habang kumakamot sa kaniyang magulong buhok at halatang kagigising lang. Kasama ko siya dito sa apartment. We are living in the same roof for almost a year, I think?

I nodded as my response to her obvious question. Tinignan ko ang wall clock na nakasabit sa taas ng pintuan sa sala. Shit. Shit. Shit. Masisigawan nanaman ako ng manager kong bruha!

Nagsusuot ako ng sapatos ng tumayo sa harap ko si Aiva.

"You won't go to your work with an upside down shirt right, Shez?" tanong niya habang nakaturo sa damit ko. Oh crap! Pati ba naman sa pagsusuot ko lang damit di ko magawa nang tama?

"Aayusin ko pagdating sa office," I am so late wala na akong time pang bumalik sa loob at ayusin ito.

"Wait what's that?" may pag aalinlangan sa tanong niya. Tinignan ko siya at nakita kong nakatingin siya sa kamay ko or more like sa pulso ko.

I didn't respond. Tinignan ko lang siya without any emotion. Tumayo na ako at tumakbo papunta sa labas para makasakay na.

"Hanga naman ako sayo, Shezaleine Amore!" Bungad sa akin ng manager pag kadating na pag karating ko sa cubicle ko. I work in a manufacturer company dito sa probinsiya namin.

Yumuko nalang ako dahil alam kong ako ang mali. I was late a very unprofessional of me.

"Sorry ma'am," mahinang sabi ko.

"Sorry?! You were 32 minutes late! Hindi mo nga matapos tapos 'yung pinapagawa sayo tapos may gana ka pang mag pa-late!" sigaw ni Ma'am Claudia. I said sorry multiple times. Pero parang hindi na niya ako mapapatawad sa nagawa ko.

"Gawin mo na 'yang mga tambak mong trabaho at siguraduhin mong mapapasa mo 'yan sakin mamaya!" Napatingin ako sa kanya na medyo nanlalaki ang mata. Hindi ko kaya 'yon matapos ngayon! Ang dami ko pang ieedit sa mga iyon!

"But Ma'am-"

"No but's! Shezaleine!" napatingin na sa amin ang ibang mga trabahante. Damn it! I hate it when the attention is on me. I don't want to see their eyes saying different thoughts. I hate being judged!

"Okay ma'am," sumangayon ako just to stop my manager with her complains. Bahala na kung matatapos ko 'to o hindi, bahala na!

I skipped breakfast and now I also skipped lunch.

Ang dami ko pang gagawin! I have no time to eat. I stretched my arms and massaged the temples of my nose. My eyes are twitching so I've decided to close it for a minute and go back to work.

I can hear my phone ringing but I ignored it. Wala na akong time pang sumagot ng phone calls.

Nakatutok lang ako sa monitor ng aking computer habang nag tatype. Chineck ko ang oras, it's already 4 in the afternoon. Kumakalam na ang aking tyan at medyo nahihilo na ako.

I opened the biscuit I have in my drawer and eat it while I am typing.

I can hear my phone beeped after so many times of phone calls from an unknown number. That's why I have decided to check it.

My eyes widened. Nanglamig ang tyan ko, I feel so cold as I watched my phone ring again because of the unknown caller.

"Hello?" A man's voice.

"H-hello?"

"Is this Shezaleine Amore Navidad?"

"S-speaking" I am so cold. Feeling ko namumutla na ako.

"Pumunta po kayo ngayon dito sa presinto, your father just committed a big crime"

Dali dali akong tumakbo palabas ng building sumisigaw ang manager ko at tinatawag ang pangalan ko pero hindi ko iyon pinagtunguan ng pansin.

Dumating ako sa presinto at agad nakita ang gulo na nandoon. Mayroong isang lalaki at isang babaeng nagbabangayan. Mayroon ding isang lalaking duguan ang noo at walang tsinelas at kung ano ano pa. pero napako ang tingin ko sa isang lalaking duguan ang muka at may mga dugo rin sa kanyang mga damit punit punit ang t-shirt wala ang isang pares ng tsinelas at nakaposas.

Dahan dahan akong naglakad patungo sa kaniya. At ng malapit na ako ay umangat ang tingin niya saakin. Kitang kita ko ang pamumula ng kanyang mga mata at magang mukha.

Agad ko siyang sinampal. Ngumisi naman siya sa akin. Tangina!

Tumayo ang pulis at inilagay ang lalaking iyon sa selda.

"T-totoo ho ba?" tanong ko sa pulis at nanginig na ang aking boses.

Pinaupo ako ng pulis at tumingin sa akin

"Inaaakusahan ang tatay mo ng attempted murder at attempted rape. Pumunta siya sa apartment mo at hinahanap ka doon pero hindi ka niya matagpuan ang naabutan niya doon ay ang kaybigan mong si Aiva,"

My breath hitched ng marinig ko ang pangalan ni Aiva.

"N-nasan po si A-aiva?" nangingilid na luhang tanong ko.

Napayuko ang pulis at halatang hirap itong sabihin.

"Nasa ICU. Malubha ang lagay niya." That's the time my tears started to fall. I can't take this.. My father is too much.

Inalam ko saang hospital naka confine si Aiva pero ng makarating ako don ay hindi ako pinayagan pumasok.

Umuwi ako sa apartment and I saw how messed up our apartment is. Basag ang screen ng tv. Nakabaligtad ang mga upuan mga basag na baso, mga nagkalat na libro at kung ano ano pa.

Napaupo ako sa nakita. May mga dugo, I wonder if it's aiva's or that bastard's blood!

I cried. I am crying so hard. Why my life is this mess?

Narinig ko ang marahas na pagbukas ng pinto men in all black entered the apartment.

My eyes widened. Who are they?

May isang taong pumukpok sa ulo ko. Agad akong napahawak doon and I saw blood on my hands.

"W-who are you?" I asked. I can't see them because they are all wearing a black mask.

Instead of answering he slapped my right face. He slapped so hard that I can taste a metallic liquid in my mouth.

Another punches, kicks and slaps.. I feel so hopeless. I feel numb all over my body nakatagilid na akong nakahiga at nakapalupot. Sinasangga bawat sipa na natatamo ko sa aking mukha.

"Kulang pa 'yan sa mga ginawa ng tatay mo!" he said those words and about to kick me and remove my pants.. this is the time umiyak na ako nang todo at nagmamakaawa. Just kill me instead.. please

"N-no.. please, no-"

And I hear the police siren. Should I thank them? Nagmamadali silang umalis

I didn't do anything wrong. Why me?!

It's my father's fault! I want to kill him! I want him to feel the pain I am feeling right now! I wish he would die and rot in hell!

"Sheza!" I heard my auntie calls my name. Minulat ko ng kaunti ang mata ko and I saw her running towards me habang nasa likod ang mga pulis.

I smiled inside my head. At least I can feel the pain physically.. and for the I-don't-know how many times.. I feel hopeless again in this dark box with 4 corners.