Battery of Life

Chapter 9

Chapter 9

Grave 

"Uhh.." I said when we finished eating I don't know what to say! 

"About earlier.. I'm sorry. I was just shocked an--" I cut him off.

"That's nothing, Sir!" It's true.  Kahit sinungitan niya ako wala na ngayon 'yung inis ko. Bilis maka move on lang, Shez? But really, I'm all good. I looked at him and saw that he's also looking at me and.. to my lips where the small bandage is. It seems that it's bothering him.

"I know you are just overwhelmed  and it's fine! I'm also fine.." paninigurado ko. Tumango naman siya pero kita kong may pag aalinlangan pa din.

"So.. where are you going now?" he asked. 

"Uh.. I have to drop by somewhere." Sabi ko habang palabas na kami sa kainan. Siya na din ang nagbayad. Hindi alam ni Aling Nenita kung saan siya kukuha nang ipanunukli sa limang daan kaya't hindi na siya nagpasukli pa. Iba talaga! Sabi ko nga ako nalang ang magbabayad dahil may isang daan ako pero biglang pumagitna si Aling nenita.

"Iha, ngayon lang ata manlilibre itong boss mo hayaan mo na!" Sabi niya nang ipilit kong ako na ang magbabayad. Sinuksok na niyang mabuti ang limang daan sa belt bag na sa suot suot.

"Want me to drop you off there?" He politely asked. agad akong napatingin sa kaniya what? me? hahatid ng boss ng kumpanya? Atyaka hindi ko nakita na may dala siyang sasakyan kanina. 

"N-no need sir. Thank you, though.." Nahihiyang sabi ko. Hindi ko alam kung ako lang ba nakakapansin pero his aura exudes roughness and superiority kaya kabado ako tuwing nakikita ko siya plus I can still remember our first encounter! 

"Do you have house here?" 

"Yes.. I mean, we used to but right now I'm staying in a hotel." halos mautal na sagot ko sa tanong niya

"Let me go with you." May diing sabi niya at dumiretso sa sasakyan na nakaparada sa labas. May lalaking nagabot sa kaniya ng susi. Napatigil pa ako sa paglalakad at siya naman ay nakasakay na sa kaniyang kotse kung hindi pa niya ako binusinahan ay nanatili akong nakatayo sa pwesto ko. Tahip tahip ang kabog ng dibdib ang nararamdaman ko. Magkasama palang kami kanina pano pa pag nasa loob na kami ng sasakyan niya?

Hindi pala ako humihinga ng nasa loob na ng sasakyan kaya't laking gulat ko nang nagsalita siya. "Just tell me where to go," 

"O-okay.." Tinuro ko ang daan papuntang sementeryo I saw that he's a bit confused when I said stop the car infront of the cementery para bumili ng bulaklak at kandila. 

"I'm gonna visit my mom," tumango siya at hindi na muling nagsalita. sumunod naman siya sa akin papunta sa puntod ng aking ina. Sinindihan ko ang kandila at ipinatong ang bulaklak sa puntod ng aking ina. 

"Hi..Mom, I hope you're happy there." Dahil sa tindi ng kalungkutan na aking nararamdaman ay hindi ko na maisip na may kasama ako dito. 

I hold my wrist and saw the battles I have fought. "I'm sorry if I'm weak.. I just c-can't control my emotions.." I was about to cry when someone tap me at my shoulder. Napatingin ako sa kaniya I saw sympathy in his eyes but it only lasts for seconds.. 

"Sorry.." he said. Ngumiti ako sa kaniya. Whenever I think that I'm with this man, the ceo of the company where I work para bang nananaginip ako. 

I used to visit my mom when everything feels to collapse but instead of feeling light I feel more heavy on the inside everytime I go here kung kaya't pinayuhan ako ni auntie na wag na munang bumisita dito.

But for some reason I want to go here today and for some reason.. I feel light today. 

"She died..Heart attack," Sinabi ko sa kaniya dahil alam kong gusto niya 'yun itanong.