Sing for you VI

15 2 0
                                    

RUNAWAY


Lorraine's POV

"What's your fvcking problem, Mister?!" pagalit na tanong ko sa kanya.

"Whoa there, seatmate. I didn't know na nagmumura ka pala." he chuckled playfully.

"Alam mo, I rarely cuss, pero nang dahil sayo, mukhang mapapadalas." supladang saad ko.

"Eto naman, I just want you to be my friend. What's wrong with that?" pacute na sabi niya.

"Ewan ko sayo. Dyan kana nga." Inirapan ko siya at umalis.

Hindi naman sa nagmamaarte ako na ayaw ko siyang maging kaibigan, ang sa akin lang ayokong magkaroon ng gulo dahil sa pagkakaibigan na sinasabi niya. I mean, he's popular. And he has a lot of fangirls out there. Ayoko lang na ako ang mapagdiskitahan nila at guluihin nila ang nananahimik kong social life. Okay na ako sa isang kaibigan, which is si Nanami.



* * * *

Today is Saturday and kaninang umaga, tumawag sa akin yung agency na pinagta-trabahuhan ko and sabi niya ako daw ang ni-recommend nila na maging accompanist sa isang wedding bukas.

And since wala naman akong ginagawa ngayon, I decided to go on the mall. I change my clothes. Balak kong bumili ng susuotin ko bukas and to buy some books na rin.

After 20 minutes of ride, nakarating din ako sa City Walk. Nagtingin-tingin ako sa mga boutique shops na nadadaanan ko, and viola! Ang napili ko ay isang white dress na above the knee na may isang malaking ribbon sa likod. Its simple, yet so cute. Just perfect for my liking.

Nakangiti akong lumabas  sa boutique and suddenly I bumped into someone holding a cup of frappe and unfortunately, natapon iyon sa dress niya!

"OH MY GOD! WHAT DID YOU DO ON MY DRESS!" maarteng tili niya.

"N-naku! S-sorry! S-sorry miss!" natatarantang sabi ko sabay kuha ng panyo ako at akmang pupunasan ang namantsahan niyang damit.

"Don't touch me! Ano ba!"

"S-sorry talaga. H-hindi ko sinasadya." paghingi ko ng tawad sa kanya.

"Sorry? Ha! Don't you know how much my dress costs?! For sure kulang pa yung buhay mo para mabayaran to!"

"What's going on here?" tanong ng isang baritonong boses. Agad namang lumingon yung maarteng babae. And I was shocked kung sino ang lalaking yon.

Jeon Jungkook. Lumapit sa kanya yung babae and she snaked her hands on his arms.

"Babe, look oh! That geek ruined my dress!" pabebeng saad niya Tss. So girlfriend niya pala tong maarte na 'to?

Nagulat si Jungkook ng makita niya ako. "L-lorraine?"

"You know her babe?" taas kilay na tanong nung babae.

"Yes. And you know what Irene? Ang konti lang ng nadumihan sa dress mo. You can change." sabi ni Jungkook.

"I can't believe this! I'm your girlfriend! You should comfort me here!" sigaw nung girl. So I'm watching some lover's quarrel here? I mentally rolled my eyeballs.

Jungkook smirked. "Girlfriend? The last time I check, I don't have one. And ikaw lang ang nag-assume na girlfriend kita. I just enjoyed your company. That's all."

"You--! Jerk! Hindi pa tayo tapos! Argh!" inirapan ako nung girl tsaka nag-walk out. Uh, what did just happend?

"Are you okay?" Jungkook ask me worriedly.

"H-ha? Oo. Hindi mo ba hahabulin yung girlfriend mo? She's mad."

"Irene is not my girlfriend. Okay? Iba ang girlfriend sa fling. So, what are you doing here.. Alone?"

"A-ah, oo. May binili lang ako. Sige aalis na ako." I was about to go but he grabbed my arm.

"Wait! Can you atleast join me for lunch? My treat." he smile.

"Thanks, but no thanks. Hindi ako gutom." Suddenly, my stomach growled. Ugh!

Jungkook let out a soft laugh. "Seems like your stomach betrayed you. Let's go!" Wala na akong nagawa at nagpatianod nalang sa kanya. Aish!


* * * * *
Dinala niya ako sa isang fine dining restaurant. I told him na sa fast food chain nalang, pero ang kulit talaga ng lahi neto. Kaya no choice.

While we are eating, may isang babaeng pinudpod ang mukha sa make-up ang lumapit sa table namin.

"JK, baby? is that you?"

Jungkook frowned. "Oh baby! Its really you! I missed you! What are you doing here with some…" tumingin siya sa akin. "…trash." she added.

Nanliit ako sa sinabi niya. bakit pa kasi ako sumama kay Jungkook? Eto na nga ba ang sinasabi ko e. That's why I'm keeping my distance from the people who has a huge personality. Kasi kahit wala kang ginagawang masama, huhusgahan at huhusgahan ka pa rin nila.

"A-ahm, e-excuse me, aalis na ako." nakayukong sabi ko.

"Dapat lang. You are not even belong here." the girl blurted out.

"Melissa! Don't you ever talk to her like that!" sigaw ni Jungkook.

"Why baby? I'm just stating the fact."

Mabilis akong lumabas ng restaurant at hindi ko na namalayan na sumusunod pala sa akin si Jungkook.

"Lorraine! Lorraine, wait up!" Hindi ko siya pinansin. Instead binilisan ko pa ang paglakad ko.

"Ano ba!" angal ko ng maabutan niya ako.

"Look, I'm sorry. Its not my intention to—"

"Tama naman sila. A trash like me shouldn't hang around with you. Yung friendship thingy na sinasabi mo sa akin, its impossible. Please, leave me alone. Don't worry, I'll pay you para sa kinain ko kanina. Bye."

And with that. I walked away.





SUNDAY

"Miss Hera, eto na po pala yung tutugtugin mo mamya. Goodluck!" saad sa akin ng is sa mga organizer ng wedding at iniabot niya sa akin ang isang music sheet.

"Thank you po. Ah, sino po pala yung kakanta?" I asked curiously. Hindi kasi nila sinabi sa akin kung sinong kakanta for the wedding. Basta ako I'm only playing the grand piano. Nothing more, nothing less.

"Ako." Napalingon ako sa nagsalita and literal na napanganga ako ng makita ko kung sino siya.

Si Park Chanyeol.

"Oh, nandyan na pala siya. Okay mag-settle na kayo. In 15 minutes the wedding will finally start!" masiglang sabi ng wedding organizer.

Uh, should I runaway?

Sing For You [EDITING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon