Bachelor's Pad series book 2: THE FALL OF A WOMANIZER

Part 2

"Mukhang wala nang magiging customer, ano?" tanong ni Karen na tanging kasama ni Bianca sa night shift bukod sa guwardiya na bantay sa entrada. Hindi tulad ni Bianca na isang taon nang nagtatrabaho roon, bagong pasok pa lamang si Karen. Unang beses din nito sa night shift.

Bumaling si Bianca sa babae at umiling. "Mayamaya lang ay magkakaroon niyan. Malapit na ang oras ng labas ng call center agents sa katapat na building."

Mayamaya nga lang, marami nang customers ang pumasok sa coffee shop. Balik ang atensiyon ni Bianca sa pagsisilbi ng kape. Maiingay ang customers na isang grupo subalit ayos lang iyon sa kanya. Mas mabuti iyon kaysa sa nakabibingi at nakaaantok na katahimikan kanina.

Pagsapit ng alas-sais, umalis na rin ang mga customer. Saka naman dumating ang karelyebo ni Bianca na si Abigail na nasa morning shift. Subalit kahit nag-out na siya at nagpalit na ng damit ay hindi pa rin siya umalis ng coffee shop.

"Magpapaumaga ka uli?" tanong ni Abigail sa kanya.

Bahagya siyang ngumiti. "Oo. Sayang ang pamasahe pauwi at pabalik. Maghihintay na lang uli ako rito hanggang sumapit na ang oras para sa susunod kong trabaho." Sa katunayan ay nakabihis na siya ng pamasok bilang data encoder.

"Hindi ba nag-aalala ang nanay mo na halos ilang oras ka lang umuuwi sa inyo?" muling tanong ni Abigail.

Nagkibit-balikat si Bianca. "Hindi naman. O-order uli ako ng latte, Abigail. Paborito ko pa rin hanggang ngayon ang gawa mo," pag-iiba niya sa usapan. Hindi kasi siya komportable na magsalita tungkol sa personal niyang buhay.

Ngumiti ang kasama na katulad nang dati ay kinagat ang pag-iwas niya sa mga tanong. "Sige ba." Tumalikod na ito at ipinaghanda siya ng latte.

Nang matapos ay nakangiting kinuha ni Bianca ang kape at naglakad patungo sa pandalawahang mesa sa dulong bahagi ng coffee shop na paborito niyang puwesto kapag nagpapalipas ng oras. Malayo kasi iyon sa counter at sa entrada kaya hindi siya maiistorbo ng kahit na sino.

Inilapag ni Bianca ang latte sa mesa at umupo. Saglit na tumitig lamang siya sa labas ng coffee shop. Unti-unti nang lumiliwanag sa labas at dumarami ang sasakyan. Mayamaya lamang ay mapupuno na ng tao ang coffee shop. Mga taong may magagandang kasuotan at trabaho. Mga taong hindi lumaki sa hirap na gaya niya. Mga tao sa social circle na kinabibilangan ng kanyang ama, kung saan hindi sila kabilang ng kanyang ina.

Napabuntong-hininga si Bianca at sumimsim ng latte upang pawiin ang tila pait na nalasahan sa bibig. Pagkatapos, marahas siyang napailing at dinukot ang libro sa kanyang bag na balak niyang tapusin habang nagpapalipas ng oras.

Hiniram niya ang librong iyon kay Mrs. Charito. Si Mrs. Charito ang may-ari ng malaking bahay na malapit sa apartment nina Bianca. Nagtatrabaho ang kanyang ina para sa may-edad na babae bilang companion sa araw-araw. Ang sabi ng nanay niya, madali raw kasing malungkot si Mrs. Charito dahil mag-isa lang sa bahay kaya kailangan ng kasa-kasama. Madalas naman niyang makita ang ginang at mabait naman kaya kampante siya na hindi naaagrabyado ang kanyang ina. Saksi siya kung gaano naagrabyado ang nanay niya sa buong buhay at hindi na siya papayag pang may manakit uli rito.

Binuklat ni Bianca ang libro at nagsimulang magbasa. Dahil hindi nakapagtapos sa kolehiyo, idinadaan niya sa pagbabasa para mas madagdagan ang kanyang kaalaman. Kahit ipinanganak at lumaking mahirap, ayaw niyang maging ignorante habang-buhay.

Nasa kalagitnaan na ng pagbabasa si Bianca nang marinig ang pagbukas ng pinto ng coffee shop sa unang pagkakataon matapos umalis ang isang grupo ng mga call center agent kanina. Subalit hindi siya nag-angat ng tingin at ipinagpatuloy ang pagbabasa.