Bachelor's Pad series book 2: THE FALL OF A WOMANIZER

Part 17

DOBLE ang kabang nararamdaman ni Bianca ngayon kaysa noong unang pagkakataon na nagtungo siya sa law firm ni Ferdinand Salvador at sinadyang palabasin sa lahat ng makakakita sa kanya kung sino siya sa buhay ng matandang abogado. Walang humarang na security sa kanya. Ibig sabihin, hindi siya pina-ban ng kanyang ama. Subalit may pakiramdam siya na hindi iyon dahil sa kanyang pagbabanta. Masyadong tuso si Ferdinand para basta matakot sa kanya.

Pero bakit wala pang ginagawang hakbang ang ama laban sa kanya? Oo nga at isang araw pa lamang ang lumipas mula noong huli siyang magtungo roon subalit hindi ba dapat ay may ginawa na ito laban sa kanya?

Maliban na lang kung hindi siya natigatig sa palabas mo, Bianca. Baka sa tingin niya, you're not even worth his time. May naramdamang pait si Bianca sa isiping iyon at bumalik ang lakas ng loob na humarap sa mga tao roon bilang kabit ng isang matandang abogado.

Sa loob pa lang ng elevator, dama na niya ang kakaibang tingin ng ilang nakasakay roon. May tatlong babae na nakasalubong niya ang tingin sa repleksiyon nila sa nakapinid na pinto ng elevator. Marahil ay mga clerk sa law firm ang mga ito. Nang ngumiti si Bianca ay mabilis na nag-iwas ng tingin ang mga babae at muling nagbulungan. Itinaas niya ang noo at nanatiling nakangiti.

Sige lang, pag-usapan n'yo ako. Mas makabubuti 'yan sa plano kong pagsira sa reputasyon ng tatay ko.

Bumukas ang elevator sa palapag na sakop ng law firm. Pagtapak pa lamang ni Bianca sa labas ng elevator ay natuon na kaagad sa kanya ang tingin ng mga taong nasa malapit. Kakaiba ang tingin ng mga ito—may kuryosidad, paghanga, disgusto, at kung ano-ano pa. Subalit kaya niyang bale-walain ang lahat ng iyon. Taas-noo pa rin siyang naglakad, deretso patungo sa opisina ni Ferdinand Salvador.

Malapit na si Bianca sa pinto nang mapasulyap siya sa katapat na conference room na salamin ang pader at pinto kaya nakikita ang nasa loob. Sumikdo ang kanyang puso at bumagal ang paglalakad nang makitang naroon si Ross. Nakaupo ang binata sa swivel chair at napapalibutan ng mga babaeng marahil ay nagtatrabaho rin sa law firm. May kung anong pinag-uusapan ang mga ito. Nakatagilid si Ross sa direksiyon niya at nakangiti habang may sinasabi sa mga babae kaya hindi siya nakikita. Ross looked like he was having fun flirting with the women.

Parang may asido na humagod sa sikmura ni Bianca. Mariin niyang pinaglapat ang mga labi. Hindi siya dapat makaramdam ng ganoon. Wala siyang karapatan. Kinalma niya ang sarili at ibinalik ang isip sa kanyang misyon sa araw na iyon. Kumilos na siya upang tumalikod nang bigla namang mag-angat ng tingin si Ross at bumaling sa direksiyon niya.

Muling natigilan si Bianca nang magtama ang mga mata nila ng binata. Bumilis ang tibok ng kanyang puso. Si Ross naman ay nawala ang ngiti. Naging malamig din ang ekspresyon ng mga mata nito.

May kung anong bumikig sa lalamunan ni Bianca at nag-init ang kanyang mga mata. Ross hated her now. Sigurado siya roon. Kumurap siya at mabilis na tumalikod. Huminga siya nang malalim. Mas mabuti na iyon.

Talaga? tila pambubuska ng isang bahagi ng kanyang isip.

Ipinilig niya ang ulo at binuksan ang pinto ng outer office ni Ferdinand. Hindi si Ross ang ipinupunta niya sa lugar na iyon. Iyon ang hindi niya dapat kalimutan.

Bahagyang kumunot ang noo ni Bianca nang mapansing wala roon ang sekretarya ng kanyang ama. Tahimik sa outer office. Naningkit ang kanyang mga mata at nagsimulang maglakad patungo sa pinto ng private office. Katulad ng dati ay hindi siya kumatok at basta lang binuksan ang pinto.

Naabutan niya si Ferdinand Salvador na nakatayo at nakasandal sa harap ng malaking mesa paharap sa pinto. Mukhang hindi ito nagulat sa pagdating ni Bianca. Sa katunayan, tila talagang hinihintay pa nga siya nito. Naging alerto agad siya nang magtama ang mga mata nila.