Çocukluk Aşkım

Bölüm 4

4. Bölüm

Herkes sessiz bir şekilde birbirine bakıyordu. Ne ben sesimi çıkarabiliyordum ne alya ne ömer ne de mirza... Kimse beklemiyordu böyle bişey, eminim mirza bile kendinden böyle bir şey beklemiyordu.

"Ne diyeceğimi gerçekten bilmiyorum mirza."

"Bir şey deme, hemen bir şey demek zorunda değilsin. Nasıl istersen, ne zaman istersen ben hep buradayım, bunu bil yeter.."

Başımı önüme eğdim ellerimle oynuyordum, çünkü gerçekten fazlasıyla utanıyordum.

Mirza çenemden tutup yüzüne doğru tuttu ve gözlerimin içine baktı. Gözlerimi kaçıyordum utandığım için ama mirza sanki ezberlermiş gibi özlem giderirmiş gibi izliyordu yüzümü.

Bilerek yapıyordu işte! Biliyordu, çok iyi biliyordu. Hala ona aşık olduğumu kendimi ona kaptıracağımı çok iyi biliyordu ve bunu bilerek yapıyordu.

Kafamı elinden kurtararak alyaya çevirdim.

"Saat geç oldu biz artık kalksak mı?"

Alya da ısrar etmemiş kabul etmişti. Şu an nasıl bir durumda olduğumu en iyi o biliyordu çünkü.

Eve gittiğimizde üstümüzü değiştirmiş ve yataklara uzanmıştık. O zaman zarfı içinde tek bir kelime bile etmemiştik. Konuşamıyor yorum bile yapamıyorduk çünkü.

Evet mirza beni baya seviyordu fakat böyle birşey daha ilk günden çok fazlaydı..

"Rüya.."

Alya bozmuştu sessizliğimizi. Merak ediyordu belli ki nasıl hissettiğimi. O tarafa doğru kafamı döndürdüm.

"Efendim."

"Ben.. Seni sevdiğini biliyordum ama bu kadar fazla olduğunu bilmiyordum. Kızım aklım almıyor daha ilk günden. Çok özlemiş demek ki.."

Gülümsedim. Verecek bir cevabım yoktu. Kalkıp aylanın yanına gittim.

"Bu gece beraber yatalım mı?"

"Sorumu lan bu! Tabiki kızım!"

Sarıldım alyaya o da bana sarıldı.

"Ben demiştim sana. Çok seviyor kızım! Bi şans ver hı?"

"Bilmiyorum alya biraz düşünmeye kafamı toparlamaya ihtiyacım var."

"Haklısın. Hadi uyuyalım bari zaten sabah erken kalktık bide onun yorgunluğu."

"Aynen."

"İyi geceler kuzum."

"İyi geceler hamam böceğim."

Sabah uyandığımızda kahvaltımızı dışarda etmek için hazırlanmıştık. Mirzayı çağırmak konusunda emin değildim ama galiba çağırıcaktım. Ona bi şans vermek istiyordum. Şu an değil tabi ama ilerleyen zamanlarda, ve alışmamız için birbirimizi görmemiz gerekiyordu.

"Şey.. alya.. Mirza gelicek mi?"

"Gelmesini istiyor musun sen onu söyle"

Dudağımı dişleyip hafiften sırıtarak başımı salladım. Alyaya gülüp hemen telefonunu cebinden çıkartıp elinde salladı.

"O zaman iş başa düştü. Gerçi çok uğraşmam yani bi mesajımla direk orda!"

Alyanın ciddiliğine ikimizde kahkaha atarak mirzaya attığı mesajla birlikte evden çıktık.

"Kızım geçen noldu biliyor musun? Ömer'le evlilikten bahsettik ilk defa.. Bende onu ailemle tanıştırmayı düşünüyorum ama emin değilim sence napıyım?"