Kucukken kar kuremi her sallayisimda , zamanin durmasini dilerdim. Korkusuzca birbiri ardina kosturan her saniye, bu dilegimin gerceklesmesi icin beklerdim. Kucuk kalbimin yasadigi en buyuk heyecan olan bu an, sikica kapadigim gozlerimi acmamla hayal kirikliginida beraberinde getirirdi.
Sonuc hep ayniydi.
Dogum gunu mumlarimi sondururken diledigim hic bir dilek gercek olmadi.
Radyoda hicbir zaman istedigim sarkilar calmadi.
Ailem benim secimlerimi hicbir zaman onemsemedi.
"Hicbir zamanlar " hayatimda hicbir zaman bitmedi.
Herkesin istedigi fakat benim istemedigim her seye sahiptim. Baslarda her nekadar kabullenmesemde ,bitip giden her gun tum bunlari daha cok benimsedim.
Gencligimin en guzel yillarinin fazla varlikli olan ailemin yaninda, babamin soyadini yuceltmek icin gectigini fark ettigimden beri, tamamen farkli birine donusmustum. Son bir yilimin ne sartlarda ,nasil gectigini hatirlamiyorum bile . Ailemin yasadigi gelmis gecmis en kotu zamanlar olmaliydi.
Bense soyadimla birlikte ardimda acilmis bir suru kapi biraktim. Ictigim pahali ickilerin damagimda biraktigi haz yerine, beynimin kontrolunden cikip duygularimin esiri oldugum anlar yasadim.
Beni her zaman bir oyuncak gibi kullanan ve sevgiden yoksun birakan ailem baslarina korkunc bir felaket geldigini dusunmeye basladi.
Ozgurlugun kelime anlamini yeni tatmis, elindeki imkanlardan ilk defa zevk alan ve yalnizligindan bir nebze kurtulan Ryan Collinswoold bu sefer elinden her seyin cekip alinisini uzaktan sessizce izlemeye koyuldu. Evet, yasadigim bu şokun etkisinden ne zaman kurtulurum bilmiyordum.
Tek bildigim artik hayatta tamamen yalnızdım ,ne sartlarla karsilasacagimi bilmesem de tamamen herkes gibi...
Aklimdaki butun dusunceleri rafa kaldirip derin bir nefes aldim.
Cigerlerimi gereyinden fazla havayla doldurdum.
Kapidan iceri adim atmadan once son olarak gozlerimi sikica kapadim. Nekadari gerceklesir bilmesemde son dilegimi diledim.
" Siktigimin sansi benimle olsun."
