Hayatta bazi seyleri cok isteriz , arzulariz ulasmak icin elimizden geleni yapariz. Ulasiriz ya da Ulasamayiz. Sorun ikincisi degildir cogu zaman , genellemezsek belki de sadece bana gore oyle. Bilemiyorum, ilkinden farkli oldugunu dusunmedigimden sanirim.
Diger yonden bakarsak, sorun bence cevremizdekilerin , bizim ne istedigimizi gorememesinden. Ya da cogu zaman anlamamasindan.
Neden?
Cok basit bir soru mesela.
Neden yaptin? Neden boylesin? Neden? Neden...?
Gun icinde bu soruyu ne kadar cok kullaniliriz anlamadan. Gereksiz zamanlarda. Gereksiz yerlerde, pek cok. Kendinizi bizim yerimize koyup, hayatinizdan bir sureligine cikartin mesela bu basit ve gereksiz bir ayrinti gibi gorunen kelimeyi. Bugun ya da yarin hic fark etmez. Sadece her seyin ne kadar karmasik ve cevapsiz gelecegini anlayin yeter.Hicbir sorununuzun cozumune kavusamadigini gorun yeter. Ustu carsafla ortulerek kilitli kapilarin ardina saklanmasina izin vermeyin.Yeter.
O gunu, o anı , icinde bulundugum o saniyeyi unutmak mumkun degil. Aniden onunde birinin trafik kazasi gecirmesi gibi sanki. Hani ambulansi hemen arayamazsin ya oldugun yere civilenir bedenin. Ne yabacagini bilemez sekilde bakar durursun.Tam da oyle bir sey iste.
Saat 4 ya da 5 olmaliydi. Gokyuzunun koyu rengi yeni yeni kirilmaya baslamis, ne aydinlik ne alacakaranlik. Evden daha yeni disariya cikmis, bahce kapisina giden yolun basinda, temiz havayi cigerlerime dolduruyordum. Kollarimi acmis geriliyor ve gozlerimi kapamis ruzgarin yuzumu oksayisini hissediyordum. Kafam rahatti. Dusuncelerimi, annemi ve babami rafa kaldirmistim.
Taki hersey icinde bulundugum bu essiz saniyede oluverdi. Carcabuk , anlamadan.
"Hayir! Bunu gercekten yapmis olamazsin. Henry yapmamis de. Yanlis gordugumu soyle."
Ilk once annemin aciyan sesini duydum. Neler oldugunu anlamam 2 3 dakikami aldi tabi. Onlarin burda ne isi olabilir ki ?
Arkami dondugumde annem elleriyle yuzunu kapatiyordu.
Siktir.Siktir.Siktir.
Cok sinirlenmistim , bu mumkun degildi onlar. O-onlar burda olmamaliydi. Hadi ama! Partim, arkadaslarim peki ya ev? Herseyi birden, bu sekilde sonlandiramazdim. Imkansiz. Bir elimi yumruk yapip, hissetmeyinceye kadar siktim.
" Bunu beklemiyordum Ryan , bunu gercekten beklemiyordum." Annemin sesi catalliydi , bahcede amacsizca dolanmaya baslamisti , gorduklerine inanamiyor , gerisin geri yuzunu gozunu kapatip soylenmeye devam ediyordu.
" Buranin hali ne! Sen gercekten inanilmazsin. Tanriim saat kac , soyle sunlara gitsinler " Resmen cildirmisti.
" Sakin ol tamam mi , bende sizi beklemiyordum. Sahi gercekten, anlatsana burda ne halt ediyorsunuz! " sesim bekledigimden sert ve yuksek cikmisti. Bu hic iyiye isaret degildi.
" Bak ,kalacagimiz yerde aksil- "
" Annenle dogru konus evlat. " Babam bavullari birakmis bize dogru yuruyordu. Genelde sessizligini koruyan peder olayi sonradan ele alir, kokten hallederdi. Iste buda iyiye isaret degildi.
" Bu sorumun cevabi degil. "
" Hemen evi bosaltiyorsun ,hemen! "
" Siz bir sure eve ugramasaniz yarina kadar mesela, burda daha cok kisiyiz sanki ha? "
" Ryan babani kizdiriyorsun , zaten yaptiginin affedilecek hic bir yani yok .Bu konu konusulacak ve sonucl- "
" ...ve sonuclarina katlanacaksin degilmi anne her zamanki gibi! "
" Pekala sen yardimci olmazsan ben yaprim. " Babam sinirli ve gergindi. Hizli adimlarla giris kapisina dogru ilerlemeye basladi. Hayir, buna izin verecegimi sanmiyordum. Babamin arkasindan hizli adimlarla onu takip etmeye basladim. Yetistigimde annem duyamadigim bir seyler soyluyordu. Koluna yapistim ve bana bakmasini sagladim.
