5 NUMARA

15.Bölüm

"Tamamız, hareket edebiliriz."

Servis okulun bahçesinden çıktığında yanımda oturan Pelin'e döndüm. "Sen karşı takımla ilgili bir şeyler biliyor musun? Baran bana pek bir şey söylemedi."

"Çok iyi olduklarını biliyorum. Tribünleri de fazlasıyla kalabalık ve coşkulu oluyormuş."

"Kavga çıkarırlar mı yani?"

"Tribünler arasında çıkacağını sanmam ama oyuncular arasında çıkabilir, sevmedikleri okullara karşı çok sert oynuyorlarmış."

"Ve bizi sevmiyorlar." diye mırıldandım.

"Ayrıca amigo kız takımları var ve onlar da çok iyiler. Kısacası bu işi fazla ciddiye alıyorlar."

Dakikalar sonra servisimiz rakip okulun bahçesine girince gözlerimi binadan alamamıştım. Bizim okuldan çok daha büyük bir binası vardı.

Erkekler koçla birlikte 13, biz de hocamızla beraber 17 kişi servisten inince toplam 30 kişi okulun içine doğru ilerledik.

Soyunma odalarının bulunduğu kata indiğimizde bizim gibi kalabalık bir grup çıkmıştı karşımıza. Kızlı erkekli küme oluşturmuşlardı, muhtemelen rakip takımın oyuncuları ve dansçılarıydı. Bir süre bize baktıktan sonra soyunma odalarına ilerlemişlerdi.

Biz de bize ayrılan soyunma odalarına girerken Baran sessizce "Yanağına yine numaramı yazacak mısın?" diye sordu.

"Yazayım mı?"

"Geçen sefer maçın en skorer oyuncusu olmuştum. Bence yazmalısın." dediğinde sırıttım ve kafamı salladım.

Kızlarla bir yandan giyiniyor, bir yandan konuşuyorduk. Çantamdaki tarağımla saçımı düzgün ve yüksek bir at kuyruğu yaptıktan sonra göz kalemimle yanağıma tekrar 5 yazdım. "Kızlar, isteyen yanağına numara yazabilir. Biliyorsunuz, ne kadar gaza gelirlerse o kadar iyi."

Kızlarla yavaş yavaş hem giyinmiş hem de bolca sohbet etmiştik. Boğazımın kuruduğunu hissettiğimde dışardaki su sebilinin yanına gittim, plastik bardak alacakken biri benden önce davranmıştı. Rakip takımdan olduğunu görünce muhattap olmamak için geri dönecekken "Hey! Su içmeyecek misin?" diye sordu.

"Vazgeçtim."

"Benden kaçmıyorsun yani?"

Kaşlarımı çattım. "Senden niye kaçacakmışım?"

"Bilmem, sen söyle."

"Rakip takımdan birine nasıl davranmamı bekliyorsun?"

Sorumu duymazdan gelip "Demek Baran'ınki sensin." dedi.

"Baran'ınki derken?"

"Yanağında numarası yazıyor."

"Baran'ın numarasını ezbere mi biliyorsun?" dediğimde güldü. Gülüşünde bir anlam vardı ama ne olduğunu bilmiyordum ama Baran'ı tanıdığından şüpheleniyordum.

O sırada Baran hissetmişçesine soyunma odasından çıkınca su içiyor gibi yapmak için elime hızla bir bardak aldım.

Çocuk her şeyden habersiz "Kıyafet yakışmış. Sahada güzel bacaklara ihtiyacımız var." dediğinde Baran sinirli yüz ifadesiyle çocuğun arkasından yaklaştı ve dişlerini birbirine bastırarak "Seninkiler gibi, Emre." dedi.

Adının Emre olduğunu öğrendiğim çocuk irkilip arkasını dönünce "Ooo!" diye bağırdı. Birbirlerini tanıdıklarını kesin olarak anlamıştım. "Baran Beyler de teşrif etmiş. Amigonla sohbet ediyordum ben de."