Mister Manyak meets Miss Nerd

Chapter --- 23 ^The half *part two

Chapter --- 23 ^The half *part two

*Paulo's POV*

Tumulo na yung luha ko pagkatapos kong sabihin ang salitang ayaw kong bigkasin sa tanang buhay ko. Kapatid ko ang taong mahal ko. Hindi lang yun. Kambal na kame kung matuturing.

Oo. Mahal ko siya. Kapatid ko siya eh. At ayokong masaktan siya. Ayokong malaman niya lahat. Pero alam na niya kaya kailangan kong aminin sa kanya lahat.

Nalaman kong kapatid ko siya simula nung mag graduate ako ng gradeschool.

Hinanap namin siyang pasikreto ni Papa ang kakambal ko. Nung makita namin siya. Na love at first sight ako sa kanya.

Matanda ako ng 3 months kay Rainbow. Weird diba? Kasi nauna akong ipinanganak sa kanya. Akala ni Mama buntis pa siya. Di alam ni Mama buntis pa siya. At siya si Rainbow. Late develop kumbaga ang kakambal kong si Rainbow.

Dahil sakim si Papa sa pera noon. Pina ampon niya si Rainbow at ipinalabas kay mama na patay na si Rainbow. Dahil hindi makukuha ni Papa ang kayamanan ni lolo kung hindi panganay ang na lalaki ang anak niya. Dahil nga lumabas si Rainbow. Agad niyang dinala sa ampunan.

Nagalit kami ni mama nung umamin si Papa. Dahil namatay si lolo at napamana na sakanya umamin si papa samen. Pero bilang pambawi, hahanapin namin si Rainbow.

Nung makita namin si Rainbow. Ayaw siya ibigay ni Tito.Dahil wala kameng katunayan na siya nga talaga. Napatunayan na na sila na ang tunay na ama ni Rainbow. Binigyan siya ng pilido. Binihisan. Pinakain.

Pero ang totoo niyan may laban pa kame sa DNA test pero nag makaawa ang papa ni Rain. Dahil bestfriend pa siya ng Papa ko ang papa ni Rain. Pumayag si Papa na kay Tito na lang ang kakambal ko. Basta hinding hindi daw malalaman ni Rain ang lahat. Lahat ng totoong buhay niya

"Eh pano kita naging kapatid? *sob* Magkasing edad tayo?"

"Late kang nadevelop sa tiyan ni Mom. 3months akong matanda sayo."

"Bakit minahal moko kung alam mo? *sob*"

"Dahil ayaw kitang masaktan."

"GAGO!! Mga gago kayo!!! Kahit ayokong magmura! Mga gago kayo! Alam niyo bang mas nasaktan ako lalo?! Kung sinabi niyo pa noon pa! OK NA! Pero mga gago kayo!"

"Rain! SORRY!" Sigaw ko. Alam kong dinig niya kahit tumakbo siya. Alam ko.

Sana matanggap mo Rain. Kahit saken masaket. Para akong nabuhusan na kumukulong tubig.

TAMA siya. Kung sinabi pa sa kanya noon di na lala pa ang sakit.

Naiyak na lang ako. Nasaktan ko ang taong mahal ko.

And worst. KAMBAL ko pa.

*Rain's POV*

ALAM NIYO YUN! Nakapagmura kana kahit alam mong male! Kahit alam mong masamang salita! Pero mapipigilan ko ba?! Eh sobrang saket eh!

Ulit ulit sa utak ko!

Parang ewan na sirang plaka yung mga salitang sinabi ni Paulo! NAK nang ewan oh!