GÜZ YARASI

Bölüm 1

Arkadaşlar bu benim yeni hikayem
Umarım beğenirsiniz🙈💙

Kalp Cerrahı'ndan sonra hemen buna başlayacağım İnşallah ❤

Keyifli okumalar🌹

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Küçük kız abisinin elinden tutmuş karşısındaki kocaman binaya bakıyordu. Abisi onun elini sıkı sıkı tutmuştu. Hiç birşeyin farkında değildi küçük kız. Şaşkın gözlerle abisine döndü.

"Abi biz buraya neden geldik? Annem ve babam nerde?"

Mert küçük kardeşinin yüzüne şefkatle baktı. Nasıl söylerdi bu küçük kıza annemiz ve babamız artık yok diye? Derin bir nefes alıp gözyaşlarını geriye attı. O artık ağlayamazdı. Güçlü durmalıydı. Kardeşi için ayakta kalmalıydı.

"Artık burası bizim evimiz kardeşim. Hem burda bir sürü arkadaşın olacak"dedi tebessüm ederek.

Küçük kız kocaman mavi gözlerini abisine dikti.

"Ama ben annemi istiyorum"dedi ağlamaklı sesiyle.

Mert üzülerek baktı kardeşine. Küçük kıza sarılıp saçlarından öptü.

"Annem ve babam yoklar artık Deniz'im. Ama biz gökyüzünden izliyorlar. Sen şimdi ağlarsan üzülürler değil mi?"dedi şefkatle.

Küçük kız abisinin kollarından ayrılıp burnunu çekti.

"Üzülürler değil mi abi?"

Mert kardeşinin gözyaşlarını küçük parmaklarıyla sildi.

"Üzülürler Deniz'im"

Küçük kız gülerek abisine baktı.
"Bak abi ağlamıyorum. Hem ben burayı çok sevdim."dedi yetimhanenin bahçesindeki acılarla dolu çocukları göstererek.

Mert gülümseyerek bahçeye yürüdü kardeşinin elinden tutarak. Bahçedeki banka oturdular beraber.

Cesur bankta oturan iki kardeşe baktı ifadesiz bir suratla. Babası ve annesi gözlerinin önünde ölmüştü Cesur'un. İki yıl olmuştu bu soğuk yetimhaneye geleli. Yine de alışamamıştı buraya.

Dikkatle izledi iki kardeşi. Benziyorlardı birbirlerine. Elindeki topu arkadaşlarına bırakıp ikisinin yanına yürüdü.

Mert onlara doğru gelen çocuğa baktı. Muhtemelen onun yaşlarındaydı.

Cesur yanlarına gelip elini uzattı.

"Merhaba ben Cesur"dedi sakince.

Mert tebessüm ederek elini uzattı.

"Bende Mert"dedi gülerek.

"Bende Deniz "dedi küçük kız heyecanla. Yeni oyun arkadaşları olabilirdi.

Cesur gülerek küçük kıza baktı. Elini ona da uzattı.

"Memnun oldum"dedi gülümsemesi genişlerken.

Deniz karşısındaki küçük adamın elini tutarak güldü.

Cesur elini çekip yanlarına oturdu. Buraya geldiğinden beri ilk kez gülüyordu küçük adam.

"Kaç yaşındasın?"dedi Mert merakla.

"10. Sen?"dedi Cesur tebessümle.

"Bende 10 yaşındayım. Kardeşim Deniz de 6 yaşında"dedi Mert kardeşini göstererek.

"Sen bizim arkadaşımız mı olacaksın şimdi?"dedi Deniz heyecanla.

"Aslında abin sayılır Deniz'im. Abi de sen Cesur'a"dedi Mert gülerek.

Cesur buna kaşlarını çattı. Bu küçük kızın ona abi demesini istememişti.

Deniz kaşlarını çatarak abisine baktı.

"O benim abim değil!
Sen abimsin. O da arkadaşım"dedi sonlara doğru gülerek.

Cesur yeniden güldü.

"Küçük arkadaşım istersen oyun oynayalım mı?"dedi Cesur Deniz'e dönerek.

"Saklambaç oynayalım o zaman "dedi Deniz heyecanla.

Mert gülerek kardeşini izledi. Onun mutlu olması için elinden geleni yapardı. Yeterki mutlu olsun diye geçirdi içinden.

Hep beraber ayağa kalktı üç küçük çocuk. Deniz ikisinin ortasına geçip ellerini tuttu.

Cesur yanındaki küçük kıza baktı. Uzun zamandır hiç bu kadar mutlu olmamıştı ama şimdi bu küçük kız onu gülümsetmişti. Artık Deniz'in dediği gibi arkadaşları vardı onun. Kimseyle anlaşamayan küçük adam artık bu soğuk duvarlar arasında yalnız olmadığını hissetti.