BERDEL { TAMAMLANDI }

9.Bölüm ♥Kendine gel Murat Ağa♥

9.Bölüm

Muratın ağızından..

Düzenlendi

Güzel bir duş aldıktan sonra havluyu belime sarıp banyodan çıktım. Tam o sırada kapı açıldı ve Evin içeri girdi. Ben şaşkınlıkla ona bakarken o, beni baştan aşağı büyük bir hızla süzdükten sonra bir anda arkasını döndü. Bu hâli gülümsememe sebep olmuştu. Bazen düşünüyorum da, gerçekten duru bir güzelliği vardı. Masumdu ve o masumluğunu hissedebiliyordum. Başlarda abisi ile iş birliği yaptığını ve tek isteğinin para, mal, mülk, insanların saygı göstermesini sağlayacak bir soyisim olduğunu düşünmüştüm. Fakat onu tanımaya başladıkça bu düşüncem değişiyor ve ona nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Konu o olduğunda aklım hep karışık oluyordu. Mecburen benimle evlendiğini biliyordum ama abisinin yaptığı aptallığın bedelini ondan çıkarmak istiyordum.

"Şey.. " diye mırıldandı. "Ben.. ben çok özür dilerim! Banyodan yeni çıktığını bilmiyordum."

Çıkmak için hamle yapınca onu kolundan tutup kendime çektim ve ince belini sıkı sıkı kavradım. Bu hamle sonrasında gözleri şaşkınlıkla açıldı. Beklemiyor olmalıydı. Bende beklemiyordum. Neden yaptığımı dahi bilmiyordum. Sadece içinden gelmişti. Benim dışımda her yeri incelemeye başladı. Gözlerinin gözlerime değmesini istemiyordu.
Bu hâli hoşuma gitti ve kendimi tutamayarak gülmeye başladım. Güldüğümü fark edince gözleri şaşkınlıkla gözlerime kenetlendi. Onu utandırmak istiyordum.

" Oo," dedim gülmeye devam ederken. "Evin hanım utandı mı? Pat diye odama girince utanmıyorsun da şimdi mi utanıyorsun?"

Kaşları çatıldı. "Kapıyı çalıp ses gelmeyince mecburen içeri giren mi suçludur yoksa içerde olmasına rağmen zahmet edip iki kelime edemeyen mi?! Çaldım kapıyı! Hemde iki kere üst üste çaldım!"

Bazen ani çıkışlar yapıyordu. O zamanlarda güzelliği daha çok çıkıyordu ön plana. Yanaklarının pembeliği hoşuma gidiyordu. "Hmm" dedim, dibine kadar yanaşmıştım. Belindeki elim de sıkılaşmıştı. "Demek iki kere çaldın. Hem de üst üste?"

Gözlerim dudaklarına kayınca yutkundu. O dudakları öpmek istiyordum. Sebebini bilmiyorum ama kendime hâkim olamıyordum. Başımı biraz daha eğip dudaklarına daha fazla yaklaştım. Büyük bir arzu yeşermişti içimde dudaklarını hissetmek istiyordum. Arada az bir mesafe kala gözlerini kapattı. Bende kapattım. Ve tam o sırada kapı çaldı. Gözlerimi açıp yutkunurken, o da gözlerini yavaşca açıp "Zil," diye mırıldandı. Sesi titriyordu. Heyecanlanmış mıydı yoksa korkmuş muydu? Zil umrumda bile değildi! Gözlerim tekrar dudaklarına kaydı. Kollarımdan kurtulmaya çalışınca onu daha sıkı tuttum. Dudaklarını hissetmeden bırakmayacaktım onu! Dudaklarım dudaklarına yanaştığı sırada zil tekrar çalınca bıkkınlıkla nefes verip Evin'den ayrıldım. Kim bilir hangi gereksizdi?!

"Kim lan bu! Alacaklı gibi çalıyor kapıyı!"

Derin bir nefes verip bana cevap vermeden hızlı adımlarla odadan çıktı. Yüzümdeki çarpık gülümsemeye engel olamadan Dolabımı açıp, içinden lacivert takım elbisemi çıkarıp giyindim. Odanın kapısını açtığım sırada telefoum çalınca mecburen durmuştum. Cebimden telefonumu çıkarttım. Arayan kişi Yasemindi. Odanın kapısını tekrar kapatıp telefonu açtım.

"Efendim?"

"Aşkım, acilen şirkete gelmen gerekiyor. Dosyalarda bir sorun çıkmış."

"Tamam, geliyorum hemen."

Telefonu kapatıp aşağı indiğimde Hayat ve Evin kahvaltı masasında oturuyorlardı.

"Demek ki kapıyı alacaklı gibi çalan Hayat hanımmış. Kızım insan gibi çalsana şu kapıyı !"