BERDEL { TAMAMLANDI }

38. Bölüm ♡Ben onsuz yaşayamam ♡

Dünya ne kadar değişik bir yerdi. Biri üzülürken diğeri seviniyordu. Biri ağlarken, acı çekerken diğeri gülüp eğleniyordu. Biri evlenirken diğeri onun için gözyaşı döküyordu. Bu haksızlıktı hem de kocaman bir HAKSIZLIK! Hepimiz mutlu olmayı hak ediyorduk ama böyle bir şey imkansızdı. Elimde olsa, herkes mutlu olsun diye elimden ne geliyorsa yapardım ama benim şu an yapmak istediğim şey imkansızdı. Ben imkansızı başarmak istiyordum, başarmayacağımı bildiğim halde. Derin bir nefes alıp gözlerimi bir günün sabahına daha açtım.

Murat karşımda savunmasız, masum bir çocuk gibi uyuyordu. Onu süzmeye devam ettim. O yumuşak ve uzun siyah saçları dağılmıştı. Bu hali onu daha bir yakışıklı ve seksi olmasına neden olmuştu. Bu adam benimdi, sadece benim. Kendimi şu an takıntılı bir ruh hastası gibi hissetmiştim. Yüzümde küçük bir tebessüm oluştu, elimi onun saçlarına koyup saçlarıyla oynamaya başladım. Elim biraz daha saçlarında kaldıktan sonra elimi çekip yüzünde koydum. Yeni çıkmış kirli ve sivri olan sakalları avucuma battı. Yüzümdeki gülümseme kocaman oldu. Baş parmağım ile okşamaya başladım. Yüzümü ona daha çok yaklaştırdım. Nefes alışverişini şimdi daha net duyabiliyordum. O an onun alıp verdiği nefes olmak istedim.

Dudaklarımı onun dudaklarına hafif bir şekilde değdirdikten sonra sessiz bir şekilde fısıldadım. "Seni çok seviyorum ruhum." Kokusunu içime çektim. Biraz arabesk olacak ama elimde olsa dışarı çıkıp herkesin içinde, ' Ben bu adamı deli gibi seviyorum. O olmazsa nefes alamam.' demek, haykırmak istiyordum. AŞK ne güzel bir şeydi böyle.. insanı körkütük sarhoş ediyordu. Bu duygularımın, heyecanımın en güzel yanı da bunların hepsini onunla yaşıyor olmamdı. Murat yerinden kıpırdandığı an ellerimi çekip gözlerimi kapattım. Kalbim deli gibi çarpmaya başladı. onun duymaması için dua etmeye başlamıştım bile. Bunu neden yaptığımı da bilmiyordum öyle sansın istiyordum herhalde.
Yanağımda sulu bir öpücük hissettiğimde gülümseyerek yavaşça kapattığım gözlerimi açtım. Murat'ta benim gibi gülümsedi ve diğer boşta kalan yanağıma bir öpücük daha kondurdu.

"Benim sahtekâr karım." Yüzümdeki gülümseme birden soldu, kaşlarımı çattım.

"Sen bana sahtekâr mı dedin?" Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı. Hayır yani bunda gülecek bir şey de göremiyordum ki. Bence sen hamilelikten dolayı alınganlık yapıyorsun Evin. Hiçte yapmıyordum. Bana sahtekâr demesi için benim bir şey yapmış olmam lazımdı ama değil mi?

" Yok canım ben sana hiç öyle bir şey der miyim? Bence sen uyku sersemi olduğun için yanlış duydun." Gözlerimi kıstım Murat da gülmemek için direniyordu.

"Sen bana yalancı mı diyorsun Murat!?" Beni sinir etmek için elinden geleni yapıyor üstelik başarıyordu da.

Murat benden uzaklaşıp yatakta oturur pozisyona geçti ve sırtını yatak başlığına dayadı. " Hayır tabii ki güzelim sana neden yalancı diyeyim ki? Bence hamilelikten dolayı sen her şeyi biraz yanlış anlıyorsun." Dediğinde bende hemen uzandığım yerden kalktım ve oturma pozisyonuna geçtim.

"Bak sende diyorsun Murat, hamileyim. Salak veya aptal değilim. Sağır hiç değilim! Ne dediğini duydum!" Dememle kahkaha attı ve elini uzatıp kolumdan tutup beni kendine çekti.

"Dokunma bana. Bugün senin bana dokunmanı yasaklıyorum. Yani kendimi senden men ediyorum."
O sinir bozucu kahkahası hâlâ devam ediyordu. Ben ise sinirden daha çok köpürüyordum. Saçlarımın arasına öpücük kondurdu.

"Allah Allah! nasıl yapacaksın peki onu?"
Kollarının arasından çıktım ve bana alayla bakan yüzüne baktım. O bile benim dediğim şeye inanmamıştı. Yapardım, yani inşallah yapardım. Sen bile kendine güvenmiyorsun kızım, adam sana nasıl güvensin? Bence yol yakınken bu sözünden dön çünkü kaybedeceksin.
Hiçte kaybetmezdim yapardım ben. Bunu yapmam için onunla aynı ortamda bile bulunmamam en iyisiydi.