BERDEL { TAMAMLANDI }

13. bölüm ★Senin burda ne işin var!★

Artık boğuluyor nefes alamıyorum. Nereye elimi atsam elimde kalıyordu sanki o şey. Nefes almak istiyordum herkesten uzak hiç kimsenin olmadığı bir yerde, ben tek olmak istiyordum. Psikolojim bozulmuştu artık, on sekiz yaşımda başıma gelmeyen kalmamıştı. Bir insan o yaşta iken güler, eğlenir, arkadaşlarıyla gezer, okula gider, ama ben ben zorla evlenmiş ve evlendiğim insan tarafından da aldatılıyordum. Dört bir tarafım duvarlarla kaplıydı ve ben bu duvarlardan kurtulamıyordum. Tek kendime değil onlara da üzülüyordum. Murat aslında iyi bir insandı ama kardeşinin yaptığı ihanet ve kurban olarak onun seçmeleri adamın böyle davranmasını sağlamıştı. Bana yaptığı şeyler için dün özür dilemişti. Yasemin ile sevgiliydi belki o kadınla evlenecek güzel bir yuva kuracaktı. Ama ailesi yüzünden benimle evlenmişti.

Yasemin peki sevdiği adam başka bir kadınla evlendirilmiş ve her Allah'ın günü o kadının yanındaydı. Bunu hangi kadın olsa dayanamazdı, ben tek kendimi düşünmekle bencillik yapıyordum sanki. Çünkü bu hikayede tek yara alan, tek üzülen ben değildim. Hepimiz üzülüyorduk ve bunun acısını değişik yöntemlerle o insanlardan çıkarıyorduk. Daha doğrusu ben onlara değil onlar benden çıkarıyordu ve bu benim ister istemez zoruma gidiyordu. Artık iş işten geçmişti. Herkesin kendisini düşünmesi lazımdı tabi benim de. Çünkü hayat acımasızdı sen kendini düşünmezsen kimse seni düşünmezdi. Yasemin gözlerini ikimizden ayırmadan burnunu çekti. Gözyaşları durmak bilmiyordu. Elinin tersiyle gözyaşını ne kadar silerse silsin yerine yenileri geliyordu ve bu durum beni üzüyordu. Ama kendisi hakketmişti bunu. Murat ağa da gözlerini kırpmadan Yasemin'e bakıyordu. Ama yüzündeki öfke hala kendini belli ediyordu. Yasemin gözlerini Murat ağadan çekti, parmağı ile beni göstererek yüksek bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Ne oluyor burda?"

Gözlerini benden çekip Murat ağaya baktı sinirle. Murat ağa derin bir nefes verip bana döndü. Murat ağa bana bakarak bende Hayat'a baktığım da oda sırtını kapıya yaslamış sırıtarak Yasemin'e bakıyordu. Gözlerimi Hayat'an çektim ve bana bakan Murat ağaya döndüm. Ona dönemle bakışlarını benden kaçırıp Yasemin'e baktı.

"Sana hesap verecek değilim!?" Demesi ile Yasemin kaşlarını havaya kaldırdı.

"Murat biz senle sevgiliyiz! Sen benim sevgilimsin. Ve ben seni bu kızla yatakta öpüşecekken görüyorum.
Sence bir açıklamayı hak etmiyor muyum?" Dedi gözlerini bir an olsun Murat ağadan ayırmadan.

"Biz seninle sevgili değiliz Yasemin! Dün ayrıldık, evli bir adam olduğumu ve karım varken seninle sevgili olmayı artık kendime yakıştırmadığımı söyledim. Neden bunu kabul etmek istemiyorsun? Bak kalbini kırmak istemiyorum, bunu kabul et ve peşimi bırak."

Yasemin'in konuşmasına bile izin vermeden odadan çıkıp gitti. Nasıl yani Murat ağa dün Yaseminden ayrılmış mıydı gerçekten? Bunu şimdi duyduğuma baya şaşırmıştım demekki şuan akşam benden özür dileme sebebi buydu. Murat ağanın artık evli bir insan olduğunu bilmesi beni sevindirmişti. Ama Yasemin'in değil beni sevindirse bile onu binlerce parçaya ayırmıştı. Murat ağa gittiği an, Yasemin'in ağzından bir hıçkırık kaçınca elini ağzına koydu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Biraz bekledikten sonra elini ağzından çekip bana bakarak bağırmaya başladı. "Hepsi senin yüzünden küçük şeytan! " Kelimesi bittikten sonra üstüme yürümeye başladı. Birden Hayat onun önüne geçmesi ile Yasemin Hayat'a bakarak. "Çekil önümden!" Bağırması ile Hayat sadece güldü, yüzündeki gülümsemeyi kesmeden Yaseminin taklidini yapmaya başladı.

"Murat biz senle sevgiliyiz! Sen benim sevgilimsin. Ve ben seni bu kızla yatakta öpüşecekken görüyorum.
Sence bir açıklamayı hak etmiyor muyum? Dedin ama ağzının payını aldın çok güzel." Yasemin Hayat'ın taklidi ile burnundan solmaya başladı.