I'm her rapist

Chapter 12: 2:11 PM

IHR

Flashback.....

"Trixie? Umuwi na tayo malapit na gumabe. Sabe ni Jade. 

"Dito lang muna ako Jade umalis kana alam kong hinahanap kana ng parents mo." Sabe ko dahil simula ng malaman ng parents ni Jade na nagkakasama na kaming muli ay agad itong nagalit hindi nila gustong mapalapit sakin ang anak nila dahil sa family background ko. Alam nilang higit pa sa kaybigan ang nararamdaman ni Jade sakin kaya sila tumututol. Ayaw nila sakin dahil ulila na ko pero naiintindihan ko iyon sino bang magulang ang magkakagusto sa gaya kong ulila at wala ng pamilya. 

"Jade salamat. Salamat kase kahit tutol yung magulang mo sa pakikipagkaybigan sakin anjan kapa rin. Pero mukhang hanggang dito nalang talaga Jade. We will end up separated and far from each other, I want you to build a new life without me, a new life na makahihigit sa happiness na kaya kong ibigay, Jade find love that you deserve." 

"Trixie sorry kase hindi kita kaya ipaglaban. Hindi ko kaya kase hindi ako ang mahal mo, pero alam mo naman na ikaw ang pipiliin ko kung hahayaan mo kong gawin yon diba?"

"I understand. Isa pa nanjan ka the whole time and Jade I'm really Sorry kung hindi ikaw ang napi---

"Trixie." Tawag nya sakin para maputol ang sasabihin ko.

 "Alam ko naman darating ang araw na maiiwan ulit ako. Darating yung araw na baka hindi ako ang piliin mo, pero I swear to God na I pour out my Love for you kahit malalayo ako sayo noon, I'm willing to accept whatever decision you made dahil mahal kita." 

"I'm sorry jade."

"Trixie naman. Alam mong ginagawa ko lahat to para sayo. Kaya sana sa pag alis ko maging tahimik at masaya kana. Can you do it for me?"

"Wala na si Clarence pano pa ko sasaya?" 

Yumuko si jade, alam kong nahihirapan sya sa sitwasyon ko dahil kahit ayaw nyang umalis ay wala syang magagawa kundi sundin ang magulang nya at iwan ako para na rin sa katahimikan ko. 

"Anjan pa naman si Riddle diba? Wag kang mag alala naniniwala ako sa kakayahan mo. You are the strongest woman I've ever known. Makakayanan mo to, lumaban ka gaya ni Clarence at gaya ng ate mo. Wag mong hayaang masira ang buhay mo dahil nawalan ka, dahil naiwan ka." 

Tumingin ako sa puntod ni Clarence, naalala ko kung gaano kami kasaya noon at lahat ng pagsubok na sabay naming nalampasan, away na parehas namin nasolusyunan at pangarap na sabay naming binuo Pero ngayon wala na. Nag iisa na akong harapin ang masukal na daan ng buhay. 

"Jade iwan mo na muna ko. Gusto ko mapag isa, for now on I want to habituate being alone Kase at the end of the day doon din naman ako babagsak." 

"Trixie buhay kapa wag mong gawing miserable yung buhay mo."  

"Please umalis kana Jade." Sabe ko. Alam kong mahirap para sa kanyang makita akong ganito pero mas magiging mahirap sa kanya kung magiging intact pa kami sa isa't isa dahil kaylangan nya kong iwan dahil sa mga magulang nya. 

Niyakap nya ko mula sa likod saka sya naglakad palayo. Habang pinagmamasdan ang kanyang unti unting paglayo ay tumulo ang aking luha, luha dahil nawalan nanaman ako ng kaybigan gusto ko syang pigilan pero para san pa? masasaktan lang siya kung araw araw nya kong makikita dahil si Clarence ang minahal ko at hindi sya. 

"Paalam Jade. Sana magkita pa tayong muli." bulong ko sa sarili ko.

Habang pinupunasan ko ang luha ko ay may naaninag ko mula sa gilid, si Dim pala. Nakasandal sa puno at nakapikit. 

"Anong ginagawa nya rito? 

"Wag mo kong tignan na parang may ginawa akong masama Trixie." Sabe nya habang nakapikit. Ramdam nya na katingin ako?