JEADEN
Nandito ako ngayon sa korea dahil sa kompanya at para na rin sa kanya. Nang makita ko siyang magsalita at ngumiti, nabuhayan ako nang loob, wala akong ginawa kundi titigan siya nang makita niya ako ay tinitigan din niya ako, ang sakit sakit lang nang hindi niya ako maalala.
Nung una akala ko sa sarili ko na makakalimutan ko siya, makaka move on din ako, siguro nga dininig nang Diyos ang panalangin ko kaya nag ka amnesia ako, naging masaya ako pero kalahati nang pagkatao ko hindi, may hinahanap pa din. Last month when I regained my memories dahil iyon sa kanya, may nakita kasi akong picture niya sa magazine kaya ayun bumalik lahat lahat.
Lumabas na ako at nagpahangin di naglaon ay umuwi na ako. Malapit na ako sa amin nang may napansin akong maraming tao sa tapat nang convenient store, tinignan ko naman kung anong nangyari. May dalawang nakamaskara, may hawak na baril, 15 ka tao at isa na dun si tinemae. Hindi ko sana siya makikita kung hindi siya lumapit sa cashier, parang wala lang sa kanya. Napangiti naman ako hindi pa din siya nagbabago. Sinubukan siyang barilin kaso inilagan niya lang lahat, nang wala na silang bala ay pinatumba niya, nagpalakpakan naman ang lahat nang tao sa labas.
Lumabas na siya at pinalakpakan nang mga tao nag smile lang siya at nag bow pagkatapos ay sumakay na sa kotse, sinundan ko sila at kung sinuswerte ka nga naman kapitbahay ko pa siya. Nasa harapan lang ang bahay namin.
Pi nark ko ang sasakyan at pumasok sa loob, naligo, nagbihis at pumunta sa terrace kung saan makikita mo ang bahay niya, napangiti na naman ako. Nagpapasalamat talaga ako na buhay na siya. Ilang sandali pa ay pumasok na ako at nakatulog na may ngiti sa labi.
7:30 A.M
Nagising ako nagluto na ako, wala naman akong maid dito kaya kailangan kung magluto marunong naman ako, masaya akong nagluluto, nang tapos na ay kumain na ako. Pagkatapos ay pumunta na naman sa terrace baka kasi lumabas siya.
Nag mag alas otso na ay may narinig na lang akong nabasag, kinabahan naman ako nun pero natawa, na iimagine ko kasi si tinemae na nagagalit sa alarm clock at winasak, hindi pa din pala siya nagbabago.
Pumasok na ako para maligo may pupuntahan pa kasi ako. After nang lahat ay pupunta ako sa bahay nila Aden, alam ko naman na nandito sila. Hindi pa ako nakakalayo ay nakita ko din si tinemae na nag da drive nang sasakyan niya. Sinusundan ko lang siya at papunta siya sa mall. Ayos!!.
Nang makapasok na siya ay nasa di kalayoan lang ako nag ba bow siya sa mga taong nag ba bow sa kanya. Napatigil naman siya napatingin naman ako sa tinitingnan niya sila Aden?, naaalala kaya niya sila?? nakikinig lang siya sa kanila. Nang sasampalin na nang manager ba iyon o yung may ari si Aden ay sumigaw naman si tinemae
"STOP!!!"
Napatingin naman sa kaniya ang lahat at nagulat silang Aden, pero naging masaya, malungkot ang mukha nila. Pinapunta niya ito sa office at ako naghihintay lang sa labas, nang makita kung lalabas na sila ay sinundan ko na naman sila, papunta sila sa bahay.
Nakapasok na sila pero nandito parin ako sa kotse at napagdesisyonan kung tawagan sila
"Yow!"
"Bro!"
"What?"
"Problem?"
"They are here in Korea and so am I, come here they found her, house of GGS, bye" at i end the call.
Pumasok na ako at ang nadinig ko nalang ay
"GAME!!"
"Sama ako"
Napatingin naman silang lahat sa akin si tinemae lang naman ang tinitigan ko, nagulat siya nang makita ako.
"Jeaden!!" Aden
"Don't worry I know" tumango tango nalang sila
"J-jeaden?" sabi naman ni tinemae
"Yeah, naaalala mo ba siya?" Jamjam
"No no no, h-hindi ko siya kila- Ahhhh!!!!!!" nag alala naman kami nang bigla nalang siyang sumigaw sa sakit nang ulo niya, mabilis namang kumilos si Aden at pina upo si tinemae
"Ahhhhh!!!!" sigaw niyang muli
"Ahhhh!!!" sumisigaw lang siya at nahimatay.
Dinala ko siya sa kwarto niya, pareha lang ang bahay na ito sa bahay nila sa Philippines may limang kwarto lahat lahat.
Nang nahiga ko na siya sa kama ay tinawag niya pangalan ko, akala ko gising siya pero hindi. Nandito lang kami sa loob naghihintay na gumising siya
*************
Nagising ako sa tawanan nang tao, minulat ko ang mata ko at hinanap kung mayroon ba talagang tao.
"Gising na siya"
Pumunta silang lahat sa akin, blurr pa ang paningin ko.
"Tinemae?" ang boses na iyon, ang boses na hinding hindi ko makakalimutan, pumikit ako at tinawag ang pangalan niya. Alam ko naman na wala siya dito.
"Jeaden"
"I'm here" at may humawak nang kamay ko.
I open my eyes at inilibot ang paningin ko at nakita ko nga siya na naka ngiti.
"I'm here" sabi niyang muli at hindi ko mapigilang yakapin siya.
"Do you remember me?, Us?" kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya
"Help me sit down please" tinulungan naman niya ako
Tinignan ko silang lahat
"Aden, Jamjam, GG and Lynlyn, Christian, Mark, Tristan and AJ and Jeaden" tumingin ako sa kanya at ngumiti.
"Naalala mo na?" hindi makapaniwalang tanong ni Lynlyn
"Oo naman, kayo lang naman ang mga kapatid ko eh"
At yinakap nila ako
"Guys!!, c-can't breath!"
"Sorry" sabi nila
okay na sana pero mayron pa akong problema.
"May problema pa tayo"
"We know" at ngumiti sila may plano na ata ang mga bruha.
"So sisimulan na natin?"
"Of course!!!"
"This will be exciting!" Lynlyn
"Exciting mukha mo" AJ
O ayan naghaharutan na naman sila hahaha, namiss ko sila promise!!
Nagtawanan nalang kami dahil sa kakulitan nilang dalawa.
BINABASA MO ANG
The Good Gangsters are Run away Inheritors??!!!
Short StoryAnong unang nasa isip mo kapag narinig mo ang salitang gangster?? Di ba mga masasamang tao?? hmmm. kung ganon hindi lahat sila masasama kagaya nalang nang estoryang ito. Eh paano kong sila ay mga run away inheritor nang mga big time companies ano...