DAHA KÜÇÜKTÜM - Belki bir gün seversin...

4.Bölüm

Başımı kaldırıp ona baktım. Beni izlediğini fark ettim. Çünkü göz göze geldik. Doğruyu söylemek gerekirse yakışıklıydı hem de haddinden fazla. Peki ya kibiri. O daha da fazla. Benim hayatım buna bağlı. Kendi hayatımı geçtim ailem onlar nerdeydi acaba.
-Ailem nerde? dedim sertçe ifadesizce.
-Sen benimle evleniceksen eğer evlerine geçicekler ama yok ben evlenmicem dersen de herhangi bir ormanın herhangi bir yerinde olurlar,dedi.
-Peki neden benimle evlenmek istiyorsun veya neden ben?,dedim.Sitemkâr bir dugu ile.
Derin bir nefes alıp
-Belki de erkek arkadasinla seni kıskanip onu öldürdüğüm içindir,dedi.
Erkek arkadas demisti. Hayır olamaz ya!
-Ne erkek arkadaşından bahsediyorsun sen?
-Emir'den bahsediyorum. Bilmemezliğe vurma.
Emir benim yüzümden ölmedi degil mi? Hayır!
-Sen nasıl böyle bir şey yaparsın? Senin bunu yapma hakkın yok. O...o benim sevgilim değildi. O,benim her seyim kardesim, dostum,sırdaşımdı. Sen benim hayatımın parcasini çaldın. Kardeşimi çaldın. Ve gelmiş bana diyorsun ki 'Benimle evlen'. Değişiksin. Hem de çok,dedim. Hem ağlamıs hem de bağırarak söylemiştim bunların hepsini. Ve o an gözlerinde bu kibirli,egolu insanin ilk defa bir duygu gördüm. Ne denirdi ki bu duyguya? Şefkat? Merhamet? Acıma? Yoksa...Aşk mıydı?
Hayır hiçbiri,sadece nefretti.
Bana bakıp
-Senin yanında hiçbir erkek dolaşamaz anladin mi beni dolaşamaz. Laflarina da dikkat et. Pişman olursun,dedi.
-Demir Soydem. Ne havalı bir ismin ve soyismin var. Ee! Kişiliğinden geliyor. Bana bak! Bak gözlerimin içine. Zerre umrumda değilsin. Beni bırak. Git başkasına bela ol. Ne sen benim kaderim de yazılsın ne de ben senin kaderinde yazılıyım, dedim bağırarak. En sonunda sesimi kısık bir sekilde ve yalvarircasına
- Bırak da gideyim artık. Daha bir gün bile dayanamazken birbirimize evlenmek diyosun. Bırak lütfen!

Gözlerime duygusuzca bakıp
-Git! Kapı orda, dedi.
Şaşırdım. Beklemiyordum.
Bir şey demeden arkamı dönüp kapıya yöneldim. Arkamdan da
-Belki bir gün seversin... dedi.
O an arkamı döndüm ve göz göze geldik. İşte şimdi anlıyorum. Gözlerinde AŞK'ın duygusu varmiş.
Ama ben deddiklerini duymamış gibi davranıp çıktım kapıdan.

Yarım saattir yürüyordum. Peki şimdi ne olacak. Annemler onlar ne olacak?
Bırakırdı onlarıda herhalde. Sadece ormanlik bir yolda tek başıma yürüyordum. Birden kahkaha atmaya basladim. Ne oluyor?dedim. Daha 18 yaşindayim. Annem,babam ve beni satmıs bir abim. Nerdeler? Yoklar.
Ama,ama ben Daha Küçüktüm...

Yaaa yine ben. Kurtulamazsiniz benden. Hıh💁
Sozo sovoyorom.💜💙💚
Evet kısa kısa atiyorum. Biraz meraklanin. Ama bakin hergunde atiyorum yanii 😘😘😎