DAHA KÜÇÜKTÜM - Belki bir gün seversin...

10.Bölüm

Gözlerini gözlerime sabitledi. Konuşmasına da devam etti
-Elbet bir gün benim olucaksın,tıpkı her gün benim olduğun gibi,dedi.
Sadece baktım çünkü gözlerimdeki ifade eminim ki ona her şeyi anlatıyordu. Onu ittim ve döndüm yatağın diğer tarafına. Bu tarafı soğuktu. Sanki içimi okumuşcasına
-Ben sarılmadım diyedir,dedi.
İmkansız boyle bir şey olması. Nasıl anlamıştı?
Yataktan kalktım. Odadan çıkmak istiyordum. Kolumu tuttu
-Nereye? dedi tehdit edercesine.
-Koltuğa,dedim kabaca.
-Ben sana ne demiştim? yanımda yatacaksın dedim,dedi. Ben de artik dayanamayıp
-Yatmıyorum,bunu sen söylemiş olsan bile,deyip çıktım odadan. Ah Başım! Hala zonkluyordu. Sanki yer ayağımın altından kaymıştı. Duvara yaslandım. Bir iki dakika bekledikten sonra merdivenlere ilerledim. Basamakları yavaş yavaş iniyordum ki yine yer ayağımın altından kaymıştı sanki,
basamağa basamadım. Ve yuvarlanmaya başlamıstım. Demirin
-Merve! diye bağırışını duydum ve bi anda her yer karardı.

♤♤♤

Gözlerimi şiddetli bir ağrı ile açtım. Başım neredeyse çatlayacaktı. Hastane odasıydı burası sanırım. Başımı çevirdiğimde Demir ile karşılaştım. Bir dakika ya! Demir neden böyle. Bir sıkıntı vardi kesin. Yüzü sanki acı çekiyormuş bir o kadarda sinirliydi.
Demire bakıp
-Noldu Demir bana? dedim. Bana kaşlarının altından baktı ve
-Bebeğin seni cok yormuş onun için bu haldesin,dedi. Ne bebeği? Neyden bahsediyordu bu Demir.
-Ne bebeği Demir? dedim.Yine o bakışı ile
-Artık hangi piçin bebeği ise bilmiyorum. Söyle Merve söyle kimle bu haltı yedin söyle onu sikicem SÖYLE! dedi.
Bir anda yatağa sinmiştim. Öyle bir bağırmıştı ki cidden korkmuştum.
-Söylesene artık! dedi.
Tam "Ben öyle bir şey yapmadım"diyecektim ki aklıma bir fikir gelmişti.
-Sanane kimin yaptığından,ilkimi sana vereceğimi mi zannettin? Ah Demir Soydem yanlış düşünmüşsün. Yazık! dedim. Çıldırmıştı resmen.
-Merve beni delirtme. Ben sana dün gece sarılırken canın acır diye o kadar korktum ki. 6 sene boyunca ben yanında yoktum sana bir şey olur diye o kadar korktum ki. Ve sen gittin bir piçle...dedi ve DEMİR SOYDEM AĞLAMAYA BAŞLADI. Onu ikinci defa ağlarken görüyordum. Ama bu öyle bir ağlayıstı ki acısı sanki ölümden daha beterdi. Sessizce ağlıyordu. Sadece gözlerinde yaşlar akıyordu ama...
-Ben seni çok sevdim be güzelim...ben sana kıyamazdım be güzelim..
-Ama ben sana kıydım Soydem,dedim daha da inansın diye. Ama o cümleyi kurmak o kadar zor gelmişti ki.
-Doktor kendini iyi hissettiğinde çıkabilieceğini söyledi,dedi.
Kalktım montumu giydim. Odadan çıktım.

♤♤♤

Hastaneden çıkıp bir otobüse bindikten sonra evime gelmiştim. Allah'tan karşı komşumuzda evimizin anahtarı vardı. Evimi neredeyse 1 haftadır görmüyordum. Çok özlemiştim. Ama haddinden fazla sessizdi. Önceden abilerimin bana laf atmaları,benim bulaşık yıkarken bardak kırmalarımın,annemin evi süpürgeye çekme sesleri vardı. Şimdi ise sadece sessizdi. Birden kapi çaldıgında anılarımdan sıyrıldım ve kapiyi açmaya gittim.
-ANNE!
-ABİ! Ne işiniz var burda?deyip sarsılmıştım onlara. Abim ise hemen
-Evimiz olduğu için olabilirmi hanımefendi,dedi. Ben de
-Ah bayim! Pardon buyrun lütfen,deyip içeri aldım. Oturduklarinda biraz konuştuk. Anneme
-Nasil geldiniz? O sizi tutmuyor muydu? dedim. Artik onun adıni dahi duymak istemiyordum.
-Bir adamin telefonu çaldı gitti konuşmaya sonra odaya geldiginde bizi bırakacaklarını söyledi ve gördüğün gibi bıraktılar,dedi Abim. Demek ki dün olanlardan sonra bırakmalarını söylemişti adamalarına.
-Sen niye burdasın daha doğrusu nasil geldin? dedi Annem. Ben de her şeyi baştan sona anlattim. Abim bir an
-Ulan sana bir şey yapmadi demi? Yemin ederim ki onun ecdadını s...
-Abi annem burda! dedim ki anca durdu.
Annem bana bakip
-Bu yaşananlar nasil unutulur bilmiyorum, bir daha bize bulaşır mi onu da bilmiyorum ama şimdilik her şeyi unutalım,dedi. Ama unutulamazdi ki,ABIM! O bunlara sebep olsada o benim abimdi ve O şimdi YOK!
-Anne peki Abim? dedim.
-Ben oğlumu kaybettim. Oğlumu kaybettim. Bir serseri yüzünden ama ben sizin her gün benim önümde ölmenizi istemiyorum,deyip koltuktan kalkti.
-Evet canınız ne çekti size yapayim,dedi annem. Ben ile abim ayni anda
-Sarma! dedik. Annem gülüp mutfağa gitti. Abimde
-Gel yanima şöyle seninle biraz dizi izleyelim abi kardeş,dedi ve beni kolunun altina altına aldi. Sanırım artık normal hayatimıza geri dönmüştük yani bir süre de olsa.

Sizce Merve'nin hayatı nasil devam eder? Hmmm düşündürücü😍😉🤗 HADE BYEE