Η Emily και ο Jimin. Δύο κοντινά διαμερίσματα. Η Emily ένας ήσυχος αλλά ευχάριστος χαρακτήρας. Ο Jimin, ο μπελάς της διπλανής πόρτας. Παρόλα αυτά, η Emily θα είναι στο τσεπάκι για να την πετάξει στον δρόμο ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας, κύριος Jung...
Μου είπε και του χαμογέλασα... Τον είδα που χάρηκε...
Θυμήθηκα όμως τι μου είχε πει λίγες ώρες πριν και έτσι γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά χωρίς να τον κοιτάω...
J:Ωωω μην είσαι έτσι! Ξέρω μαλακία μου ήταν να σου μιλήσω έτσι...Συγγνώμη...
Ε:Ωραια και;Τι ήρθες να κάνεις εδώ τότε;
Τον ρώτησα αδιαφορα και ήλπιζα να μου απαντήσει ότι νοιαστηκε... Αυτό ηταν που ήθελα να ακούσω...
J:Τίποτα...Δεν έπρεπε καν να έρθω... Είπε και φάνηκε νευριασμενος...Πήγε να φύγει;Γιατί;
Ε:Jimin?
Του φώναξα και εκείνος σταμάτησε να περπατάει έχοντας ακόμα την πλάτη του γυρισμένη προς εμένα...
Ε:Συγγνώμη... Έκανα μια παύση
Ε:Κι εγώ σου φέρθηκα ανώριμα και άσχημα...Δεν χρειάζεται να μπλέκεις τον εαυτό σου για την κατάσταση μου... Γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμενος... Ε:Ξέρεις... Είπα και ανασηκώθηκα στο κρεβατι.. Ε:Πριν δεν κοιμόμουν...Όλα οσα ελεγες τα άκουγα και δεν άνοιγα τα μάτια μου γιατί ήθελα απλά να σε ακούσω...
Δεν μίλησε...Εγώ είχα κατεβασει το το κεφάλι μου και κοιτούσα τα πόδια μου ,αφου είχα κάτσει οκλαδόν ,στο κρεβατι...πριν φύγει από το δωμάτιο γύρισε πάλι δίπλα μου και έκανε κάτι που δεν το περίμενα!!
Με έκλεισε στην αγκαλιά του σφικτά λες και ήταν η τελευταία μέρα που θα τον έβλεπα...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Με έβγαλε από την αγκαλιά του απότομα και έξυσε τον σβέρκο του αμήχανα... J:Εμμ...Ε - Εγώ να πη-πηγαίνω Ειπε τραβλιζοντας Ε:Όπως θες... Του είπα και ξάπλωσα πάλι πίσω στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι... Άκουσα την πόρτα να κλείνει και έτσι έκπνευσα τον αέρα που δεν είχα καταλάβει ότι κρατούσα τόση ώρα...
