Muhtaç

Baş Belası Barney

ARKADAŞLAR UMARIM HİKAYEYİ BEĞENİYORSUNUZDUR.. MULTİMEDİA DA MATTY VAR.. İYİ OKUMALAR :)

Saat sabah 8 de kalktım. Gözlerimi açtığımda yeni evde uyanmam ve yanımda annemin olmaması açıkçası çok garipti. Banyoya gittim yüzümü yıkadım. Mutfağa doğru ilerledim ve atıştırmalık birşeyler yedim. Bavulumu açtım ve okul formamı çıkardım onları bir çırpıda giyindim. Saçımı taradım ve yandan ördüm. Sanırım güzel olmuştu.

O anda kapının çalınmasıyla irkildim. Kapıyı açtığımda Emmot'u görmem sabah sabah çok iyi gelmişti. Okula beraber gideceğimiz tamamen aklımdan çıkmıştı. Emmot çok hoş görünüyordu. Hafif sarı saçlarını yukarı doğru kıvırmıştı. Okul forması bile ona çok yakışıyordu. ''Günaydın'' dedi. Bu sefer gülümsemiyordu ona nolmuştu? ''Günaydın Emmot'' dedim gülümseyerek. Kapıyı kilitledim ve apartmandan çıktık. ''Sabahları huysuzsun heralde sen'' dedim alaycı bir şekilde. Bu sefer gülümsetmeyi başarmıştım. ''Evet ben çok uykucuyum sabahları bu yüzümü görmeye alışmalısın'' dedi gülerek. ''Saat kaçta yattın?'' dedim. Yukarı doğru bakıp biraz düşündü ''2 buçuktu heralde''. O kadar şaşırmıştımki ağzımdan yuh kelimesi çıktı. Emmot gülümsedi. Ben ise kızarmıştım. ''O saate kadar ne yaptın sen?' dedim sorgulayıcı bir biçimde. ''Hiç öyle uyku tutmadı düşündüm sadece'' dedi. Ve yürümeye devam ettik.

EMMOT'UN AĞZINDAN

Brenda'yı okulda ilk gördüğümden beri aklımdan çıkmıyordu. O altın sarı saçları masmavi gözleri gerçekten çok güzeldi. Okulda ilk ona çarptığımda saçlarından çıkan o hoş koku gerçekten beni benden almıştı. Kendimi tutamıyordum onu görünce sanırım ona biraz uzak durmalıydım. Ama yapamıyordum. İçimden gelen ses sanki ona yakın olmamı söylüyordu.

Bir gün tam çöpleri koyacakken karşı komşumuzun Brenda olduğunu gördüğümde gerçekten kalbim hıp hızlı çarpmaya başlamıştı. Onu gördüğümde ne yapacağımı bilmiyordum. Ben ilk defa böyle olmuştum. Ama Brenda beni hiç tanımıyordu. İçeriden bana oğlum diye seslenen kadın annem değildi. Ama o annem sanmıştı heralde. Ben yetiştirme yurdunda büyüdüm. Annem beni çok küçükken bir yetiştirme yurduna vermişti. Annem her kimse ondan nefret ediyordum. Beni de tam 15 yaşındayken zengin bir aile evlat edinmişti. 2 yıldır onların çocuğuyum. Yetiştirme yurdu hiç güzel bir yurt değildi. Kötü alışkanlıkları olan çocuklar vardı. Hırsızlar , uyuşturucu bağımlıları, sigara içenler , içki içenler yani ne ararsan vardı. Bu çocukların içinde sanırım kendimi tutabilen bir çocuktum. Ama tabii sigara içiyordum. Tam 10 yaşından beri.. Ben Brenda'dan 2 yaş büyüktüm. Benim çok kötü bir alışkanlığım yoktu. Ama sadece romantik bir çocuk değildim. Odun gibi bir çocuktum. Ama Brendaya Küçük bayan diyordum. Sanırım sadece bu lafı duyacaktı benden. Ama ona odunluğumu göstermeye başlayacaktım. Bana böyle alışmasın değil mi? Brendayı her yerden her kişiden her zaman korumak istiyordum. Ona birşey olmasını istemiyordum. Çünkü sanırım ona aşıktım.

BRENDA'NIN AĞZINDAN

Okula gelmiştik. Okul her zamanki olduğu gibi fazlasıyla kalabalıktı. Bahçede dolaşan bir sürü sevgililer vardı. El ele tutuşanlar , sarılanlar yani ne ararsan vardı. Birden yanımda duran Emmot'a baktım. Keşke bizde böyle olabilseydik. Allahım neler diyorum ben. Sanırım ona çok uzun süre bakmıştım ki bana ne bakıyorsun? der gibi bakmaya başlamıştı utanıp hemen kafamı çevirdim. Oda içinden gülüyordu benim bu halime. Sınıfa gelmiştik. Sınıfa Emmotla beraber girmemiz tüm sınıfın garibine gitmişti ki bize bakıyorlardı. Hemde tüm sınıf. Emmot ''Bir sorun mu var?'' diye bağırdı yüksek bir sesle. Herkes önüne döndü. Emmotta bir şey vardı ama çözemedim. Neden herkes onun sözünü dinlemişti? Akıl erdiremiyordum. Ders başlamıştı. Sanırım Tarihti. Çok sıkıcı geçmişti. Eskide olup bitenleri neden şimdi işliyordukki?