Don't Go [Chanbaek FF]

Chapter 10

Creep

Chanyeol's POV

I was looking forward for this day but damn, buong umaga kong hindi nakita si Baekhyun. San ba kasi nagpupunta iyon? Is he backing out? Nagbago ba ang isip niya?

"Chanyeol!"

I sighed at kumaway sa taong naglalakad papalapit sakin.

"You look bothered?" tanong niya.

"Hindi ko nakita si Baekhyun, buong umaga."

Humalakhak siya kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Para lang dun? Baka naman busy lang?"

"Hindi siya 'para lang dun' Sehun! What if he changed his mind? What if gustuhin niya lang maging straight?! What if nandidiri siya sa ganito?"

"Baka busy lang, Chanyeol."

"N-no. . . Edi sana nag text siya diba? Pero bakit di siya nagpaparamdam? Ayaw na ba niya?"

"Damn, bro. You're being clingy."

Napanganga naman ako dahil sa sinabi  niya. "Am I? Baka nga. . . Baka dahil dun umiwas na siya. Ayaw siguro niya si clingy? Hindi pa nga kami mag-on tapos clingy na ako? Dahil ba dun? Or baka straight talaga--"

"You're overthinking, Park."

Napahinto at napasinghap ako nang may biglang yumakap sakin mula sa likuran.

"I guess tatahimik ka na niyan Chanyeol?" pang-aasar ni Sehun. "And I guess it's now my time to leave so, bye lovebirds!" at tumalikod na siya.

Hinarap ko ang taong iyon at nginitian siya.  "Hey."

He flashed a smile. "So you were looking for me?"

"Hell yeah, I did."

Napailing siya. "Sorry may tinulungan akong kaibigan."

Inakbayan ko siya as we walked to the exit.

"Care to share?"

Nandito kami sa isang ice cream parlor na malapit lang sa school.

"Isang Plain Strawberry nga miss. Ikaw?" baling niya sakin.

"Uh. . . Creamy Almond sakin." sabay tingin  ng masama dun sa cashier. Bakit ba ang lagkit ng tingin niya kay Baekhyun?!

"Iyon."

"Isang Plain Strawberry at isang Creamy Almond. That would be 350 pesos, sir." sabay ngiti ng matamis kay Baekhyun. What the fuck?!

Inabot ni Baekhyun iyong pera at kinuha naman nung cashier na may kasama pang hagikhik.

"Just please take a seat sir. I seserve na rin iyon maya-maya."

"Hmm. Thank you."

Aalis na sana kami kaso nagsalita iyong cashier.

"Uh. Sir?"

Baekhyun smiled. "Bakit?"

"Pwede po ba manghingi ng number?" sabay tago ng ilang hibla ng buhok sa tenga.

"Ah. . . 6104"

Napangisi naman ako sa sagot ni Baekhyun.

"Ay hindi iyan, sir! Cellphone number niyo po?"

Kumunot naman ang noo ko sa narinig. Ang lakas ng loob niyang hingin ang number ni Baekhyun!

Tumingin si Baekhyun sakin at tinaasan ko lang siya ng kilay.

"I'm so sorry miss. Pero di ko binibigay ang number ko ng basta-basta." at ngumiti na naman siya.

Damn, Byun Baekhyun. Why do you have to smile?!