BENİMLE KAL...

1-Gelmiyeceksin

-Hayır...hayır baba istemiyorum neolursun bunu bana yapma baba yüzünü dahi görmediğim bi adamla evlenmek istemiyorum baba.Söz ben yine çalışıp o parayla sana bira alırım olurmu ne olursun baba...

Soğuktu ses ve netti o gözlerindeki soğukluk bu sefer nefret doluydu Sarhoştu belli

-Sus be yeter önümde ağlamayı kes.yeter sana nefret ettiğim ananın emanetine baktığım yeter

Sonra güldü birden ve canımı acıtacak hayatımı değiştirecek o sözü söyledi...

-Gerçi senin bukadar para edeceğini hiç düşünmemiştim.Güzelliğin bi işe yaradı.duymak istermisin seni tüm kumar borçlarıma karşılık adamın yeğenine verdim.senden nefret ediyorum anlıyomusun beni. sana bakarken kendimden tiksiniyorum

Sustum konuşamadım.Sadece ağladım babam beni kumar borçlarına karşı SATMIŞTI..Herseferinde vücudum mosmor olana kadar döverdi beni artık hissizleşip bayılınca bırakırdı Bazende çocukluk aklıyla geceleri geç saatte eve gelip beni öldürür korkusuyla evdeki tüm bıçakları saklardım...Peki bu sefer? Bu sefer kurtulmak için napmalıydım. Babam beni satmıştı, hayallerimi gençliğimi tüm hayat sevincimi geleceğimi kısacası beni ve bana attığı en büyük tokat buydu.Ağladım ağladım sesim titredi tam konuşacakken o nefret dolu ses başladı bu sefer

-ooo hanımefendi siz ağlıyomusunuz .... diyip iğrenç kahkahasını duyurdu kulaklarıma sonra devam etti

Keşke bukadar para ettiğinizi bilseydim Hazan hanım aaa bak dilim bile şimdiden alıştı sana hanım demeye Arasların gelini hazan hanım vay bee

Boşluktaydım.Ben bu dünyanın insanı olamazdım kocaman bir boşluktaydım.Bunlar hepsi bir kabustu.olamazdı aklım almıyordu .karşımda yıllardır bana nefretle bakan adam gerçekten benim babammıydı Evet babamdı .Bana hergün sarılsın diye dua ettiğim adam baba demeye korktuğum adam benim babamdı .Bana herzaman iğrenerek bakan adam nefret dolu gözlerle bakan adam benim babamdı ..Anne anne nerdesin.Neden anne neden beni yalnız bıraktın Sana çok ihtiyacım var anne.Bu yük bana ağır geldi anne.Beni benden nefret bi adama neden emanet ettinde gittin anne.Sonra birden bileğim sızladı bileğimdeki yaraya baktım okadar çok sıkmıştımki kanamıştı .Annemin anısı kanıyordu. Oysa bu yara çok erken açılmadımı anne??kanayan yarama iyice bastırdım kanadıkça kanadı. O kanadıkça ben ağladım.Evet canım acıyordu konuşamıyordum.Belki bir konuşsaydım herşeyi haykırabilirdim.Herşeye nefretimi hayata olan kızgınlığımı herşeyi anlatırdım.Ama konuşamadım sustum.Sadece kanayan yaraya baktım ve bu sefer bağırdım hani yara iyileşince gelicektin anne hani senin bileğindeki yarada iyileşicekti .Neden kandırdın beni anne neden? ben çocuk değilim anne artık.Neden bu dünyayı bıraktığında bana sadece kestiğin bileğinin bir yara olduğunu göstermek için benim bileğime bu anıyı bıraktın.Anne benim bileğimdeki yara hiç iyileşmedi ve sende hiç gelmiyeceksin zaten...