BENİMLE KAL...

Korkak

Her insan bir amaç için yaşar. Her insan mutluluğu farklı yerlerde arar. Kimine göre paradadır mutluluk, kimine göre en yüksek mertebelerde kimi ise güzellikte arar mutluluğu...Belkide bazılarıda benim gibi başını huzurla yaslıyacağı  bir omuzda arar mutluluğu...

Güneşin ışıklarıyla kamaşan gözlerimi hafiften araladım. O en sevdiğim koku ve bu kadar yakınımda... Ben nerdeydim?
Algılamaya çalışırken Baranın o sesini duydum...Benim uyuduğumu sanarken hafifçe mırıldanıyordu

-Sende onun gibisin değilmi satılık gelin...Sende onun gibisin. O zaman neden bu kadar masum duruyorsun?

Gözlerimi sıkıca kapattım. Belkide ne düsundüğünü duymama ihtiyacım vardı. Peki ben kim gibiyim? Beni benzettiği kişi kim? Neden bu kadar bilmece içindesin?  Bu bilmecenin cevapları neden bu kadar zor?
Başım Baranın dizlerinde gözlerimi kapatmışken yüzümde baranın parmaklarını hissettim. Yavaşça yüzümde gezdirdi parmaklarını birden, birden dudaklarımda durdu parmakları. Nefeslerim hızlanmışken yavaşça kontrol ettim kendimi. Hişş yavaş hazan bu anı bozma... Kalbim hızlı atıyorken her ne kadar zor olsada gözlerimi kapamaya devam ettim.

-Gidiceksin evet evet gidiceksin o zaman neyi bekliyorum neden hemen şimdi git demiyorum.  Ama hayır Bu sefer ben kaybetmiycem satılık gelin bu sefer asla arkadan bakan ben olmıycam. Bu sefer ben istediğim için gidilicek. Bu sefer terkedilme olmıycak

Derin bir nefes aldıktan sonra yatağın yanındaki çekmeceden küçük beyaz bi ilaç çıkardı. İçmekle içmemek arasında kalıp içmeyi tercih etti. Her gün almak zorunda olduğu bu ilaç neydi?

Bunları düşünürken kapının aniden açılmasıyla  istemsizce Baranın dizlerinden kalktım.

-Hı göydüm göydüm siz neden beyabey yatıyosunuz heykezin ayyı yatağı olmalı...

Karşımızda parmak sallayan hakana bakarken hakan birden kollarından tutulup kaldırıldı.

-Minik adam onlar şuan meşguller biz aşağıya inelim

Yüzümün alev aldığını farketmemle Fatihin o 32 diş gülümsemesini farkettim.Hakanı kucağına alıp kapıyı kapatıp gitti.  Sesini duyurabilmek için yüksek sesle konuşuyordu.

-Hakan gitmemelisin onların odasına

-Nedennn o benim hazzsan aplam

-O bitek senin değilde ondan ufaklık

-O benim aplam hem büyüyünce ben onla evlencem

-Evet umarım kızıyla evlenirsin...

Aşağıya inene kadar sesini duyurmayı başardı. Ses kesilince kızaran yanaklarımla Barana baktım. O da gözlerini ayırmadan bana bakıyordu.
İfadesizdi bakışları. Ne hissettiğini yada ne düşündüğünü anlamıyordum. Bi süre gözlerime bakıp ayağa kalktı.

-Şeyy Ba..Baran özür dilerim

-Neden?

-Ben  bilmeden uyuyakalmışım

Derin bi nefes aldı.

-  Çok fazla özür diliyosun satılık gelin hemde çok fazla ama unutma Özür diliyince zarar verdiğin geri gelmiyor hayatını mahfettiğin kişi senin bi özür dilemenle yaşama dönmüyo bu yüzden özür dilemek yerine hata bile yapsan arkasında durmalısın

Ben onun kelimelerini bile anlamamışken arkasını dönüp ilerledi tam kapıya uzanmışken hafifçe seslendi

-Bu arada satılık gelin fazla çirkin uyuyorsun...