Numb And Cold

Part 24

Out of reach

Gumising ako na isa lang ang hinahanap pero ni isang bakas ay wala. Then realization hit me. Nakatulog pala ako kanina na nakalock ang pinto.Bumangon ako agad para  dumiritsyo na sa baba.

Nang marating ko ang hagdan ay saka ko lang naalala na may cellphone pala ako. Ngunit agad ko ring pinigilan ang sarili ko. Sa huli ay tinignan ko rin and to my surprise wala ni isa.

Ingay ng tv at tunog ng keyboard ang bumungad sa akin sa sala. As usual, my brothers and my mom are busy watching si dad naman ay sa kanyang computer.

Tinungo ko ang tabi ng mga kapatid ko at nakisabay sa panunuod. Sinulyapan ako ng dalawa bago nagpatuloy. Hindi pa nagtatagal ay naramdaman ko ang mabigat na bagay sa aking batok.

Nagulat ako ng malaman ko kung kaninong kamay iyon. Ang kapatid kung tahimik lang at walang paglalambing sa katawan, Kuya Jhazel.

"Kuya.. " naiiyak kung baling sa kanya.

"Hey, don't cry. " sabi niya nasa tv parin ang mga mata. "Akala ko ba we are both emotionless? " he chuckle.

"Sinong umiiyak?" Natatawa kung tanong.

Marahan niyang ipinatong ang ulo ko sa kanyang balikat. Ipinahinga ko na lang din ang ulo ko habang nanunuod. I feel happy and contented.

Halos isang oras ang itinagal ng posisyon namin kaya panay ang reklamo ng kapatid ko sa masakit niyang braso. Nagulat pa ako ng malaman kanina pa pala nanunuod ang mga magulang namin.  Ang akala ko ay Hindi nila kami pansin.

Kinagabihan matapos ang hapunan ay nilapitan ko si mommy. I need to distract my self. Kahit ayaw ng puso ko ay iyon naman ang sigaw ng isip ko.

"My, gusto ko po sana dalawin ang company sa manila." I said.

Ngumiti siya sa akin. "Why, may problema ba?" She ask.

"My, wala po gusto ko lang sana mapagaralan ang business natin.." I shrugged.

"Alam ba ni Sebastian an-"she said but I cut it.

"My, please. " sabi ko. "Hindi nya alam at wala ako balak na ipaalam sa kanya " I said frustrated.

Alam ko na dapat ko ipaalam ito kay Sebastian. Ipapaalam ko rin naman pero hindi pa ngayun.

"Fine. Ipapaalam ko po. "I said.

"O sige,kung yan ang gusto mo. Bukas aalis tayo pamanila." She said and smile.

Niyakap ko ang mommy ko. Matapos ang ilang paguusap pa namin ay pumasok na din kami para makatulog na.

Sa kwarto ay ramdam ko ang pagiisa. I searched for my phone. Bago ko pa kinausap si mommy ay sinusubukan ko na syang tinatawagan ngunit out of reached ito kaya ngayun ay mag iiwan na lang ako ng text sa kanya. Hopefully ay mabasa niya.

To: Sebastian

  Pupunta kami ng manila tomorrow. Hindi ko alam ang balik namin. Take care!!

Humiga na lamang ako sa kama ng wala ako maantay na reply mula sa kanya . Mukhang busy ang isang yon kaya hindi makapagreply. Ilang sandali pa ang itinunganga ko bago makatulog.

--

Napatulala ako sa huling damit na ilalagay ko sa maliit na maletang dadalhin ko. Ngayun ang byahe namin pamanila at ako na lang ang hinihintay para makaalis na kami.

Sa bawat damit na ilalagay ko sa maleta ay napapatunganga ako sa kaisipan na dapat ba talaga ako umalis o ano. Feeling ko nga baliw na ako ee. Hindi naman kami magtatagal pero napapraning na ako masyado.

Pagkasara ko sa zipper ng maleta ko ay syang pagkatok sa pinto. Tumayo na ako at tinungo ang pinto.

"Are you ready? " kuya jhaiel ask.

Tumango ako. Tinungo niya ang kama ko at kinuha na niya ang maleta. Sumunod na ako sa kanya pababa ng bahay.

"May tatawagan lang ako! " i said.

Tumangk siya saka nagpatuloy sa paglabas. Inilabas ko ang cellphone ko at in dial ang number ni Sebastian ngunit paulit ulit lamang ito sa pag ring. I tried couple of times but it's all useless.

Nang mapagtantong wala siyang balak na sagutin ay sumuko na ako. Pangalawang araw na itong hindi siya nagpaparamdam, text o tawag man.

Mahigpit kung hinahawakan ang cellphone ng lumabas ako. Lalo lang nadadagdagan ang hinala ko sa ginagawa niya. Mas lalo lang namumuo ang galit sa akin para sa kanya.

Sumakay na lang ako sa sasakyan naming handa ng umalis. Pagkapasok ko sa loob ay may kanya kanyang upuan ang dalawa kung kapatid. Si mommy ay katabi ni daddy sa pangalawang upuan pagkatapos ng sa driver. Thirteenth capacity ang upuan kaya kahit saan ka umupo ay pwede.

Pinili ko ang nasa gitnang bahagi ng mga upuan kung saan ay bakante pa. Kinuha ko na lang ang iPod ko at sinalpak ang earphones ko.

It's turning out just another day
I took a shower and I went on my way
I stopped there as usual
Had a coffee and pie
When I turned to leave
I couldn't believe my eyes

Standing there I didn't know what to say
Without one touch
We stood there face to face

And I was dying indside to hold you
I couldn't believe what I felt for you
Dying inside I was dying inside
But I couldn't bring myself to touch you

You said hello then u asked my name
I didn't know if I should go all the way
Inside I felt my life have really changed
I knew that it would never be the same

Nasa kalagitnaan na ng kanta ng maisipan kung I next ito dahil saktong sakto ito sa akin. Pati ang kanta maraming alam sa akin.

Pinatay ko na lang ang iPod saka pumikit kahit na hindi ako inaantok.