Numb And Cold

Part 27

Misunderstood

"Fuck.." mura ni Sebastian bago marinig ang napakalakas kung sigaw.

Laking pasasalamat ko dahil dalawa lang kami sa office niya. Magmumukha ako bata kung nagkataon. Halos kitang kita ang pag aalala sa mukha ni sebastian. Hindi ko naman alam kung ano ang gagawin ko, iiyak o tatawa.

"Will you stop shouting? "He asked irritated.

"You know that I can't. Ang sakit naman kasi ee." I said.

"Get ready. " he said.

Halos magbutil ang pawis ko  ng matapos ang panghihila ni Sebastian.

"Doctor ka ba talaga, mukhang mas takot ka pa ee? " tanong ko sa kanya medyo napapangiwi dahil sa kakatapos na ginawa.

"I am. Mahal ko ang ginagamot ko kaya ramdam ko ang sakit mo." He said coldly.

Napangiwi ako ulit ng marinig ang linya niya. Bumalik muli sa akin ang galit ko para sa kanya. Inilayo ko ang braso ko sa kanya.

"Sa iba ko na lang ipapagawa to kung ganoon" sabi ko saka tumayo at naglakad palayo.

Maabot kona sana ang handle ng pinto ng may mahigpit na kamay ang pumigil rito. Sebastian's dark eyes darted in me. Malalalim ang bawat hininga niya tila ng nagpipigil ng kung ano.

"What?" I said with full of range.

"Im sorry. Hindi ko alam na magkakaganito kung alam k- " he said almost pleading.

Humalakhak ako ng mapait. "It's ok, seb. Hindi mo naman ako responsibilidad." I said coldly.

Pabagsak kung binawi ang kamay ko sa kamay niya. Hindi ko alam kung kaya ko ba o kung kaya niya Im not sure. Gusto ko lang mapagisa ngayun sa lahat ng nakita at sa mga nangyari.

"Be happy with avon." I said before turning my back.

Hinayaan niya akung makaalis. He never call my name to stop me. I want him to stop me from leaving. Pinigilan ko ang luha ko ng marating ko ang emergency room. Ymigo assist me with so much care. Parang kilala ko talaga siya hindi ko lang talaga matandaan.

Kinaumagahan saka ko lang narealize kung gaano kahirap ang may simento sa braso. Halos sirain ko ang dress na suot para lang makapagbihis. Hindi ko alam kung paano ako tatagal ng ganito. Nahihiya naman ako kila mommy magpabihis cause im a woman now. Ayaw ko maging pabigat sa kanila.

"Ma'am, your fiance wish to see you." My secretary said.

Napaisip ako sa sinabi ng aking secretary. Sino naman ang fiance ko. Magtatanong na sana ako kung sino iyon ng bumukas ang pinto. Matalim na titig ni Sebastian ang  sumalubong sa akin.

"S-sir.." nataranta ang aking secretary dahil sa biglaang pagpasok ng isa.

"Let him, dina " I said to dina.

"Yes, ma'am." She politely said and leave us alone.

Agad naman ako nagsisi ng pinaalis ko si  dina dahil nagkaron ng matinding tensyon sa loob. Ramdam ko ang mabibigat niyang titig sa akin kaya tumikhim ako para sana mabawasan ang kaba.

"Your boylet is here." He said firmly.

Hindi iyon isang tanong para sa akin. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin gayung ganito ang sitwasyon ko ngayun. Feeling ko mukha na ako kawawa dahil sa pilay ko. Kanina lang halos magkanda bali bali ang mga ulo ng mga nakakasalubong ko kakatingin sa akin.

"What do you want?" I said without looking at him.

Nagkukunwari akung busy kahit na ang inaatupag ko lang naman ay ang pagfa-facebook. Wala akung panahon ngayun para sa kanya gayung hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. We just broke up last night kaya bakit andito pa sya.

"Hmm. Let's talk, babe." He said habang lumalapit sa akin ng dahan dahan.

Agad kung naisara ang laptop ko ng makitang palapit siya. Hindi kona alam kung saan ako haharap at kung paanong upo ang gagawin ko. In short, hindi na ako mapakali. But I can manage to talk without stammering.

"We're talking, as you can see I am a busy person kaya pwede kana umalis kung wala ka naman sasabihing mahalaga." I said to him.

Nang maabot niya ang aking lamesa ay marahan niyang hinahaplos ito. Napalunok naman ako naaalala ang mga gabing sa akin niya iyon ginagawa.

Wake up, girl. Wala na kayo. Payo ko sa aking sarili. His intense gaze never leave mine.

I chuckled. Nang may marahang kumatok sa aking pinto.  Napabaling ang mga ulo namin sa pinto. Hinarap ko si Sebastian.

"See.." I said.  Tumayo ako para buksan ang pinto.

Laking pasasalamat ko ng si joel iyon. Matamis na ngite ang ibinungad niya sa akin pero ng dumapo ang mata niya sa aking likod ay naglaho ang ngite niya. Tumikhim siya bago nagsalita.

"This is all the paper you need. You can now review all the paper and check it if there is a problem." He said.

"How can a employee command the boss. " he murmured.

Nang bumaling ako sa kanya ay printe siyang nakaupo sa aking swivel chair na para sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay pero ngumisi lamang siya.

"Feel like a boss huh!!" Joel said in annoyed voice.

"Im her fiance. I can do whatever I want. But you are nothing so you can now leave us alone. " he said. Nakangisi parin ang loko.

"Sebastian.. " I shout at him.

"Here. I have things to do." Joel, said.

Inabot niya sa akin ang mga papel bago pagalit na umalis sa office. Tinignan ko si Sebastian ng masama at nilapitan ko siya. Panira talaga tong isang to.

"Ano ba talagang problema mo,huh?" I asked him irritatedly. "We're done right.  Hindi ko alam kung ano pa ang ginagawa mo rito."

"I never agree to it, jhudiea. We both in the relations we are in, so why don't ask my permission." He said angrily.

"I don't need your permission." Napataas ang boses ko.

His jaw repeatedly clenched ng tumayo siya palapit sa akin. Marahas siyang umupo sa couch. Akala ko lalapitan niya ako kaya napahakbang ako ng isang beses. Naginit ang mukha ko ng makita na sa couch ang tungo niya.

"Sebastian.. " I shouted at him. Naiinis ako ng lumapit sa kanya. Marahas kung hinila ang damit niya para sana mapatayo siya ngunit imbis na siya ang mahila ko ay ako ang napaupo sa hita niya.

"Ang lakas naman talaga ng loob mong lapitan ako pagkatapos mo ako ipagpalit sa kay avon." I said as I try to freeing my self to his grip.

Kitang kita ko ang gulat sa mga mata niya. Lito niya akung tinigna tila nagtatanong kung ano ang ibig kung sabibin.

"What do you mean? " He said curiously.

"Hindi 'bat nagsasama na kayo ng avon na yun?" I ask.

He laugh loudly. Ang kamay niyang nasa balikat ko ay bumaba sa aking hita. Napabalikwas ako ng maramdaman ang haplos niya sa aking balat.

"Tinatawanan mo lang ako. Umalis kana nga dito." I said.  Sinubukan kung tumayo pero hindi niya ako pinakawalan.

"I think you misunderstood every details,huh." He said.

"What do you mean by that? " I ask.

Hindi nya parin tinitigilan ang hita ko kaya hindi ko alam kung paano ako makakasagot ng maayos. Hinampas ko ang kamay niya pero walang effect.

"Si avon ba? My parents adopt her that's why were close that much." He said.

Lubos na ikinagulat ko ang sinabi niya. Adoption?  Ibig sabihin magkapatid sila on the papers.

"R-really? " I asked at him.

Tumawa siya saka pinakawalan ang mga hita ko na ngayun ay nanglalambot na dahil sa haplos niya. Tama siya, I misunderstood everything.

"Yes, babe." He answered.