Better than Words

17 x

"Nandito ka nanaman?" He arched his eyebrows.

"Good evening din." Di ko mapigilan hindi mapangiti. Tuwing pupunta nalang ako dito un ung sinasabi niya.

Dumiretso na ako sa living room niya. Kaso napatigil ako kasi may naapakan ako. "Bote ng beer?" He just looked away. "Bakit ang daming kalat?" Ang daming bote ng beer plus junk food. Hindi ganito ung unang punta ko dito eh.

"You don't need to know." Tapos pumasok na siya ng kwarto niya. Why is he like that? Nagbago siya. Napansin niyo ba un? The first time we met, he was so sweet. And now, napaka bossy na niya.

Sinimulan ko ng linisin ung living room. Pero kumuha ako ng gloves at trashbag. Buti may ganito siya dito. "Nagssmoke ba siya?" Nakakita kasi ako ng ashtray eh. Tinapon ko na sa trashcan ung laman nung ashtray tapos inayos ko ung lamesa. Pinunasan ko pa.

After kong linisin ung mga kalat pumunta ako sa kitchen. Wala namang kalat, sa living room lang talaga.

*blag*

"Oh shit." Nabitawan ko bigla ung hawak kong trashbag at tumakbo sa kwarto niya. "Harry open the door!" *blag blag* "oh god, anong ginagawa mo jan?" Nagpapanic na ako. Baka kung anong ginagawa niya sa sarili niya.

"Just.. Just go home!"  He shouted. No I won't go anywhere.

Tumakbo ako sa kitchen, naalala ko kasing may nakatagong mga keys don. "Aish. Which one is which?" Ang daming susi ano ba to.

Bumalik na ako sa may kwarto niya, good thing wala ng kalabog. Pero di ako pwedeng mapanatag. Baka kung anong nangyare sa kanya. "Harry? Please open the door?" I almost plead.

"Harry…"  My eyes started to water. "Open the door. Please, Harry?"  I'm not good at this. This is the first time I have ever encounter like this.

Hindi pa din siya sumasagot.. Nagbreak down na ako at napaupo sa sahig. Why are you doing this, Harry?

Pero hindi dapat ako sumuko. Kinuha ko ulit ung susi na nalaglag at nagsimula itry lahat.

*tick*

"Thank God!" I blurted. Pagkapasok ko sa kwarto. Harry is no where to be found.

Ang daming basag na salamin, picture frame. Even his lamp shade! Bakit niya binato? Mukhang mamahalin pa naman un. (Ano ba yan, un pa naisip ko talaga?)

"Harry?" I tried to call him. Pero hindi siya sumasagot. Napalingon ako sa pinto sa gilid. CR siguro un? Baka nandun si Harry.

*Tok tok* "Harry? Are you here?" Hindi pa din siya sumasagot. Pero I got a strong feeling na nandito siya. There's a heavy breathing inside. Parang pinipigilan ung pagiyak.

Napailing ako bigla. I never seen him crying. And I don't want to see him crying. I just can't… I might break down too.

Pinihit ko ung door knob good thing hindi naka-lock. Unti unti kong binuksan ung pinto. "Harry?" Nakita ko siya nakaupo sa toilet bowl. (Wag kayong green, ha. Nakadamit siya.) His hands is on his face. He's… He's crying! Tumakbo ako at lumuhod sa harap niya. "Harry.. Shit. What happen?" Sinusubukan kong tanggalin ung kamay niya sa mukha niya pero masyado siyang malakas. "Hey.. Look at me." Nanlambot ung kamay niya.. Kaya natanggal ko na ung kamay niya sa mukha niya. I was caught off guard. His eyes was so red. Even his cheeks. "Oh god, what happen?" Di ko na napigilan hinatak ko siya umupo sa sahig at niyakap ko siya. I don't want to see him like this. This isn't the Harry I used to look up to.

I just hush-ed him. Pinipigilan pa din niya ung pagiyak niya, pero humihikbi siya. Hinagod hagod ko ung likod niya. Nagulat ako nung yinakap niya ako pabalik at binaon niya ulo niya sa leeg ko. Para siyang bata..

"Everything will be okay." I kissed his head. Idk why I did that. To ease the pain? I don't think so, but that's the least I can do. Inalalayan ko siya papunta sa kama niya. "Kaya mo ba?" He nodded pero hindi pa din niya inaalis ung mukha niya sa leeg ko at magkayap pa din kami. A-W-K-W-A-R-D

Nung nasa  tapat ng kami ng kama niya, hindi siya umuupo. Magkayakap pa din kami, Hindi ba siya nahihirapan? Ang liit ko, matangkad siya. "Upo tayo?" Hindi siya sumagot pero instead bigla siyang humiga sa kama… Kasama ako

"Ackk" magkaharap kami pero hindi na ako nakayakap sa kanya, inuunanan niya ung braso ko, tapos nakayap ung right hand niya sa bewang ko.

His eyes were shut. Pero may tumutulo pa ding luha. I used my free hand para punasan ung luhang tumutulo. I kissed his eyes. My mom used to do this to me when I'm crying. Tapos matitigil na ako sa pagiyak.

Hinayaan ko lang siyang yakapin ako. He is more calm now than a while ago. I fixed his hair na nakasabog sa mukha niya. Ang gwapo pala talaga niya pagmalapitan.

Napatigil ako sa pagaayos ng buhok niya when I hear a small snore. Aw, cutie!

"Aemma.. Aemma.." My eyes grew wider than I have ever imagine. Why is he calling me even when his asleep? "Please.." He paused. "Don't leave me like Nathalia did before.." Then he leans over me and hugs me tighter

Who- what?