BEN AYFER (TAMAMLANDI)

BEN AYFER 10.BÖLÜM

BEN AYFER 10. BÖLÜM

Bakakaldım o iğrenç adama, çığlıklar atarak baktım. Gitsin, gitsin de bizi rahat bıraksın diye haykırdım ama alay edercesine sırıtıyordu karşımda. Kapattım gözlerimi, ellerimle kapattım yüzümü görmeyeyim o iğrenç adamın yüzünü diye.

Selim koşarak gelip sıkıca sarıldı bana, tedirgin olmuştu. Daha az evvel birbirimize sevgi dolu bakarken, az evvel ıslak dudaklarımızı birleştirirken bir anda ne oldu? Ne oldu da kaybettin kendini der gibi şaşkın ve tedirgindi. "Ne oldu canım? Ne oldu aşkım? Korkma geldim korkma" dedi sırtımı sıvazlarken. Hayrettin'e bakarak çığlık attım yine, defolup gitsin hayatımızdan diye haykırdım. Selim de baktı baktığım yere, Hayrettin'i görünce çıldırdı o da. "Seni geberteceğim ulan" diye sinirle kapıya doğru giderken diz çöküp bacağını kavradım. Gitmesin, tabancası var o adi adamın. Gitmesin, sırtından vuracak o kalleş adam. Gitmesin, giderse ben yaşayamam.

"Gitme"

"Bu adamı gebertmeden rahat yüzü yok bize, bırak!!"

"Gitme, seni attan düşürürler"

Gitmek için zorladı ama bırakmadım bacağını, bırakamazdım, kaybedemezdim Selim'i. Defalarca bacağını kurtarmak istedi ellerimden.

"Bırak beni Ayfer"

"Seni attan düşürürler gitme, yalvarırım gitme"

Çöktü yanıma aşkım, sarıldı sıkıca kollarında huzur bulduğum adam. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kanepeye oturttu, yanıma oturarak doladı kolunu boynuma. Düşünceliydi, evlendikten sonra rahat bırakır zannetmişti ama bırakmamıştı, sebebini düşünüyordu beklide, ondan kurtulmanın çaresini aradığı belliydi.

Saatlerce hiç konuşmadan oturduk, başım hep onun omzundaydı. Teselli etmeye çalışıyordu beni, sakinleştirmeye çalışıyordu. Sırtımı sıvazladı bir süre;

"O adam sana dokunamaz artık neden korkuyorsun? Sen benim karımsın, bir daha sakın korkma o adamdan"

O adamdan kendim için korkmuyorum zaten, korkularım seni tanıdıktan sonra değişti.

"Kendim için değil, senin için korkuyorum"

"Neden benim için?"

"Kötülük yaparlar sana"

"Hiçbir şey yapamazlar, dağ başı mı burası?"

"Onlar yapar"

Bana doğru dönerek saçlarımı okşadı, uzanarak öptü yanağımdan.

"Ne benim için kork ne de kendin için, bize kimse kötülük yapamaz. Bir ömür boyu birlikte olacağız, çocuklarımız olacak, büyüyecekler, okuyacaklar, iş sahibi olacaklar, evlendireceğiz onları sonra torunlarımız olacak. Hayatı dolu dolu yaşayıp birlikte yaşlanacağız. Sen hiçbir şeyi kafana takma ben her zaman yanında olacağım"

Ne kadar güzel hayalleri vardı kocamın. Ben de hep böyle güzel hayaller kurmak istiyorum, Selim hep yanımda olsun, çocuklarım olsun ama kuramıyorum, güzel hayaller kuramıyorum. Kafamın içerisinden çıkaramıyorum bir türlü Hayrettin'i, sanki her an bir yerlerde karşıma çıkıverecekmiş gibi geliyor, sanki her an kapıdan içeriye girecekmiş gibi geliyor. Gözlerimi her kapattığımda zihnimi ele geçirmiş gibi beliriyor gözümün önünde. Etli dudaklarını büzüp beni öpmek için yüzüme yaklaştığını görüyorum hep gözlerim kapalıyken. Selim'in göğsünde uyuyabiliyorum yalnızca, onun göğsü kâbuslarıma izin vermiyor, onun göğsü benim kalkanım.

Yanaklarımdan tekrar öptükten sonra ayağa kalktı, pencereye doğru giderken çok korktum, ya tabancasıyla ateş ederse Selim'e diye. Çığlık atmamak için zor tuttum kendimi. Bana doğru bakarak eliyle sakin olmamı işaret ediyordu ama olamıyorum, korkuyla inliyorum oturduğum yerde. Pencereden dışarıyı bir süre inceledikten sonra perdeyi sıkı sıkıya kapattı, sonra gelip yine sarıldı bana. Onun kollarında sakinleştim, onun güvenilir kollarında. Bir ara telefonunu çıkarıp ekranına baktı ve açtı. Kız kardeşi Sevim arıyordu onu. Çok fazla kızgın olmalıydı kardeşine, kısa bir konuşmadan sonra "Hoşça kal" diye kapattı yüzüne. Bir süre sarmaş dolaş oturduktan sonra döndü bana, tebessüm etti;