23

2K 138 92

atheniris tarafından

atheniris tarafından

"Seninle hiçbir yere gelmeyeceğim." Kollarımı birbirine bağladım.
"Sadece bir akşam yemeği," derken elimi tutma girişiminde bulundu. İttim.
"Uzak dur benden, Aiden."
"Stiles ne biliyor?" Derken gülümsedi.
"Beni öpen sendin!"
"Ama sen de karşılık verdin." Sinir seviyem gittikçe artıyordu.
"Kes artık şunu!" Daha fazla sinirlenmemek adına kapıya ilerledim.
"Ben gidiyorum, Stiles'a her şeyi anlatacağım." Bu hoşuna gitmemiş olacak ki, yüzü değişti.
"Ne?" Omuz silktim. "Ondan bir şey saklayamam," Derin nefes verdi.
"Ne o, planların suya mı düştü?" Bir küfür mırıldanarak hızla boş sınıftan çıktı. Bense Stiles'a her şeyi anlatacak olmanın verdiği rahatlıkla sırama oturdum. Dersin başlamasına bir saat vardı. Stiles'tan nasıl bir tepki alacağımı bilmiyordum ama, Aiden'ın bir gözünün moraracağına emindim sanırım.

"Neden bu kadar erken geldin ki?" Dedi kitaplarını sıraya bırakırken Stiles.
"Uyku tutmadı," Derken esnedim.
"Belli," Elimden tutup ayağa kaldırdı. "Hadi gel kahve alalım. Uykun açılır," Kafamı sallayarak onayladım ve birlikte kantine gittik. Orada yine Aiden'ı görmem evrenin bana küfür etme şekliydi sanırım. Kantin sırasındaydı ve beni görünce sinir edecek şekilde göz kırptı.
"Yine mi bu gerizekalı ya," Dedi Stiles elini sıkarken. "Boşver, görmezden gel."
"Yaz tatili gelse de kurtulsak." Dediğinde kafamı salladım. "Az kaldı, şükürler olsun." Yanağıma bir öpücük bırakıp kahveleri almaya gittiğinde ben boş bir masa bulup oturdum. Stiles geldiğinde her şeyi anlatmayı düşünüyordum ki, kantine giren Malia-Scott-Allison üçlüsü bunu ertelememi sağladı. Beni görür görmez yanıma geldiler. Gülümsedim.

"Selam," Derken yanıma oturdu Malia. "Erkencisin."
"Bugün öyle oldu biraz." Malia'ya olanları anlatıp fikir almam gerekiyordu çünkü ben kafayı yiyecektim.
"Stiles nerde?" Dediğinde Scott, Stiles elindeki kahvelerle yanımıza gelmişti.
"Aa siz ne zaman geldiniz?"
"Şimdi geldik," Dedi Allison. "Bize kahve yok mu?"
"Hemen alıp gelirim," Dedikten sonra geri gitti Stiles. Scott da arkasından gitti. Heralde taşımasına yardım edecekti.
"Size bir şey anlatmam gerek," Dedim nihayet yalnız kalınca Malia ve Allison'a. Meraklı bakışları beni buldu.
"Ne oldu?"
"Nasıl söylenir bilmiyorum ama," Dedikten sonra göz hizama giren bir masaya oturmuş Aiden'ı işaret ettim.
"Aiden beni öptü." İkisi de gözlerini kocaman açıp kafalarını ona çevirdiklerinde, elimle ikisinin kafasını önüne döndürdüm.
"Bakmasanıza!"
"Nasıl oldu?" Dediğinde Malia, iç geçirdim.
"Annemle kavga ettik geçen gece. Sonra dışarı çıktım ve evin oralarda bir parka gittim. O da oradaydı. Sonra bir anda öptü işte. Şimdi de peşimi bırakmıyor..."
"Ne yapsak, ne yapsak..." Dediğinde Allison, Malia omuz silkti.
"Ondan önce Stiles'a söylersen bir şey olmaz, emin ol."
"Öyle mi dersin?"
"Malia haklı aslında, kasma bu kadar." Diyerek Malia'yı destekledi Allison. Derin nefes aldım.
"İçim rahatladı, teşekkürler..." Bu sırada Stiles ve Scott da gelmişlerdi.
"Neye için rahatladı?" Dedi Stiles. Afalladım.
"H-hiç," Scott güldü. "Niye panikledin,"
"Matematik sınavı ertelenmiş de, ona sevindi." Diyerek kurtardı beni Malia.
"Gerçekten mi? Oha çok sevindim şu an!" Üzgünüm Stiles... Sınav ertelenmedi.
"Hıhı," Derken kahvesinden bir yudum aldı Malia. Allison gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu. Bense, okul çıkışı hemen Stiles'a her şeyi anlatmayı planlıyordum. Geç olmadan.

"Geçen dersimizde bir ödev vermiştim, umarım hazırlamışsınızdır." Dudağımı ısırdım. Tamamen unutmuştum. Stiles tarafından kolum dürtüldüğünde onun da yapmadığını tahmin edebiliyordum.
"Ödev mi vardı ya?" Diye fısıldadı.
"Varmış demek ki..."
Bu sırada elbette ki konuştuğumuz fark edildi ve günün şanslı kişisi Stiles, fizik öğretmeninin radarına yakalandı.
"Ödevin hazır mı Bay Stilinski?" Gülümsedi Stiles.
"Yapmayı çok isterdim, gerçekten. Ama..." Dediğinde mantıklı sebepler söyleyeceğini düşünmem tam bir hataydı.
"...daha önemli işlerim vardı." Omuz silkip yerine oturdu.
"Sana puan verirken benim de daha önemli işlerim olacağından aceleyle seni dersten bırakabilirim." Gözlüğünü düzeltip derse geri döndü. Gülmemeliydim, gülmemeliydim, gülmemeliydim...

Sıkıcı ilerleyen dersin son dakikalarında herkesin telefonu titreşti. Benimki de dahil. Hepimiz dersten kopup telefonlara odaklanmıştık ki, gördüğüm fotoğraf anlık kalp krizi geçirmemi sağladı. Bu, nasıl olurdu? Tüm okul Stiles'la sevgili olduğumu biliyordu ve şimdi bu fotoğraf çok yanlış anlaşılacaktı. Ve en önemlisi, bu saatten sonra Stiles bana inanacak mıydı?

Tepkisini görmek için çekinerek ona baktığımda, kaşlarını çatmış telefon ekranına bakıyordu. Sonra yavaşça bana döndü. Ne hissettiğini anlayamıyordum ve korkuyordum. Bir şey demeden hızla kalkıp dersten çıktığında, sınıfın bakışlarını görmezden gelerek peşinden gittim.

Boş koridorun bir köşesine yaslanmış sinirle ayağını sallıyordu. Yanına ilerledim. Çekinerek elini tuttuğumda, yavaşça geri çekti.
"Bir açıklaman olduğuna eminim." Dudaklarımı ıslattım.
"Sana anlatacaktım, okul çıkışında öğrenecektin."
"Ben sana inanıyorum ve umarım hayal kırıklığına uğramam." Dediğinde o kadar mutlu olmuştum ki...
"Teşekkür ederim." Hafif gülümsedim.
"Senin yanına geldiğim gece, annemle kavga etmiştik... Sonra sinirle evden çıkıp rastgele yakın bir parka gittim, o da oradaydı. Gitmedi yanımdan. Boş boş konuştu. Sonra birden öptü beni. Sadece bu kadar..." Elini sıkıyordu. Bir şey diyeceğim sırada zilin çalmasıyla dudağımı ısırdım. Umarım Aiden ortalarda görünmezdi... İlk gördüğüm kişi Scott'tı. Bizi görünce yanımıza geldi.
"Selam," Derken gözü sinirli Stiles'a kaydı. "Bir şey mi oldu?"
"Olacak. Az sonra." Dedi Stiles. "Lütfen Stiles, unutalım gitsin. Huzursuzluk çıkmasın..."
"O gelip iznin olmadan seni öpüyor ve üstüne bunu tüm okula yayıyor, ama sen unutalım mı diyorsun Lydia?" Haklıydı. Ama kavga çıksın istemiyordum.
"Ne? Kim?" Dedi olanlardan bi' haber Scott. Anlaşılan telefonunu kontrol etmemişti.
"Aiden şerefsizi," Yaslandığı duvardan çekildi. "Böyle olmayacak. Ben onu bulurum." Deyip hızla yanımızdan ayrıldı Stiles. Peşinden gidiyordum ki Scott durdurdu. "Ben onunla giderim, merak etme ne olursa olsun ona bir şey olmayacak. Ama Aiden için söz veremem." Kafamı sallayıp gidişini izledim. Az sonra Allison ve Malia da görünmüşlerdi.
"Fotoğrafı gördüğünde yeni öğrenmişti, değil mi?" Dedi Malia. Kafamı salladım. Allison kolunu omzuma atıp başını başıma yasladı. "Ne oldu peki?"
"Anlattım her şeyi. Aiden'ı bulmaya gitti. Scott da onun yanında."
"İyi o zaman, en azından yalnız değil." Dedi Allison. Malia güldü.
"Aiden öldü sanırım." Gözümü kocaman açtım. "Stiles'ın hapse mi girmesini istiyorsun?"
"Of saçmalama, sadece biraz gözü morarır. O da böyle yapmasaymış." Sonra saçlarını geriye attı. "Sıcakladım ya, gelin dışarda oturalım." Biraz temiz hava iyi gelebilirdi...

Telefonumu elimde sallayıp duruyordum, aşırı stres basmıştı. Stiles'ı arasam da açmıyordu ve korkuyordum. Çok sinirlenmişti.
Bir anda telefonum çaldığında yerimde sıçrasam da hemen kendime gelip arayana baktım. Ve yıkılış, annem arıyordu. Eve gitsem de onunla konuşmuyordum. Neden arıyordu ki? Meşgule attım.
Bu birkaç kez tekrarlanıca mesaj attı. Merak etmiştim, önemli bir şey miydi acaba?

Telefonlarını açmaman beni daha çok sinirlendirirken üzdü de, Lydia. Böyle olmamızı istemezdim. Sana bir haber verecektim. Ama madem telefonu açmıyorsun, buradan yazayım. Taşınıyoruz, başka bir şehire.

Mesajı okumanın sonunda ani bir gerilme yaşayıp kafamı kaldırdığımda yüzü morluklar içinde arabasına ilerleyen Aiden'ı görmem ve hâlâ bilimsel olarak kalp krizi geçirmemiş olmam tam bir mucizeydi.

LÜTFEN OKUYUN

Hâlâ okuyan var mı? Bölümleri o kadar geç atmaya başladım ki ben olsam okumazdım artık. Hâlâ okuyan varsa cidden çok teşekkür ederim...

Geç gelme sebepleri en başta zamanımın kısıtlanması yani okuldu. Ama artık birileri bu kitapla ilgili ilhamımı çekip almış gibi. Bu bölümü en az on kez silip yine yazdım mesela. Çok özür dilerim... Artık yeni bir şeyler yazmak istiyorum sanırım. Bu bölüm sıkıcı olabilir, bunun için de üzgünüm...

Sanırım ani bir ilham patlaması olmazsa 25. bölüm final olacak, teşekkürler xxx