Her gün birgün kendine gelmek amacıyla yaşamaktan sıkıldım.Tüm umutların tek boyutlu olduğunu görüyorum.Çevreme baktığımda hak etmeyenler o umutlarını nasıl gerçekleştiriyor.Düşündükçe batıyordum.Bunalımlar,kendine gelme çabaları,başka insanlarla uğraşmak,jiletler,polisler,hayaller,aile,stres,kız arkadaş muhabbetleri ve daha niceleri.Neden yani düşünerek mi geçmesi lazım ? Neden mutluluk zor ? Kolay değil kesin şu lafı sahte gülüşlerinizin aynasıyım ben.Kendine bi bak aynadan. Ne kaldı senden geriye ? Acaba o aynadaki karakter senmisin ? Hayır çok merak ediyorum.Herkesi kandırıp kendini mutluluğa inandırıp nasıl kandırıyorsun ? Hayatta bir çok şey "Siktir Edilesi" kelimesinden ibaret.Siktir et kanka,şunu bunu siktir et. Nereye kadar ? Yeter, buda geçecek buda geçecek diye diye ömrüm geçti ama onlar geçmedi.İnsan oğlu bunun sorumlusu beni gördü.Çabamı değil hatalarımı gördüler.Bazı Müslüman şahsiyetler yani süslümanlar taklit yapan adiler kandırdı.Bu halim yetmiyormuş gibi azıma daha çok sıçtılar.O bu şu derken neye üzülceğime şaşırdım artık. Bende isterdim adam akıllı ilişkim olsun,söz,nikah,evliliğe kadar gitsin.Ama sana bir sır vereyim Bay veya Bayan Arizona "BEN HAYATIMDA ASLA BUNA LAYIK BİRİNİ GÖRMEDİM KİMSEYE GÜVENİLMEZ."
Yaşım 18 olmuştu.Birçok pisliğim ailem tarafından öğrenildi.Kendimden utandım ama belki de böyle kabul edilmeliydim.Mazoşisttim ama engellerim ailemdi. Kendimi tatmin etmek için videolara devam ediyordum.Ya telefona el konulursa onlar beni iyileştirdiklerini sanıyorlardı belki ama ben banyoda bacağımın üstünde dans eden jilet parçalarını görüyordum. Nereye kadar sorcak olursanız limitsiz. Bazı şeyleri tumblr'a bağladım."Hayata iyi gözle bakmak" konulu video,fotoğraflarla gün geçiriyor gibiydim.Ama yine umutlar kırıldı. Sorumlusu kim Orospu çocuğu insanlar. Yok sen kim tumblr kim,Aptalsın vs vs. Sen sanki mükemmelsin orospu çocuğu. Sanane benim Hayatımdan kodumun piçi diyip onun vücudunda neşterimi kaydırmak isterdim.Ama sorun şu ki ailem. Aile aile aile aile bu kelimeden de nefret ettim. Babam ve annem farkında değil "Dikkat çekmeye çalışıyor" diyerek kendini avutuyor.Ama bilmiyor. #Beni seneler önce kaybettiler. Toparlanmak istemiyorum bu kadar kırık yeter. Bi daha kaldırabilir miyim bilmiyorum. Bildiğim tek şey bunun sonu olmıcak. Kafam karışık ve bir yol bulmaya çalışıyorum. Müslüman olma gibi ayrıntım kalmamıştı. Dinler saten bir yol değildi bu yüzden daha farklı yollar aradım. Çeşitli barlara gittim patronlarıyla öyle böyle birşeyler konuşmayı başardım. Farklı işler yaptım. 17 yaşındaki birinin aklına gelemicek şeyleri. Zahra hızlı yaşadığımı söylese de hiç oralı olmamıştım. Geri dönmek için geçti ama beni ayakta tutan Bağlılık ve duygularımdı. Bazen en kötü olarak düşündüğüm şey birçok özelliğimın zaafı olabiliyordu. Nedensizce mum yakıp geceyi bekliyordum. Buna seans diyordum. Bazen korkunç olabiliyordu birşeyler hissetmek gibi. Normalde de oluyordu ama tanıdığım varlıklar haricindekiler bana kâbus yaratıyordu. Piskolojim belli olmuyordu. Dış görünüş,hareketlerimden belli olmuyordu.İstemezdimde olmasını.Ama bu kafanın ne yaşadığını Tanrıyla ben sır tutuyordum. Gördüklerim göreceklerimden ne kadar kâfi olsa da ben bunu kabul etmiyordum. Bazen dizi sahnelerinde ki hayattan farkım yoktu. Bazen iyi bir insan. Bazense yaratıktım. Duş alıyorken vücuduma baktığımda izlerimin nasıl bir anlam kattığı hakkında unutkanımdır. Ama bildiğim şey var ki acı derecesine göre kesiklerdi. Açık yaram çoktu böylelikle ne kadar üzüldüğümü anladım sonra nesteri elime alıp yanlarına kaydırdım. Herşey ve herkes lanetti bana göre. Doğa bir kanun yaratıyordu. Bu döngüydü. Döngüde Sıram ilkti bana göre. O kadar nefret yerleşmiş ki bilinç altıma bir karıncanın dahi bana zarar verebileceğini düşünür olmuştum. Korkaklaştım. Yanıma gelen yabancılara karşı bir kalkan oluşturuyordum. Tanıdıklar ise fazla mesafeciydim. Kimse sanaldan göründüğü gibi değil ? Herkese göre farklı karakterler mevcut. Ben karakterimi çözmüştüm. Normal davranmayı ne kadar istemesemde normal davranmak zorundaydım. Şımarıklık ilacımdı. 2-3 sımarmayla normal bir insan taklidi gayet iyiydi. Bu yüzden ailem fazla birşey anlamıyorlardı. Bu onları bir süre idare edebilirdi. Ama "Bir süre". Kendimi toparlamama gibi bir lüksüm yoktu ama toparlanmak istemiyorum. Kuralları istemiyordum. Sorumluluklarımı yapıp kalan dünyada kendi aklımla gitmek kalbimden geliyordu. Aklımla değil kalbimle hareket ediyordum. kendim ne kadar acınası olsamda henüz tamamlanmış değilim. Bir bütün değilim. Hala bir eksik.
