Müzik dinlemeyi ilerletmiştim.Günümün birçok vaktini müzikle geçiriyordum.İçip bağırmaktan daha çok içip susmayı tercih etmiştim.Patlayacağım günler yakın ama şuan değil..Ağlamamaya gayret ettikçe tutamıyordun.Bir daha kaybettim.5 ayım boşa gitti.Azıma sıçtı ve gitti.Beni çağırdı ve gitti.Söz verdi ve gitti.Hiç ummamıştım
"Annem Gider,O Gitmez" demiştim.
Belki de gitmedi sadece ortadan kayboldu.Sadece bir şaka olabilir ? Tabii ama umudum bitiyor,kayboluyor.olmayışının 5. Günü canım acıyor.2 günüm uykusuz diğer günler saatlik uykular.Ben istemiyorken acı çekmek o çektiriyor.Farkında bile değil.Basım catlıyor.Boğaz köprüsünden geçerken göz yaşlarımla boguluyordum.Cırpındım,nefes alamadım.Hayatımı siktiler ve hiçbirşey olmamış gibi davrandılar.Hayatımı sikenleri o kadar aptalım ki hicbir zarar vermedim onlara birşey yapmadım.Sadist bir özelliğim yok.Yenemediğim merhamet adlı lanet duygudan nefret ediyordum.Birgün aşık olmuştum.Acı çeken bir kız ona yardım etmek isteyen erkek rolünda ona bağlanmıştım.Ama ne bağlılık.Arkadaşlarım ona âdeta "Taptığımı" söylerdi.Güler geçerdim.Şey taki o ortadan kaybolona kadar.Yani seven insan merakta bırakmaz.Seven insan 5 aydır buluşmadığı kişiyi son hafta göz ardı edip ortadan kaybolmaz.Ama o gitti.Belki de sevmedi başkasını unutmak istedi,ya da sevdi vazgeçmek istedi,belki de öldü haberim yok.Haber anlamıyorum.Lanet 5 gün cehennem gibi.Kıvranıyordum,ağlamaktan daha çok içip uyumayı düşünüyorum.Birkaç efkarlı müzik fena olmazdı.Ama kendimi daha kötü hale getiremem.Kafamı dağıtmam gerekli,Ben 3. Kez sarsıldım.Hani şu "Ben onlar gibi değilim." diyenler var ya inanmayın.Böyle diyenler üzer.İşten çıktım.Otobüste gözlerimi dolduran müzikler kulaklığımdan bağrıyordu derken gözyaşları düşmeye başladı.
"Kaç göz yaşına değer di ? "
Bilmiyorum ama bu kadar mafetmesi kötü bir his.Nasıl unutcaktım ? Hangi çıkışı kullanmalıyım ? Herşeye rağmen ya annemlere ne dicektim ? Beni bitirmişti.Nedenini bilmiyorum ama beni bitirdi resmen.Neden insanlar doktora gittiğinde doktor açıkça sizde "Karakter eksikliği" var demez ki.Orospu çocukları yani üzcekseniz neden seveni üzüyonuz ? Neden kendinize bağlayıp siktirip gidiyonuz.Amına kodumun dünyasında bir dakika kalasım yok.Ama sırtımdan sarılan ailem ve 5-6 kişiden oluşan 2. Ailem var.Onlarda olmasa bu Piç hayatta durasım yok.Kafa dağıtmalıydım İçki idealimdi ama 4 gündür içiyordum.Uyku hapları olabilir.Kulaklığı taktım ve dünyanın sesini kısıp müzik fonuyla eve doğru yürümeye başladım.Hala aklımdan çıkmayan lanet düşüncelerin ardından sinirlendim ve cama yumruk attım.Ellerim muhteşem bir kırmızı renk aldı.O an aklımdan herşey gitti.Ve kana aşık oldum.Mazosistliği öğrendiğimde ise acıların derinlerinde gezen taklidi benimsedim.Tekrardan ve tekrardan bir makina gibi heryerimi kesiyordum.Acı artık zevk olmuştu.Duvarları yumruklayarak elimdeki sinirleri öldürmeyi öğrendim.3 kez parmağm kırılsada değmişti.Zamanla deep web yayınları,çeşitli illegal iletişimler,oyunlar,videolar buldum.Hepsinde elbet izim kalmıştır.Kendimi kesmediğim zamanlar kendimi tatmin etmek için intihar videoları,bilek ve kafa kesmeleri izleyerek acıları hissetmeye çalışıyordum.Ve insanlardan soğudum.Çirkin hareketlerinden dolayı nefret ettim.Ailemdeki benden büyük olan kişiden de tiksindim.Küçükle saten fazla sohbetim yoktu.Sonra ailemle iletişimi kestim.Yalnızdım ardından intihar.Hastanede kaldığım süre zindan gibiydi.Ve babamlar gelince daha bir kötüye sardı.Geceye yaklaşıyorduk.Babam telefonumu kırdı ve o an kaçmaya başladım.Babam arkamdan koşarken yakalayamıcanı anlayınca çığlık atarcasına adımı sesleniyordu.Ben ise arayı açtıktan sonra arabanın altına girmiştim.Babamın sesini duyabiliyordum.O an parcalanmıştım.Hayatta ölmeyi istediğim 2. Andı.Bir taksi durağına gittim.Azımdan ve burnumdan kan geliyordu.Heryerim kan olmuştu.Ellerim,üstüm ve bedenim.Bu biraz kafa dağıtmıştı.Ve babam geldi.Beni gördü ve bi an kedi gibi masum bir gözle bana baktı.Geldi ve sarıldı.Ona eşlik ettim.
"Özür dilerim baba". Bi daha sakın kaçma.Bana bu acıyı yaşatma dedi.Hastaneye girdik.Annem de aynı şekilde yıkılmıştı resmen." Tanrı bela mı versin ?" dedim içimden.Kıyametin başlangıcıydı bu olaylar.Kendimden geçmiştim ve frenim yoktu.104 gün sessiz ve yalnız kaldım. Karanlığı sevmeye başladım ve günlük yazmaya karar verdim." Her güne lanet !" konu başlığında bir günlük yazdım.Ve kimse okumaması için yaktım.İçimde yaşama kararını verdim.Kendimi yabancı sayfalara ve dile adadım.İngilizce sefrikasını almaya çalıştım.Başardım.Herşeyi net şekilde anlayabiliyordum.Batıya uyup kendimi yetiştiriyor gibiydim.Ardıma baktığımda çok zorlu olaylarla karşılaştım.Pes etmek huyum değildi üstüne gittim.Cevre,para,yayınlar vs vs herşeye sahiptim.Tüm sevgi duygularımı kusmuştum.Sadece kin,nefret vardı.Mutluluk yasaktı.İçimde herşeyi biriktirdim.Herkesle aramı bozduktan sonra kendimi özgür hissettim.İstediğim dünya uzak değildi.Bir an kendimi yargıladım.Bedensel değişiklikte yaptım bunun harici ruh halimi resmen askıdan günlük kıyafet değiştirir gibi değiştiriyordum.Sahte Tebessümler ne kadar boş olsa da işe yarıyordu.Gereksiz samimiyetten uzak yaşamayı Sevmiştim.Bu bir yeniden yaratıcılık olup beni asıl insanlarla karşı karşıya getiriyordu.Böylelikle kimse bana zarar veremiyordu.Kendimin dostu,arkadaşı,ailesi hatta sevgilisi oldum.Sadece kendimi mutlu edip,kendime zarar verip,Kendimi seviyordum.Bu güzeldi.Herşeye değdi sanırım.Takıntılarımdan kurtulamıyordum.Kusursuz değildim.Ama olmayı denemiyor değilim.İnsanların bana özenmesi için çok şey yaptım ve başardım.Çığlıklarla güldüm.Herkesi kandırdım.Normal hayattan çektim.Ama gerçek hayatı yaşattım. "İnsanların içlerinde tuttukları duyguların beden bürünmüş haliyim" dedim kendime.Ve bunu alıştırdım.Telefon elim Ayağım olmuştu.Yat Kalk Yemek yedim telefonu al ve yat.Hayat böyle devam etmezdi.Ama deneyebilirdim.Günümü telefona harcayarak geçirdim.Ortamlar sanaldan devamdı.Geçici ama fedakâr kişilerle güzel şeyler yaptım.Minnetttardım her birine.Ruhumu,merhametimi,sadakatimi tüm güzel şeylerle birlikte gömdüm.Üstümden yük kalkmıştı.Hiçbir şeyin sonunu düşünmeden hareket ediyordum.Ve sustum.1.5 gün boyunca hicbir söz söylemedim.sadece ben ve sigara müzik fonuyla iyi bir gün geçmişti.Gereksiz samimiyet olan yavşak insanların DM leri beni bunaltmıştı.Aranıyorlardı.Ama onlara ayıracak vaktim yoktu.Hepsine döndüm ve baktım.Bu halde ne kazanıyorlardı.Niye bunu seçmişlerdi.Hayretle izliyordum.Hayata kadar diyebileceğim çok şey vardı.Ama aralarında en mantıklı olanı;
" Şah Mat"
