Let Me Love You(COMPLETED)

LMLY: 37

I gasped when I felt someone hugging me from behind. He's panting and all I can do is to let him.

"Baby" he almost whimper while saying that.

I stay stilled. Im hurt. But I remain stoic.

"I'm sorry"

"I need to go home"

"No, let's talk"

"We can talk tomorrow"

Ako na din mismo ang kumalas sa pagkakayakap niya, pero pagtanggal ko palang ay yinakap na naman niya ako ng mas mahigpit pa kaysa kanina.

"Please. Don't do this. Let's fix this please" aniya saka niya hinalikan yung likod ng ulo ko.

Napariin ako ng pagpikit. I need to ponder. Baka hindi ko makayanan ang nararamdaman ko at baka masugod ko pa ng wala sa oras yung matandang yun.

Hindi ko tanggap na tinawag niya ako na low class. Sino ba siya sa akala niya?

"You don't have to. Maybe she's right, Im nothing compare to Kara" anang ko.

Nahigit ko ang aking paghinga nung bigla nalang siyang pumunta sa harapan ko at walang pasabing lumuhod.

Laglag ang pangang tumingin ako sakaniya pati yung mga taong nagsisilabasan na din sa lugar.

Sinubukan ko siyang patayuin pero masyado siyang malakas kaya hinayaan ko nalang siya.

Wala din namang patutunguhan kung pigilan ko siya.

"Baby" he howled still holding my hand and staring at me. "Dont listen to that oldy. She was really that affected with our break up. She always told me not to give up to her daughter, but I never did listen to her. Please, huwag kang umuwi na hindi tayo nagkaka ayos" aniya.

I blinked twice. I saw him cried before but this time it's different. We're couple now.

Hindi ko inalintana ang heels ko at lumuhod na din sa harapan niya para makapantay ko siya.

I gently caressed his face and wiped away his tears.

He hold my hand tight and pulled me for a tight hug.

Seeing him in pain, makes my heart break.

"Ssssh, we're okay. I really need to rest. Stop crying hm?" Anang ko.

Tumango siya pero ramdam ko pa din ang panginginig niya.

Ganun ko ba siya nasaktan? Or ako lang naman itong maarte?

Siya ang unang kumawala sa yakap namin at tsaka tinulungan niya akong tumayo sa pagkakaluhod.

Tinanggal niya yung coat niya at pinasuot ito saakin.

"I'm really sorry. Kung alam ko lang na dadating siya ay sana hindi nalang tayo pumunta" aniya.

I smiled and teasingly pinched his cheeks, it turns out red. I thought he will frowned again but he just smiled at me and let me do it.

"Okay na sabi e. Tsaka wala ka namang kasalanan. It's her sharp tongue" tugon ko.

Natawa siya tsaka niya ako hinila papasok sa sasakyan niya.

Hindi ko namamalayan na nakarating na pala kami sa Parking lot.

At dahil medyo mahaba pa ang biyahe nagdesisyon muna akong matulog. I told him to wake me up when we get there.

KINABUKASAN

Halos sumigaw ako sa gulat nung makita kong wala ako sa kwarto ko.

Kulay itim at puti lang ang makikita dito at malayong malayo ito sa kwarto kong pula at puti ang paligid.