Let Me Love You(COMPLETED)

LMLY: 51

Hindi na ako nagtaka nung ibang rota yung dinaanan namin.

Knowing Yllan he'll do everything para lang masunod yung mga gusto niya.

And that includes his want to talk to me. Against my will.

Ipinarada niya yung sasakyan niya sa harapan ng isang sikat na restaurant na para lang sa mga artista and elite people that can afford their million worth services.

Bumaba siya at dire diretsong naglakad sa loob pero nung nakakailang hakbang palang siya ay napatigil ito.

Sa kadahilanang hindi ako sumunod sakaniya.

I crossed my arms in my chest while I remain stoic.

Nanatili lang ako nakatingin sa harapan sa labas ng sasakyan niya.

Narinig ko ang pagtunog nang buksan niya yung pintuan sa tabi ko.

"Out" ma awtoridad nitong utos saakin.

I heave a sigh and just stare outside blankly.

"I'm not a dog" seryoso at malamig na saad ko dito.

Narinig ko pa ang marahas nitong pagpapakawala nang buntong hininga.

"Lumabas kana diyan, kakain tayo" and still his serious voice still remain.

Akala niya magpapatalo ako sakaniya? No way.

Hindi ko naman sinabing gusto kong sumama sakaniya. Tsk.

"I'm not hungry. If you want to eat then eat I'll go home" anang ko at padabog na umalis sa kinauupuan ko pero agad din naman akong napaupo nung pasimple niya akong pinaupo sa loob.

"Walang aalis" anito. Ramdam na ramdam ko ang panginginig nang buong katawan niya.

He's so close and that makes my breathing hitched. Damn his effect on me.

"Kapag sinabi kong aalis ako, aalis ako. You dont have the rights to demand on me" I almost shouted.

Buti nalang ay napigilan ko pa ang sarili ko sa pagsigaw sakaniya.

Naiinis ako sa sarili ko at sa nararamdaman kong ito.

I thought it's over.

"With or without rights you need to follow me! Are you trying to starve yourself?" Anito at gigil na hinampas yung pintuan ng sasakyan niya.

Bigla akong napatalon sa kinauupuan ko dahil sa gulat.

"I said Im not s-" hindi ko na naituloy yung sasabihin ko dahil sa malakas na pagtunog ng tiyan ko.

Halos himatayin ako sa kahihiyan dahil sa pesteng tiyan na meron ako.

Bakit ba ang malas ko na naman ngayon?

At isang Yllan lang naman ang nakarinig sa pagtunog nito. San na ako ngayon pupulutin?

Dimwit.

"Really not starving huh" I heard him murmured and chuckled.

The moment I heard him laugh is like Im floating in the sky.

His laugh Im longing to hear for  eight years of being alone.

How his eyes became small when his lips parted wide as he laugh.

And I found myself staring at intently.

Pero halos gusto ko nang mawala sa mundo nung marinig ko ang pagtigil nito sa pagtawa.

He saw me staring at him and I know how he dislike my presence but I cant understand his actions.