Dancing With The Volvies | Larry (a/b/o)

Rozdział 10

O/A : Szaleję z tymi rozdziałami, jeszcze się znudzicie :(

- Ostrzeżenie - warknął, uderzając ciałem niskiej omegi o płot. Mężczyzna zniknął tak szybko, jak się pojawił - nie minęła chwila, a Louis nie mógł już go dostrzec. Zupełnie tak, jak swoich wspomnień. Nie pamiętał większości z tego, co przeżył.

Jego telefon ponownie zawibrował w kieszeni, więc czym prędzej go wyciągnął. Kiedy zobaczył średniej wielkości imię osoby dzwoniącej, odebrał, przykładając telefon do ucha.

- Tak, pani Anne?

- Lou, skarbie. Czy coś się stało? Nie ma Cię już prawie pół godziny.

- Wszystko w porządku - skłamał, zmuszając swoje nogi do ponownego ruchu. Tak jak wcześniej, znalazł się na betonowej drodze, rozglądając się wokół. - Myślę, że zaraz będzie mnie mogła pani ujrzeć.

- Oh,  w porządku, faktycznie widzę Cię. Czekam w domu, dobrze?

- Jasne - rzucił, rozłączając się oraz wrzucając komórkę do kieszeni.

Dochodząc do drzwi, zapukał, czekając na reakcje Luny. Chwilę później kobieta zjawiła się przed nim, zgarniając go w ramiona.

- Wchodź - przepuściła niebieskookiego w progu, a z jej ust nie schodził uśmiech. Odwiesiła jego kurtkę, za co szatyn nieśmiale podziękował. Nie był przyzwyczajony do takich uprzejmych gestów. - Martwiłam się.

- Tak jak mówiłem, wszystko jest dobrze.

Wszystko, cholera, genialnie - pomyślał, oddając się niepohamowanej potrzebie płaczu. Taki już był Louis. Wszystko przeżywał po czasie.

- Zaraz wszystko przygotuję, tylko skoczę do łazienki, w porządku?

- Idź kochanie, idź. Dam radę - uśmiechnęła się do niego, a on nie odwzajemniając tego, pobiegł do wspomnianego pomieszczenia, przekręcając zamek.

Dopiero tam, w samotności dał upust napływowi emocji. Bał się pozostać w tej watasze, jednak tu miał tak wiele. Właściwie - tu miał wszystko.

Otarł łzy, przeglądając się w lustrze. Wiedział, że jeśli wyjdzie teraz, Anne z pewnością zauważy, że coś jest nie tak. Z kolei gdy będzie tu siedział za długo, pani Styles ponownie zacznie się niepokoić.
Przemył więc szybko twarz, dokładnie wycierając każdy skrawek skóry.

- Oh, już jesteś. Chcesz mi pomóc? - zapytała kobieta, kiedy zobaczyła omegę. Niebieskooki pokiwał głową, przejmując od niej mikser.

Stali chwilę w ciszy, słuchając rozmowy w telewizorze, gdy do pokoju wszedł Harry oraz Zayn.

- Co robicie? - zapytał mulat, podchodząc do nich z uśmiechem. Zielonooki w tym czasie położył dłonie na biodrach omegi.

I tak, jak myślał, że te małe rzeczy są tylko dla nich, tak pozostali widzieli gesty od samej Miłości.

Drugi rozdzialik na dziś kochani, a teraz idę piec ciasto, ktoś chętny?
Tym razem czwarta osoba głosująca na to opowiadanie, będzie moją tysięczną gwiazdką, za co wam ogromnie dziękuję!.

Boy0rGirl to twoja szansa!!!