Secret Letter

Love Sorrow

Pagka Alis Ng Doctor Ay Dahan Dahan Akong Kumatok.

~Rikka?

~Si Jace To.

•A-Ahh, Pasok Jace.

Pag Pasok Ko Ng Kwarto, Ay Nararamdaman Ko Ang Bigat Ng Kalungkutan Sa Loob. Pero Sinalubong Nila Ako Ng Ngiti Lalo Na Si Rikka, Habang Si Akira Ay Hindi Lumilingon Sa Akin.

*Tita, Aalis Na Muna Ako.

*Rikka, Mag Ingat Ka, Alagaan Mo Ang Sarili Mo.

•Salamat Akira.

Tumakbo Si Akira Na Parang Hindi Ako Nakita, Hindi Ko Sya Masisi Dahil Sa Nangyari.

•Jace, Pwede Ba Ako Humiling Ulit Sayo?

~Oo Naman.

•Gusto Ko Sanang Magpunta Sa Park Dito Sa Ospital, Pwede Mo Ba Ako Samahan? 

~Oo Naman.

•Salamat

Kinuha Ko Ang Wheelchair Para May Maupuan Si Rikka, Pansin Sa Kanya Na Mas Lalong Naging Maputi Ang Kutis Ng Balat Nya, Naging Mapayat Sya Lalo.

Habang Tinutulak Ko Ang Wheelchair Nya Papunta Sa Park Ay Nakakita Kame Ng Magandang Bulaklak.

•Jace Ang Ganda Ng Bulaklak Na Yon!

~Oo Nga Eh.

•Pero Nakakalungkot.

~Bakit Naman?

•Kase Diba Sa Garden, Ang Mga Magagandang Bulaklak Ang Unang Napapansin At Kinukuha?

~R-

•Hahaha Biro Lang.

Eto Nanaman Sya, Sinusubukang Ilagay Ang Maskara Sa Tuwing Kasama Ako.

~Rikka, Pwede Ba Akong Magtanong?

•Ano Yon?

~Bakit Nagsisinungaling Ka Sa Akin.

~Bakit Sa Tuwing Magkasama Tayong Dalawa, Pinapakita Mo Lagi Aa Akin Na Masaya Ka, Kahit Hindi Naman Talaga?

Biglang Napayuko Si Rikka At Hindi Nagsalita.

•Sorry Jace...

•Sorry Sa Lahat Ng Nagawa Ko. Sorry Kase Ganito Ako, Mahina.

•Sinubukan Kong Itago Yon Dahil Gusto Kong Ako Ang Maging Dahilan Kung Bakit Ka Masaya, Hindi Yung Ako Yung Magiging Dahilan Ng Kalungkutan Mo.

~Rikka, Nagpapasalamat Ako Sa Lahat Ng Ginawa Mo, Ikaw Ang Dahilan Kung Bakit Nagkaroon Ng Kulay Ang Mundo Ko..

~Kaya Rikka, May Aaminin Ako Sayo.

•....................

~Rikka, Mahal Kita.

~Mahal Kita Nung Una Pa Lang, Simula Ng Naging Magkasama Tayo, Hindi Ko Alam Kung Bakit Ako Masaya, Magaan Yung Pakiramdam Ko Kapag Nakikita Kitang Masaya. Yung Ngiti Mo, Yung Pagiging Ikaw, Yun Ang Rason Kung Bakit Nagkaron Ng Kulay Ang Walang Kwenta Kong Buhay.

Sinabi Ko Din Ang Tunay Kong Nararamdaman Sa Dulo.

Hindi Padin Nagsasalita Si Rikka, Ni Imik Wala. Ang Tanging Nakita Ko Lang Ay Ang Pagpatak Ng Mga Luha Nya Sa Kanyang Walang Kulay Na Mata.

Tanggap Ko Ang Magiging Sagot Nya Sa Akin, Panget Man O Hindi, Dahil Kaya Naman Tayo Nagmamahal Kase Handa Na Tayong Masaktan...

Biglang Lumingon Sa Akin Si Rikka, Humihikbi, At Bigla Akong Niyakap.

~Ri-

•Jace, Jace, Jace, Jace!

~Rikka..

•Patawad At Eto Lang Ang Maibibigay Ko Sayo. Ang Yakap Na To. Meron Din Akong Gustong Sabihin Sayo.

•Pero Gusto Ko Sanang Malaman Mo Pagkatapos Ng Operasyon Ko.

~Operasyon?

Naalala Ko Yung Pinag Usapan Nila Rikka At Ng Doktor, Siguro Yun Ang Tinutukoy Nya.

Pero Bago Pa Ako Makapag Tanong Kung Ano Nga Ba Talaga Ang Tunay Na Rason Para Don Ay May Lumapit Na Nurse Sa Amin.

Nurse: Miss Rikka Ayuzawa, Oras Na Po.

•Ganun Ba..

•Jace, Tandaan Mo Ang Sinabi Ko Sayo. Maraming Salamat Sa Lahat.

At Pagkatapos Non, Ay Dinala Na Ng Nurse Si Rikka Sa Isang Kwarto, Kwarto Kung Saan Idedeklara Ang Kapalaran Nya.