Geloof me ik leef nog?!

Ontmoeting

Een paar dagen na de rechtszaak kreeg ik een appje van Alex .
San ik wil je zien maar wil jij dat ?!
Ik antwoord ja Alex ik wil dat maar zou er wel veel moeite mee hebben ik moet er toch even aan wennen.
Hij antwoord met dat zul je door de uren wel gaan leren.
Typisch Alex!
Eigenlijk voelt het wel oud en vertrouwd.... maar toch ..... er is een hoop gebeurd en veranderd.
We moeten elkaar op de plek waar we altijd samen kwamen vroeger heten dit ook wel onze geheime plek...... die plek is ouder geworden en ziet er toch een stuk minder mooi uit dan toen .... maar goed.
Eigenlijk voelt het wel weer fijn maar toch ik kan moeilijk geloven dat hij werkelijk nog leeft.
Alex !zeg ik
Ik heb je zo gemist!!!
Alex antwoord ik jou ook San maar heb altijd aam je gedacht en van je gehouden.
Alex hoe gaan we nu veder ..... ik bedoel je blijft me beste vriend maar is allemaal wel erg onwennig dit!
Hij zegt geef het wat tijd en geef aan wat je wilt , san je komt er wel weer boven op zoals altijd ik ken jou! Je bent dapper genoeg.
Maar Alex het is toch raar .
Ja san het is raar! Maar het is zoals het is.
We zullen de draad weer oppakken maar het zal tijd nodig hebben de tijd zal het ons vast wel leren.
Maatje ben je voor het leven.
Vroeger waren we onafscheidelijk tot de "dood" ons zo genaamd uit elkaar trok......
Alex het was zo lastig zonder jou iedere keer als ik langs de plekken liep waar we samen kwamen kreeg ik een steen op me maag.
Iedere dag keek ik naar je foto 6 jaar lang en er viel vaak een traan.
San ik snap het maar laat het los en geef jezelf wat tijd.
Je geef me een knuffel man man dit miste ik zo ongelofelijk jou knuffels jaren droomde ik er van om jou weer te knuffelen en nu het kan voelt het zo raar.....
Er valt opnieuw een traan bij me Alex ik hou van je dat weet je toch.
Ja san dat weet ik en ik van jou.