Geloof me ik leef nog?!

Afspraak oude beuk

De weken waren zwaar misschien nog wel zwaarder dan het ooit geweest is. Ze zeggen geef het tijd het zal wel ophouden met moeilijk zijn maar die mensen snappen de hele situatie niet. Het lijkt wel of de stap groter is als ik weet dat er een afspraak met jou geplant staat. Weer kan ik niet slapen het is normaal de laatste tijd. De hulpverlener heeft me aan geraden boekje met gevoel te maken zodat ik mijn hoofd leeg kan maken maar ik vind dat nog lastig om te doen. Vandaag heb ik weer een afspraak met jou , vorige week had de hulpverlener geadviseerd om het terug naar wekelijks te brengen. Ik merk dat het lastig is maar toch ga ik ervoor. Het is de bedoeling dat het langzaam steeds een beetje makkelijker gaat worden. Maar voor nu draag ik het als een steen mee op me rug en me hoofd. We hebben een afspraak bij de oude beuk binnen het route 33 veld. Misschien is deze stap voor mij nog wel groter dan ooit ik ben hier al 7 jaar niet geweest sinds dat jij weg was ben ik niet meer terug gekeerd hier op deze plek. Vroeger was dit onze plek we bespraken alles rond de oude beuk maar nu lijkt dit wel een emotie parcours . Ik sluit me ogen en ik zie ons weer vroeger bij de beuk zitten wat raar is dit eigelijk de plek waar je vroeger dagelijks was kom je niet meer al 7 jaren vermijd ik dit. Het doet pijn misschien is dat wel de voornaamste reden. Nou vraag ik me sterk af waarom ik eigelijk nooit ben terug gekeerd hier heen was het de angst of juist het gemis van jou ik besluit dit in boekje op te schrijven waarin we naar elkaar schrijven. Ik ben zo in gedachte dat ik me ook werkelijk even de pletter schrik van jou als jij opeens weer voor me staat. Daar sta je dan weer en weer valt er een traan het blijft nog wel even een dingetje ben ik bang voor. Opeens begin jij zullen we kijken of onze vriendschap sleutel nog in de boom zit, even staar ik je aan diep nadenken zeg ik oha helemaal vergeten dat we dat hadden. De vriendschap sleutel zat in de boom het is de sleutel naar je hart en je huis. Alex roept hij zit er nog bizar! 7 jaar veder en nog steeds zit die waar die ooit zat sommige dingen veranderen dus nooit. Opeens ben ik die steen weer even kwijt en zitten we te picknicken bij de oude beuk. Het zijn de kleine dingen die het doen omdat het gewoon weer kan en zolang niet. Ik neem me voor..... ik ben niet meer angstig maar ik laat ze niet winnen! Alex is het daar mee eens. We zullen winnen en ooit op een dag zal alles weer zijn als toen. Maar tot die tijd strijden we samen door.