Geloof me ik leef nog?!

Terug op de plek waar alles veranderde

Het is 11:00 ik pak me tas en wacht tot Jeroen mij komt halen. Vandaag is het zo ver de afsluiting van een nog moeilijkere tijd . De vraag in mijn hoofd kan ik dit wel die spookt al dagen door mijn hoofd. Gelukkig weet ik dat Jeroen mij daar in ondersteund en hij mijn lijn draad in die dingen is geworden. Het voelt toch wel zwaar klote ... Ergens weet ik wel dat het moet maar makkelijker maakt het zeker niet. Ik krijg een appje uit het mooie Portugal we houden van je meisje het doet me goed maar ook die apjes zijn soms zo confronterend en dan pas realiseer je pas dat je hun eigelijk het meest mist en je van hun juist de knuffel nodig zou hebben en die schop onder je kont maar helaas wegens de corona is het moeilijk om nu over te komen .  Alex gaat ook vandaag ook mee en dat maakt de rugzak nog extra zwaarder.  Alex gaat mee omdat Alex een van mijn beste vrienden is maar door alles wat Alex en ik hebben meegemaakt zijn deze dingen extra lastig en ik toch genoeg met hem heb gezien. Quinty en Steef komen later vandaag aan om mij bij te staan. 

11:30 zijn we daar dan ook aan gekomen . De paniek slaat me om me oren en ik hendel dat stukje niet. Weer is een paniek aanval dat hoort erbij. Het is maar een fase althans dat is ze zeggen maar er staat bij mij een heel groot vraag teken en niet alleen bij mij maar ook bij Jeroen.  Gelukkig door Jeroen kom ik al weer snel terug in het hier en nu. Het is zo fijn om te merken dat Jeroen dat toch allemaal kan hendelen. Ik besef me op die momenten pas hoe bijzonder die man is en dat ik dankbaar mag zijn dat hij al een jaar niet van mijn zijde afwijkt. Hij is namelijk de rust zelf heeft geduld van een engel , een hart van goud en zenuwen van staal en dat is ook zeker nodig met mij. Mijn leven heeft nooit normaal gelopen en daardoor ben ik veranderd. Ik vertrouw mensen niet meer. Familie is mijn grootste vijand behalve mijn oma die was werkelijk alles voor me maar helaas is zij ook al bijna een jaar uit mijn leven zij was de enige die er was. De rest probeerde mij kapot te maken en dat hebben ze ook zeker voor elkaar gekregen ik raakte zwaar depressief . Helaas kent Jeroen hetzelfde. Het is niet fijn maar doordat zijn we zo op elkaar ingespeeld. 

Ik ga vandaag terug het dorp in en terwijl we de auto uit stappen krijg ik het alweer benauwd. Er komen al snel mensen op me af die vragen hoe het nu met me is mega lief .  Jeroen had al geresveerd bij een goede vriend om in de avond te eten en het was fijn om Remco weer te zien na al die tijd. Al stonden we beide even met dikke krokodillen tranen elkaar aan te kijken.  Het wordt nog een gezellig maar beladen avond. Ik ben blij dat Jeroen ook deze dingen doet want op zo manier wordt ik weer compleet mezelf met een scheurtje die er altijd zou zijn maar die neemt hij voor lief. 

Het liefst zou ik hier op deze plek voor altijd blijven maar voor mezelf is dat niet helemaal oké de paniek en angst aanvallen komen dan als een bom . Maar deze plek heeft voor goed een plekje in me hart en Jeroen en ik zullen deze plek zeker een aantal keer per jaar bezoeken.

Alex bedankt voor je vriendschap ondanks dat het soms moeilijk blijft.

Lieve schat ver van ons vandaan boven de wolken ik hou voor altijd van je en ik mis je nog iedere dag!

Jeroen ik hou van je 

Quinty en Steef dank voor jullie vriendschap jullie liefde en vooral jullie knuffels