-Zawgyi-
" မင္ယြန္းဂီ ထေတာ့ "
ေစာင္ပံုေဖြးေဖြးမွာ ေကြးေနေအာင္အိပ္ေနသည့္ အျဖဴေကာင္။ က်ေတာ္ႏိုးေတာ့ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လာသည္။ ၿပီး..ခ်က္ခ်င္း တစ္ဖက္လွည့္ကာ ျပန္အိပ္သည္။ က်စ္..ဒီအေကာင္။
" ထေတာ့ဟ!! "
လည္ပင္းမွာပတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္တဘတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ပစ္လိုက္ေတာ့ မလြဲတဲ့လက္မို႔ သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္။
" ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္!!! ငါအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ေနာ္ "
မ်က္ႏွာေပၚအုပ္မိုးေနတဲ့ တဘတ္ၾကားက ပလံုးပေထြးထေအာ္ၿပီး တဘတ္ကို က်ေတာ့္ဆီျပန္ပစ္သည္။ မ်က္လံုးမပြင့္တဲ့ စူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေပးက အသဲယားဖြယ္အတိ။ ထိုအေကာင္ကို စိတ္တိုေအာင္ တမင္စရျခင္းက ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေလျခင္း။
" ထေတာ့ .. လို႔ "
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ....
တစ္ျခမ္းေစာင္းအိပ္ေနရာမွ ဖက္လံုးကိုခြထားသည္မို႔ လံုးထြက္ေနတဲ့ တင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ဝါးအေသအခ်ာျပင္ၿပီး ေျဖာင္းကနဲေနေအာင္ ႐ိုက္ခ်လိုက္ေတာ့ ဝုန္းကနဲ ေကာက္ထလာကာ ၾကင္နာစြာ က်ေတာ့္အား ကုတင္ေပၚက ကန္ခ်ေတာ့သည္။
ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာသိရက္ သြားစၿပီးမွ ျပဳတ္က်သည္ကိုလည္း မနာႏိုင္။ အရယ္မရပ္ႏိုင္ေအာင္ တဟားဟားက်ေတာ္ရယ္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကေန မ်က္ေထာက္နီႀကီးႏွင့္ ၾကည့္၏။
" ခ်ီးလို႔ ဖင္ကိုလာ႐ိုက္တာလား "
ခပ္က်ယ္က်ယ္ ယြန္းဂီေအာ္ေျပာေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚကေန လက္ေထာက္ထကာ သူ႔နားနား ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
" တကယ္ဆို ဖင္ေတြခ်ည္းခ်ခ်င္တာ "
" ေခြးေကာင္!!! "