-Zawgyi-
This part is MYG's pov
-
-
-
မေန႔ညက သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာသြန္းခဲ့ေသာမိုးသည္ အခုေတာ့သူမဟုတ္ေတာ့သေယာင္။ ေနေရာင္က မ်က္ႏွာေပၚ၊ မဟုတ္ေသး မ်က္လံုးေပၚ စူးကနဲ။ ဒီလိုက္ကာကိုဖြင့္ျပန္ၿပီ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကြာ။ ထဆဲရန္ မ်က္လံုးေတြအားယူဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ခံုေပၚမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေကာင္။ ဘယ္က ကေလးလဲ။
" ဟိတ္ မင္းဘယ္သူလဲ "
အိပ္ယာေပၚကမထဘဲ လွမ္းေမးေတာ့ ထိုကေလးမက က်ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္း၊ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးနဲ႔ မူႀကိဳအရြယ္ ခ်ာတိတ္မေလး။
" ဦးေလးႀကီးကေရာ ဘယ္သူလဲ "
အမယ္....လက္ေတာက္ေလာက္ေလးက လူကိုျပန္ေဟာက္ေနေသးတယ္။
" ငါ့ငါဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ေပါ့...မင္းက သူမ်ားအိမ္လည္းလာေသး...ဘယ္သူလဲျပန္ေမးေနရလား "
" ဟြန္း...ဒီအိမ္က ဂ်င္နီးအိုပါးရဲ႕အိမ္ပါေနာ္ ၊ ဦးေလးႀကီးအိမ္လည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ "
ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ျပၿပီး မဲ့ကာရြဲ႕ကာလုပ္ေနတဲ့ ကေလးမေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚကေကာက္ထၿပီး အနားေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ေပါက္စနေလးက လာေၾကာတာေတာ့ နည္းနည္းမွမခံႏိုင္။ ဘာတဲ့ ဂ်င္နီးအိုပါးတဲ့...ဒါဆို ဟိုေကာင့္အမ်ိဳးေတြထဲကပဲျဖစ္မွာေပါ့။
" ဒီမွာ....."
" သြားမတိုက္ရေသးဘဲ အနားမလာနဲ႔ေနာ္ ဦးေလးႀကီး၊ နံတယ္..သြားသြား "
ေျပာလိုက္ပံုကိုက...က်ေတာ့္မွာ ပါးစပ္ေလးေဟာင္းေလာင္းပြင့္သြားရသည္။ ထထုလိုက္ရရင္လည္း မေကာင္း႐ွိအံုးမယ္။
" ဒီမွာကေလးမ...လူႀကီးအိပ္ေနရင္ လိုက္ကာမဖြင့္ရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား၊ မင္းကိုဘယ္သူမွသင္မထားဘူးလား "
