Ang luha ko 'ay patuloy sa pagpatak dahil sa matinding takot. The fact that this is happening to me is unbelievable. I remember that there was a case of kidnapping and missing students when I was watching some news on television. Noon parang wala lang sakin at binabalewala ko. Hindi ako makapaniwala na lahat pala ng hindi mo inaakala, mangyayari din sayo ngayon.
Nararamdaman ko pa din ang matinding pagkahilo dahil sa naamoy bago ako nawalan ng malay. Nanginginig din ang mga kamay ko dahil sa takot at wala akong makita kundi dilim dahil nakatakip ang mga mata ko.
Tumigil ang kotse. Amoy sariwang sigarilyo dito sa loob kaya pinakiramdaman ko ang paligid. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kakaibang taot at umawang ang labi ko nung bumukas ang pintuan ng kotse.
I flinched in horror when I felt the skin of someone. "A-Anong kailangan mo sakin. H'wag mokong hawakan!"
Hindi siya umiimik at bigla akong napasigaw nang sapilitan niya akong binuhat. Pinagsisipa ko ang kanyang kamay na pilit humahawak sakin hanggang sa narinig ko ang kulob niyang mura dahil sa inis.
"Don't fucking touch me!!"
"Tangina wag kang malikot!" Mariin na sigaw niya habang pilit niyang pinipirmi ako at linalabas sa kotse.
"No!" I screamed at the top of my lungs. "Tulong! Tulungan niyo ko!!"
Narinig ko ang tawa niya kahit sa kabila ng pagsisispa at pagkakalmot ko sakanya.
"You think someone will save you?" Malakas niyang hinawakan ang kamay ko na nakatali bago ako malakas na hinila papalabas sa kotse. "Enough. Stop fighting me or I'll kill you if you don't listen." He threatened.
Bigla ako napatigil dahil sa banta niya. Unti unti niyang inalis ang nakatakip sa mata ko kaya bigla akong nasilaw sa araw at nanlake ang mata dahil sa lugar. Una kong nakita ang malaking bahay sa harap nakita ko din na madaming nakabantay sa labas na puro may mga hawak na patalim.
I glanced at him over my shoulder. "N-Nasaan ako?"
"Just be a good girl and follow me." Sabi niya hindi man lang sinasagot ang tanong ko bago ako linagpasan.
My hands were fisted even though both my hands were tied. I had to remind myself that this man right in front of me kidnapped me. Imbis na sumunod sakanya, tumingin ako sa bahay kung nasaan ang mga tao at mukang hindi pa kami napapansin bago ako lumingon sa likod kung nasaan may maliit na gate. Nanlake ang mata ko at mukang nabuhayan ang sarili na tumakas sa lugar na 'to.
Without thinking I ran so fast and thank god the gate was open! I didn't want to look back but my curiosity was killing me. Sa gulat ko may nakatutok sa akin na baril sa taas nguni't sinensyahan ito nung lalake na kumuha sa'kin at nakita kong binaba nito ang baril.
Sa kaba ko mas pinag-igihan ko pa na tumakbo ng sobrang bilis kahit pa wala ako'ng kung nasaan ako.
I breathed through my mouth, "I need to get out of here!" When I stumbled unexpectedly and all I could see was a pair of shoes, my heart was thumping so loudly.
Narinig ko itong humihinga ng malalim at mas lalo akong nagulat ng makita kung sino 'yon.
"You little witch." He said darkly and his green eyes met mine. "Where do you think you're going, huh?"
Bago pa ako makasigaw bigla niya na akong hinawakan at ganoon nalang din ang pagdidilim ng paningin ko.
Unti unti akong dumilat ng makarinig ng iilang boses.
I couldn't move a muscle kaya pilit kong inangat ang aking ulo. Kaya naman ng medyo lumilinaw na ang aking paningin syaka ko lang napagtanto na nasa ibang lugar ako.
