pejmürde

2

İki ekmekle beraber gözümü ovalaya ovalaya eve doğru yürüyordum. Aklımdan şu lanet Pepee'nin şarkısı geçiyordu.

Kendime göz devirip apartmana girdim. Tam adım atacaktım ki terliğin teki ayağımdan düştü. Parmak arası terliğimin üst kısmı kopmuştu. Üzücü.

Bir ayağım çıplak, elimde ekmeklerle merdivenleri çıkmaya başladım. Apartmanda asansör falan yoktu ve evimiz beşinci kattaydı. Ne harika değil mi(!)

Islık çala çala merdivenleri çıkarken bir ses duydum.

"Öyle sarhoş olsam kiii, bir daha ayılmasam!"

Vay anasını, sese bak. Çok güzeldi ve üst kattan geliyordu. Dördüncü kata geldiğimde sesin sahibiyle karşılaştık.

Kahverengi bukleleri omuzlarına dökülen, siyah kemik gözlüklü bir çocuk.

Ses bu velede mi aitti yani?

Kızararak gülümsediğinde dişlerindeki telleri gördüm. Bende hafifçe gülümsedim.

"Günaydın."

"Günaydın küçük kız," dediğim an yüzü düştü. Kimin kızıydı ya da torunuydu bu velet?

"Yine mi?" diye mırıldanarak yanımdan geçip gittiğinde tek kaşım kalktı.

Tam o sırada karşıdaki kapı açıldı. "Zehra! Öğrenci kartını unuttun!"

Sarı saçlı bir kız elinde bir kart sallıyordu. Beni görünce duraksadı. "Ah, merhaba. Rica etsem bunu gözlüklü şaşkına verir misiniz, acelem var da," deyip elindekini elime tutuşturdu ve kapıyı suratıma çarptı.

Merdivenleri geri dönüp hızlıca indim. İnerken istemsizce karta baktım. Bu velet üniversiteye mi gidiyor ulan? Lise öğrencisi gibi görünüyordu.

Onu apartman kapısından çıkarken yakalamıştım. Kulağında kulaklık vardı. Ne ara takmıştı?

Omzuna dokunup beni fark etmesini sağladım. Beni görünce duraksadı. Hiçbir şey söylemeden kartı ona uzattım.

Kızardı ve kartı elimden aldı. "Teşekkür ederim."

Yüzüne baktım birkaç saniye. Sonra başımı salladım.

Tek ayağım çıplak tekrar girdim apartmana. Merdivenleri çıkarken bir şarkı mırıldanıyordum.

"Öyle sarhoş olsam ki, bir daha ayılmasam."

xxx