pejmürde

3

Elimdeki sigaranın külünü balkondan aşağı savurup bir şarkı mırıldanmaya başladım. Burayı çok seviyordum ulan.

Balkon bu. Size ne verebilir ki?

Beni acılardan koruyordu. Balkona insanmış gibi muamele edilir mi demeyin. İnsanın koruyucusu olmayınca balkona bile insan muamelesi yapıyordu.

Gözlerimi şehrin ışıklarına çevirdim. 23 yaşında, üçüncü sınıf üniversite öğrencisi, anasının kuzusu, ben. Engin Bahadır. Sönük ve rutin hayatımdan memnundum ama... İşte... Bazı şeyler kafama düğümler atmaya yetiyordu.

"Bana küçük kız dedi!"

Kaşlarımı çattım. Yine o ses.

"Herkes öyle söylüyor, of. Yirmi yaşındayım ben, on beş misin diye soruyorlar. O kadar küçük mü görünüyorum Sevim?"

Evet.

"Sağ ol ya!"

Rica ederim velet. Kendi kendime güldüm.

"Engin! Balkonuna sıçacağım, gir artık içeri!"

"Beni mabedimle baş başa bırak Mithat!" dedim gülerek. O sırada balkon kapısında Baran belirdi.

"Şşşt, aşık mı oldun lan zibidi?" Pişkin pişkin gülen suratına yumruğumu geçiresim vardı.

"Ne alaka hıyar?"

"İki gündür balkon da balkon. Kimi dikizliyorsun lan?"

"Ebeni."

"..."

"..."

"Aferin kızıma. Yabancıya gitmezsin en azından."

Elimdeki izmariti ona fırlattım ama ona değemeden içeri kaçtı. Mal herif.

Aşağıdan bir kıkırtı sesi gelince kulak kesildim. Ama devamı gelmedi.

Ah ah. Ben efendi bir çocuktum, ne ara komşuları dinleyen bir sapığa dönüşmüştüm?

Allah beni ıslah etsin.

xxx