Aykırı Kraliçe

6 🍁Hafıza

Multimedya: Alec Benjamin - Let Me Down Slowly

Multimedya: Esme Quel

Keyifli okumalar...

💫

Silindi, silindi, silindi...

Haketmeyen karanlık yaratık silindi...

Silindi, silindi, silindi...

Gereksiz kin güdülen silindi...

Silindi, silindi, silindi...

Günü geldiğinde karanlığını bırakıp aydınlığa kavuşacak müttefiğin için yeni bir şans geldi...

Gözlerimi yavaş yavaş aralamaya başladığımda her şey bulanıktı.

Bulanık?

Pekala. Bana ne olmuştu?

Kürek kemiklerimdeki sancı kendi tekrar belli ederken ağzımdan bir inilti firar etti ve bir kaç saniye sonra iniltime başka bir ses eklendi.

"Arya!"

İnce ses kulaklarımda adımı fısıldarken çoktan yanımda belirmişti.

"Ah Tanrım... şükürler olsun iyisin."

Görüşüm yavaş yavaş kendine gelirken kafamı eğdim ve ince sesin sahibine gülümsedim. Son anılarım yavaş yavaş zihnimde berraklaşıyordu.

"Son gaz beni motive ederken bayılacağımı hesaba katmadın sanırım?"

Omuz silkip burukça gülümsedi, sesindeki ufak sitemi seçmemek imkansızdı. "Endişelendim seni budala! Gözün resmen dönmüştü bir an cidden Larissa'yı öldüreceğini düşündüm. "

Derin bir nefes alıp kafamı çevirdim. Şimdi odak noktamda beyaz ve duvara monteli ışıklarla süslenmiş tavan vardı. Yavaş yavaş zihnim açılıyor son olaylar gözümde canlanıyordu.

"Aslına bakarsan istedim." Dedim. Sesimin son derece normal çıkmasına ben bile şaşırmıştım.

Ölüm aslında benim türüm -artık hangisini kapsıyorsa- için sıradan bir kavramdı. Özellikle gecenin çocukları için fakat insan öldürmeye pek meğilli olduğum söylenemez açıkçası bu yüzden durduk yere -kesinlikle durduk yere değildi!- birini öldürmek benim için tuhaf bir eylemdi.

"O an öyle bir iç güdü içerisindeydim ki... Larissa'yı öldürmeden durmayacağımı anlamıştım."

"Seni ne durdurdu?" Diye sordu Laura ilgili bir sesle.

Kaşlarım çatıldı.

Onu öldürecektim bunu biliyordum fakat nedeni..."Bilmiyorum."

"O an durmamı sağlayacak bir şey oldu ama..." omuz silktim, "Nedeni yok."

Ellerimle yattığım yerden destek alarak doğruldum ve sırtımı duvara yasladım fakat kesinlikle hataydı! Sırtımdaki ağrı ani hareketimle tekrar gün yüzüne çıkarken dişlerimi sıkıp inledim.

Ah, neler oluyordu böyle? Ben acı karşısında bu kadar dayanıksız değildim ve ağrılarım oluştuğunda en fazla bir kaç dakika durur sonra vücudum göstermesi gereken fonksiyonu gösterek acılara ve yaralara son verirdi ama başıma en son ne geldiyse şuan bedenim o fonksiyonları kesinlikle göstermiyordu.

"Hey hey hey..." Laura, doğrulup yanıma oturdu ve o da benim gibi sırtını duvara yaslayarak saçlarımı okşamaya başladı, "Kendini kasmamaya çalış. Ağrılar mı var?"