Aykırı Kraliçe

7 🍁 Silinen

Multimedya; XXXTENTACİON-Changes

Multimedya; Tyler Quel

Keyifli okumalar...

💫

Beyaz tavana gözlerim kilitlenmişken hafızamı olduğunda zorlamaya çalışıyordum fakat belli bir anıdan ilerisi yoktu zihnimde.

Laura'nın anlattığı gibi çığlık attığımı hatırlamıyordum ya da bedenimin ve yüzümün değiştiğini de hatırlamıyordum.

İç çekerek yatakta doğruldum.

Yaklaşık 1 saat önce Rhizanthella Gardneri vampir akademisinden çıkmış, eve doğru yol almıştık.

Annem ve babamın Profesör Carter ile konuştuklarını biliyordum ve yolda ne konuştuklarını sorsam bile bana söylememekte kararlıydılar sanırım. Annem bana yalnızca 'Bu olayın bir daha yaşanmasını istemiyorum Arya.' Demiş ve susmuştu.

Boynumu büküp kıvrılmıştım koltuğuma ve yol boyunca camdan arkada bıraktığım evleri izlemiştim.

Eve vardığımızda ise ben odama çekilmiştim. Annem ise Laura'yı esir almış her şeyi tekrardan ayrıntılı bir şekilde anlatmasını istemişti.

Ellerim istem dışı kolyeme gittiğinde kaşlarımı çattım. Kolyeyi tişörtümün içinden çıkarıp ona dikkatle baktım. Annemin bana bunu verdiği gün geldi aklıma, benimle nasıl konuştuğu...

Bilmiyorum belki de bir rüya görmüş ya da hayal ettmişimdir.

Taş'ın sürekli renk değiştirmesi bana tuhaf geliyordu doğrusu ve tuhaf olduğunu düşünmem bile bana tuhaf geliyordu.

Çünkü hayatımın normal olmadığı, benim normal olmadığım bütün gerçekliğiyle gün yüzündeyken tuhaflıklara alışmam gerekirdi... Öyle değil mi? Ve belki de tuhaflıklara inanmam gerekirdi...

"Sen... Gerçek miydin?" Diye sormadan edemedim.

Kapı birden açıldığında Laura, bıkkın bir yüz ifadesiyle içeri girip kendini yatakta benim yanıma attı.

"Annen canımı yedi, üstüne püre yaptı. Ya ne anladıysan o işte kadın ne diye bana aynı olayı bin kere anlattırıyorsun?"

Taş'ı tekrar tişörtümün içine koyup gülümseyerek Laura'ya döndüm.

"Sonuç ne peki?"

Kolunu başının altına yerleştirerek bana baktı, "şuan kurt avında."

Kaşlarımı çattım, "Ne kurdu?"

Omuz silkti, "Annen sana ne olduğunu şu Ruh tapınağı denilen yerde öğreneceğimizi düşünüyor. Ve oraya giderken senin türleri'nin saf kanlarına da ihtiyacı varmış. Kurt, cadı ve vampir kanı işte... " Gözlerini kısıp dudak büzdü, "en azından ben konuşmalarını dinlerken böyle bir şey anladım." Omuz silkti, "Yanlış da biliyor olabilirim tabii ama kurtadam aradıkları konusunda eminim."

Kaşlarım havalanırken sırtımı yatak başlığına dayadım. Daha önce hiç saf bir kurt görmemiştim. Ben hayatım boyunca yalnızca bir kere kurt formunu almıştım ve şimdi bu kasabadayken benim o formumdaki gibi beden değiştiren bir sürü insan olacaktı.