Aykırı Kraliçe

17🍁 "İyi ki Doğdun"

Multimedya: Against The Current - Outsiders

Keyifli okumalar...

💫

Tıpa'nın ardından burnuma tuhaf bir koku gelirken, çığlıklar içinde bir kızın sınıfa gelmesiyle yerimde sıçramam bir oldu.

Kan torbasını elimden düşürürken, ayakkabılarıma da biraz sıçramıştı.

Sınıftaki vampirlerin çoğu kırmızı gözleriyle yere düşen kan'a bakerken dudağımı ısırdım. Bazıları koşarak sınıftan çıktı, bazılarıda kan'ın etkisine alışmış olacakki bakışlarını yavaşça sınıfa bağırarak giren kıza çevirdi.

Kafamı kaldırdığımda Elliot hayalet görmüş gibi gözlerini açarak kan torbasına bakıyordu.

"Ne diye çığlık atıyorsun kızım sınıfın içerisinde? Avcı mı kovalıyor arkandan?" Diye sinirle bağırdı Elliot çığlık atan kıza.

Kız korkakca bir adım geriledi. Titrek bir sesle "şey... be-ben çok özür dilerim. Bu sınıftan değil-"

"Orasını anladık zaten, niye bağırıyosun?" Diye aynı ses tonuyla tersledi Elliot.

Kız gözlerini iyice kaçırdı "Ben F sınıfı öğrencisiyim ve B sınıfı öğrencileri bana biraz zorbalık yapıyordu. Ne yapacağımı bilemedim ve bu sınıfa koşarak girdim."

"Göster şu veletleri bana." Diye kızın yanına yürümeye başladı Elliot.

Kız bir an afallasada hafif bir tebbesüm etti.

Elliot, sınıftan çıktıktan sonra Laura kulağıma yaklaştı, bir iç çekip konuştu, "Şuna bak ya. Ne kadar da adaletli, dost sever, iyilik sever, harika bir adam."

Kıkırdadım, "sen öyle diyorsan."

Gözlerim ilk ayakkabımdaki, sonra da yerdeki kanlara takıldı.

Sınıf arkadaşlarım kontrollerini kaybetmeden burayı temizleyecek birilerini bulsam iyi olacaktı sanırım.

💫

Okul bittiğinde, Laura ile eve doğru yol almaya başlamıştık. Zaten 4. Dersin yarısını Elliot sayesinde işleyememiştik.

Elliot, B sınıfı öğrencilerinden kıza zorbalık yapanları bulmuş ve onları ayaklarından zincirle bağlayıp, bahçedeki bir Griffin heykelinin tepesinde sarkıtmıştı.

Profesör Felix, bu manzarayı gördükten sonra dersten çıkıp Griffin heykelinin oraya gitmişti.

Elliot'ın, o olaydan sonra eve gittiğini de öğrenmiştim.

Ev, görüş alanımıza girdiğinde, kapının önünde durduk. Laura, anahtarla kapıyı açtığında, ardından ben de içeri geçtim.

Kapıyı örtmemle, zeminin ardından renk renk hayalet kelebeklerin uçması bir oldu.

"Bunu sen mi yaptın?" Dedi Laura, sarı bir kelebeğe işaret parmağını uzatırken.

Tam ağzımı açmıştım ki, başka bir ses aramıza girdi.

"Hayır..." dedi narin bir ses. "bu benim marifetim."

Emeri, mutfaktan çıkıp gülümseyerek bize gelmeye başladığında, kelebekler de yavaş yavaş yok olmaya başladı.

"Beğendiniz mi?"

"12 yıllık arkadaşım bile, bir kere bana böyle Jest yapmadı be." Diye dudak büzdü Laura.